اروپا سزاوار چنین تاوانی بود…

علیرضا رئیس‌زاده در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

سال‌ها پیش از مجله آلمانی اشپیگل (Spiegel) متنی را با عنوان «آقای جورج بوش بار دیگر به چشم‌های این مرد (پوتین) نگاه کن» به فارسی برگرداندم که در روزنامه نسیم به چاپ رسید. پس از نزدیک به 2 دهه که نگاه می‌کنم متن نامه اندیشمندان «روسی» را بسیار شگفت انگیز، هولناک و شوکه‌کننده می‌یابم چرا که به درستی خطرناک بودن این مرد را گوشزد کردند اما جهان غفلت بسیار کرد.

هنگامی که جورج بوش (پسر) گفت «من در چشم های این مرد نگریستم او را یکرنگ و قابل احترام یافتم» فورا بسیاری از شخصیت‌های روسی به ویژه «بوریس برزوسکی، یلنا بوند، بیوه اندرید زاخایف» و… در نامه‌ای با عنوان فوق الذکر به آقای جورج بوش هشدار دادند که در سخنان و روابطش با پوتین تجدید نظر اساسی کند.

این دگر اندیشان می نویسند: پوتین – افسر سابق k.G.B – نه تنها قابل اعتماد نیست که برای روسیه و جهان بسیارخطرناک است؛ به همراه دوستانش بر کشور مستولی گشته، بنیان‌های دمکراسی را سیستماتیک تخریب کرده، پارلمان، دادگاه و رسانه‌ها را به کنترل در آورده ومخالفان را سرکوب و بیگانه‌ستیزی را پیشه خویش ساخته؛ نهادهای نوپای حقوق بشر را یکی پس از دیگری به اضمحلال کشانده و روسیه را به همان ورطه‌ای می برد که کمونیست شوروی را برد.

پوتین که از سال۱۹۹۹ قدرت را در دست گرفت تمام قوانین روسیه را به نفع خود عوض کرد تا مادام العمر رییس جمهور باشد. او هیچ منطقی ندارد می‌گوید بیایید با هم حرف بزنیم اما آنچه من می‌گویم، بیایید کنار هم زندگی کنیم اما باید از من و کشورم بترسید.

در سال ۲۰۱۴ به دستور او ارتش «کریمه» را اشغال و بر اساس قوانین جنگل آن را به روسیه ملحق کرد. او گفت: مردم کریمه طی یک انتخابات آزاد رای به استفلال و الحاق به روسیه دادند اما ایا پوتین در مورد استفلال طلبی چچن، اوسیتیای شمالی و اینگوش و…هم همین نظر را دارد؟ هرگز! او وقیحانه دروغ هم می‌گوید. استقلال طلبی مردم چچن را به شدیدترین وجه ممکن سرکوب و در سال 2001 طی جنایتی ضد بشری «گروزنی» را با خاک یکسان کرد، حمام خون به راه انداخت و بیش از 4000 انسان را قتل عام کرد.

او در کشورهای همسایه از قزاقستان تا تاجیکستان، از ارمنستان تا اوکراین دخالت می‌کند. می‌خواهد با قلدری و ترس بر این کشورها چیره شود. بسیاری از کشور های جدا شده از «شوروی» جز تلخی از شوروی و روس‌ها خاطره ای ندارند.

نیروگاه و آزمایشگاه‌های خطرناک همیشه در یکی از جمهوری‌های شوروی خارج از روسیه برپا می‌شد، فاجعه اتمی «چرنوبیل» که بخش اعظمی از اوکراین را ویران کرد حاصل کارنامه همپالگی‌های پوتین است. آنها حاکمان روس را هیچگاه قابل اعتماد نیافتند، نمی‌خواهند دگر باره مورد سوء استفاده قرار بگیرند، خود را نه شریک که ابزاری در دست روس‌ها می‌پندارند و قربانی جاه‌طلبی‌های روس‌ها، آنها حق دارند گریزان باشند. یگانه مکتب پوتین منافع خودش است، ارزشی برای هیچ کشوری قائل نیست. هیتلر امروزی اروپا آزادی مردم اوکراین را بر نمی‌تابد، بدون هیچ مجوزی و با زیر پا نهادن منشور ملل متحد وارد خاک اوکراین شده، دو ایالت آن را جدا کرده و به شکل طنزآمیزی آنها را دو کشور مستقل اعلام کرده لابد در آینده در زیر پوتین‌های ارتش طی انتخاباتی آزاد و مستقل به روسیه می‌پیوندند!

اینها جز توهین به جامعه جهانی، توحش‌گری و تجاوز به قلمرو یک کشور مستقل مفهوم دیگری ندارد. به قول روزنانه لوموند او هنوز در «دنیای شوروی» زندگی می‌کند. گویا باور ندارد که جنگ جهانی تمام شده، هیتلر خودکشی کرده و شوروی از هم پاشیده. شوربختانه اشتباهش را با اشباهات بزرگتری می‌خواهد کتمان کند، متوهمانه با خودش می‌اندیشد چگونه با سلاح‌های اتمی و جنگ افزارهای بی شمارش می‌تواند دوباره شوروی را بازیابی کند و جهان را کنترل.

اگر جهان او را مهار نکند اروپا و جهان باید همیشه در سایه ترس این فرد مسولیت‌ناپذیر که به هیچ قانونی پایبند نیست زندگی کنند. شوربختانه در حالی که اروپا و امریکا در رسانه‌ها تنها حرافی می‌کنند، پوتین دیکتاتور به کشورگشایی مشغول است
شخصیتی بیمار گونه دارد، در ملاقات‌هایش بر خلاف نرم و عرف رایج با تاخیر ظاهر می‌شود و اصرار دارد که مهمانانش را تحقیر کند مثلا با اردوغان در زیر قابی عکس می‌گیرد که تصویر شکست ترک‌ها از روس ها را نشان می‌دهد، آنگلا مرکل را با سگش گنده‌اش (لورا) می ترساند و….هنگام دیدار با رییس جمهور ایران آدامس می جود، پاپ را ساعت‌ها معطل می‌گذارد.
به قول مرکل او و روسیه چیزی برای عرضه ندارد جز همین چیزها! تنها افتخارش شمارش جنگ افزارهای نظامی است.

انتهای پیام