نگاهی به مصاحبه اخیر انصاف نیوز و حواشی آن

عظیم محمودآبادی، روزنامه‌نگار:‌ در پی انتشار گفت‌وگویی که توسط وب‌سایت «انصاف نیوز» با یکی از شهروندان رژیم صهیونیستی منتشر شد [لینک]، موجی از ناراحتی و خشم نسبت به این مصاحبه، وب‌سایت مذکور و سردبیری آن به راه افتاده است. ناراحتی و خشمی که البته منشائی درست و مطابق با معیارهای اسلامی و حتی انسانی دارد. کدام وجدان آگاه و آزادی است که در برابر جنایات وحشیانه رژیمی جعلی و غاصبی چون اسرائیل بتواند ساکت باشد؟ آیا امروز کسانی که – ولو نه به انتخاب خود – ساکن سرزمین‌های اشغالی هستند، می‌توانند این همه توحش را ببینند و به روی خود نیاورند و با وجدانی آسوده بگویند به ما ربطی ندارد؟ آیا آنها می‌توانند همچنان پس از دهه‌ها شاهد اشغال‌گری‌های جدید رژیمی باشند که در ذیل‌اش زندگی می‌کنند و با بی‌تفاوتی نظاره‌گر افزوده شدن شمار جدیدی از کودکان، زنان و مردان به خیل وسیع آوارگان فلسطینی باشند؟ آیا آنها می‌توانند در این معرکه همچنان خود را به ندیدن و نشنیدن بزنند؟

واقعیت این است که به نظر می‌رسد پس از دهه‌ها مقاومت ملت مظلوم فلسطین و تشدید خشونت‌های به غایت غیر انسانی رژیم صهیونیستی – علی‌رغم سکوت قدرت‌های جهانی شرق و غرب نسبت به این وضعیت – دیگر امکان انکار یا اخفای این جنایات وجود ندارد. امروز افکار عمومی جهان بیش از هر زمان دیگری جریحه‌دار است از آنچه بر ملت مظلوم فلسطین می‌گذرد. امروز زمزمه‌های نافیِ مشروعیت رژیم صهیونیستی از درون مرزهای اشغالی آن به گوش می‌رسد. سند این ادعا همین گفت‌وگویی است که توسط وب سایت «انصاف نیوز» با مژگان نوی از ساکنان سرزمین‌های اشغالی منتشر شده است. خانم چهل و چند ساله‌ای که در هشت سالگی به همراه خانواده – و طبعا بدون اختیار خود – از ایران به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کرده و امروز از ظالمانه بودن رفتارهای رژیمی می‌گوید که حدود چهار دهه از عمر خود را ذیل آن سپری کرده است.

مهمتر اینکه انتقادهای صریح وی تنها محدود به رفتارهای ظالمانه رژیم صهونیستی با صاحبان اصلی آن سرزمین – یعنی ملت فلسطین – نیست بلکه رفتارهای تنش‌آمیز و وحشیانه این رژیم سفاک در بیرون مرزهای اشغالی را نیز شامل می‌شود.

چنانکه وی با اشاره به رفتارهای تروریستی رژیم صهیونیستی در خاک ایران، دولت متبوع خود را «قلدر منطقه» خواند و از قدرت‌های جهانی بابت سکوت خائنانه‌شان در برابر آنچه توسط این رژیم در درون و بیرون مرزهای اشغالی می‌گذرد انتقاد کرد.

آری این سخنان و بسیار بیش از آنچه آمد را فردی می‌گوید که نه فلسطینی است و نه وابسته به نظام جمهوری اسلامی! بلکه این اظهارات از سوی کسی بیان می‌شود که خود و خانواده‌اش سال‌ها است از اشغال‌گری‌های رژیم صهیونیستی منتفع است و آن را انکار هم نمی‌کند. این همان تاثیر ایستادگی و مقاومت است. امثال خانم نوی در سرزمین‌های اشغالی حتما در اقلیتی محض قرار دارند اما صدای‌شان باید هرچه بیشتر شنیده شود. این صدا، ثمره مقاومت ملت مظلوم فلسطین و حامیان معدودش است. همان بذری است که اکنون زمان دروی آن رسیده است. همان صدای مظلومیت قومی است که اینک پژواک آن در درون مرزهای سرزمین‌های اشغالی نیز پیچیده است. این صدا باید تقویت شود و برای تبدیل آن به فریاد از هیچ کوششی نباید مضایقه کرد. این صدا است که می‌تواند فروپاشی نظامی سفاک را رقم بزند. این صدا نوید همان «یُسرِ» بعد از «عُسر» را می‌دهد.

حال که انتظار می‌رود بخش‌هایی از فضای رسانه‌ای کشور بسیج شود و به این مهم بپردازد و فریاد نامشروعی رژیم صهیونیستی از درون مرزهایش را دامن بزند، عده‌ای از هم‌وطنان انشالله آگاه و بصیرمان خشمگینانه فریاد می‌کشند. اما بر سر چه کسی؟ بر سر نفتالی بنت و نتانیاهو؟ ترامپ و بایدن؟ پوتین و مرکل؟ یا همه دیگرانی که با سکوتی که به رضایت تعبیر و تفسیر می‌شود جنایاتی را نظاره می‌کنند که برای برخی از خود ساکنان سرزمین‌های اشغالی نیز دیگر غیر قابل تحمل شده است؟ نه! آنها فریادشان را تنها بر سر علی‌اصغر شفیعیان و وب سایت «انصاف نیوز» می‌کشند! چرا که صدای اعتراض علیه سیاست‌های اشغالی را از درون مرزهای رژیم غاصب آن منعکس کرده است. احسنت به این همه بصیرت و موقعیت شناسی! آفرین بر این غیرت مومنانه و انشالله زیرکانه!

از میان همه آن چهل و چند دقیقه گفت‌وگو چسبیده‌اند که چرا در همان دقایق آغاز مصاحبه، طرف را «شهروند اسرائیل» خطاب کرده‌ای؟

با کمال احترام و تواضع باید به عرض برادران مومن و خواهران مومنه‌ام برسانم یک بار هم که شده بیاییم و قواعد بازی را بیازماییم و بیاموزیم! ما حتما تحلیل و نظر خود را در مورد رژیم جعلی و سفاک صهیونیستی و متحدان خرد و کلانش داریم که باید در انتقال این تحلیل به جهانیان از هیچ کوششی مضایقه نکنیم. اما هر کاری راهی دارد و حرف آخر را اول زدن، ضایع کردن آن خواهد بود. اگر به دیپلماسی عمومی و قواعد آن هم باور ندارید، دست‌کم به سیره بزرگان دین و رویه مرضیه ائمه هدی (ع) و علمای سلف بنگریم. با روش اهل بیت (ع) در مواجهه با مخالفان و غاصبان حق خود آشنا شویم. همان روشی که در آن علی‌رغم همه تنگناهای تاریک توانست نهایتا تاریخ را به نفع حق تغییر دهد و سیه‌رویی هر آنکه در او غش بود را بر ملا کند. مساله قدس اشغالی و ملت مظلومش همان نبرد حق و باطل تاریخ است که نباید به اغراض سیاست یا رویه‌ها و روش‌های معمول ناسنجیده‌اش آلوده شود.

انتهای پیام