چرا جامعه به مرگ‌ها بی تفاوت شده؟
امیر دبیریمهر، پژوهشگر و مدرس علوم سیاسی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «چرا جامعه به مرگ‌ها بی تفاوت شده؟» نوشت:
عده‌ای معتقدند بی تفاوتی جامعه به مرگ روحانیان حتی در سطوح بالای حوزوی و سیاسی، نشانه اعتراض مردم و شکاف آنها با آخوند جماعت و مقامات رسمی است. درباره این ادعا و چند و چون آن می‌توان و باید مفصل و بدون تعصب بحث کرد اما بحث من درباره این واکنش افکار عمومی بالاتر از این حرف‌هاست و بیشتر از آنکه موضوعی سیاسی باشد کاملا جامعه شناختی است.
اکثریت جامعه ایران نه تنها به فوت حضرات آقایان علوی گرگانی (ره) و محمدی ری شهری آنچنان که برخی انتظار داشتند بی تفاوت بود، به مرگ رضا براهنی روشنفکر و نویسنده نامدار هم واکنشی نشان نداد. جالب است بدانید حتی اکثریت نسل جدید هیچ کدام از این رفتگان را نمی‌شناسد. ماجرا پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.
اکثریت جامعه ایرانی از تجلیل و توجه و عنایت به بزرگان و متفکران و روشنفکران و روحانیون و سیاسیون مایوس شده و عمر خود را تباه شده در نظرات و نظریات و ایدئولوژی‌های آنها می‌داند و احساس بازیچه شدن در میدانی دارد که بازیگران اصلی آن همین جماعت بودند اما نتیجه‌ای حاصل نشده و آرمان‌های خود را بر باد رفته می داند و در عوض به کسانی روی آورده که دم و لحظه آنها را شاد می‌کنند و اساسا حرف مهم و جدی نمی‌زنند و ادعای بزرگی ندارند و حتی گاهی در منتهی الیه طیف ابتذال و پوچی قرار دارند. ازسلبریتی‌ها گرفته تا شومن‌ها تا دلقک و تلخک‌ها.
این وضعیت حاکی از افسردگی عمیق و یاس فراگیر در جامعه نسبت به آینده است نوعی تخدیر جمعی و بی تعلقی و دم غنیمتی. دیگر منابر و وعاظ، مخاطب پرو‌پاقرصی ندارند و روشنفکران و نویسندگان و هنرمندان هم مخاطبی نمی‌یابند.
این جامعه نیازمند یک برزخ است تا با رهایی از غم نان و معاش دوباره به موقعیت و وضعیت خود بیندیشید و شاید دوباره سخن‌ها را بشنود. واقعیات تلخ اجازه نمی‌دهد این مردم آرمان‌اندیش شوند و آن را سراب می‌دانند. باید واقعیات شیرین به زندگی مردم بازگردد شاید دوباره به آرمان‌ها بیندیشند. من بر این باورم بدون آرمان زندگی ارزش زیستن ندارد.
انتهای پیام
مفت گفتن هنر نمیباشد! بی انصاف نیوز!