مقاومت اوکراین و فلسطین هر دو قابل تحسین

بدیوید هرست، تحلیلگر نشریه میدل ایست آی در تحلیلی درباره ریاکاری غرب در برخوردهایش با مقاومت در اوکراین و مقاومت در فلسطین می نویسد:

«در دو ماه گذشته، غرب با دیدن جمعیت مسلحی که در برابر قدرت یک همسایه بسیار قدرتمند و تهاجمی مقاومت می‌کنند، متحیر شده است. مقاومت مردمی در اوکراین در برابر حمله مسلحانه نیروهای ولادیمیر پوتین به فرهنگ واژگان تاریخ اروپا وارد شده، لقب قهرمانانه را پیدا کرده و هدف جدیدی را به ناتو داده است.

با این حال موج دیگری از مقاومت مردمی در نقطه متفاوت دیگری از جهان در حال تشدید است، اما با آن این چنین برخورد نمی شود.

هیچ تیمی از خبرنگاران سی‌ان‌ان یا بی‌بی‌سی  در قبال پر کردن بطری‌های کوکتل مولوتف و یادگیری نحوه شلیک با اسلحه توسط این گروه مقاومت اظهار شعف یا با آنها احساس همدردی نمی‌کند. هیچ نخست وزیری در انگلیس برای دیدار با رهبر آنها به طور مخفیانه با پرواز به آنجا نخواهد رفت. هیچ محموله ترابری نظامی پر از جعبه های تسلیحات  ضد تانک نسل جدید، استینگرها و پهپادهای سوئیچ بلید به دست آنها نخواهد رسید تا به این محاصره شدگان شانسی در برابر تانک ها و پهپادهای دشمن مهاجم بدهد.

هیچ تیم مخفیکاری از نیروهای ویژه اس.ای.اس انگلیس برای آموزش دادن به آنها به عرصه این میدان وارد نخواهد شد.

رسانه های اجتماعی فراخوان این جنبش مقاومت را برای تسلیح به مخاطبان جهانی منتقل نمی کنند. در عوض، فیسبوک به دلیل ترس از ناراحت کردن طرف متجاوز، صفحه ای را که به پوشش اخبار آنها می پرداخته تعلیق می کند. در عوض طرف اشغالگر مقاومت آنها را به عنوان تروریسم ترسیم می کند در حالی که بقیه جهان مثل هر دفعه  کنار خواهند ایستاد و دست روی دست می گذارند.

اما مقاومت قطعا همینطور است.

شعله بی عدالتی در میان مردم جنین، در مسجد الاقصی – که اکنون هر سپیده دم توسط پلیس مسلح اسراییل مورد حمله قرار می گیرد – همان قدر درخشان است که در ماریوپل، بوچا یا چرنیهیو هست.

و آن شعله به خوبی و واقعاً در سراسر فلسطین روشن است.

مسجد الاقصی اکنون سه بار مورد هجوم نیروهای ویژه اسرائیلی قرار گرفته است نیروهایی که با باتوم به نمازگزاران ماه مبارک رمضان حمله می کنند. این حملات انجام شده توسط عوامل مسلح – که منجر به صدها مجروح و دستگیری می شود – به عنوان “درگیری” ترسیم می شوند، اگرچه هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد نمازگزاران با چیزی غیر از حضور قانونی خود در آنجا این حملات را تحریک کرده اند.

دلیل آن پاکسازی محوطه برای ورود صهیونیست‌های مذهبی است که به طور فزاینده‌ای جرات می‌کنند تا ممنوعیتی که زمانی توسط مذهب خودشان اعمال شد را بشکنند؛ محدودیت نماز خواندن در آنچه یهودیان کوه معبد می‌خوانند.

این حملات آخرینشان نخواهد بود. فعالان راست افراطی اسرائیلی و گروه های شهرک نشین برنامه هایی را برای یورش گسترده به مسجد الاقصی از روز یکشنبه به مناسبت عید فصح اعلام کردند.

فقط تصور کنید که همان حملات، شلیک گلوله های پلاستیکی و گاز اشک آور توسط پلیس، شکسته شدن شیشه پنجره ها، ضرب و شتم و دستگیری ها در داخل کلیسای جامع سنت پل در لندن یا سنت پیتر در رم در طول عید پاک اتفاق بیفتند.

با افزایش حملات به این مسجد، صهیونیست های راستگرا در حال تبدیل‌ کردن یک درگیری بر سر زمین به یک جنگ مذهبی هستند. اما اسلام تنها دینی نیست که توسط اسرائیل به عنوان دشمن مشخص شده است. نیروهای اسرائیلی در سال 2002 به مدت پنج هفته کلیسای نیتیویتی را محاصره کردند. جهان در آن زمان نیز مانند اکنون بی تفاوت بود.

همین بنیادگرایی در انتخاب محل برگزاری گردهمایی وزرای خارجه مصر، بحرین، مراکش و امارات – همه کشورهایی که شفاهی از تشکیل دولت فلسطین حمایت می‌کنند – بروز یافت. آنها به یک شهرک یهودی ساخته شده در یک روستای ویران شده فلسطینی که دیوید بن گوریون در آنجا دفن شده است احضار و ظاهر شدند.

همه این اتفاقات در منطقه نقب رخ دادند. ماه ها بود که بادیه نشینان فلسطینی در نقب با اعلامیه های منظم شهرنشینان یهود تحریک شدند. یک واحد شبه نظامی مسلح یهودی با هدف “بازپس گیری امنیت شخصی شهروندان” ایجاد شد. در فرهنگ واژگان سیاسی اسرائیل، بادیه نشینان حتی اگر بتوانند در ارتش خدمت کنند به عنوان شهروند به حساب نمی آیند. این اصطلاح فقط برای یهودیان اسرائیلی صدق می کند.

اجلاس نقب تحقق آن چیزی بود که هر نخست وزیر اسرائیل از زمان شیمون پرز تا کنون آرزویش را داشت: صلح با اعراب بدون اهمیت دادن به فلسطینی ها. این یک رژه پیروزی ناشیانه بود.

با نزدیک شدن ماه رمضان، حملات مسلحانه در اسرائیل چند برابر شد و 14 اسرائیلی طی آن کشته شدند

رقمی که بیشتر از کشته های همه حملات موشکی انجام شده از غزه در سال گذشته میلادی بود.

نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل، خود را ملزم به پاسخگویی دانست. او به تازگی اکثریت خود را در پارلمان از دست داد.

بنت، به عنوان یک شهرک نشین راستگرایی که اکنون خود را تحت حمله راستگرای مذهبی می بیند، از اسرائیلی ها خواست تا خود را مسلح کنند و به نیروهای امنیتی اجازه تام برای دست زدن به سرکوب داد. یوزی دایان، یک فرمانده نظامی کهنه کار و سیاستمدار اسرائیلی، صراحتاً فلسطینی ها را تهدید کرد که در صورت ادامه دادن به تیراندازی ها، یک واقعه نکبت دیگر خواهند داشت.

او گفت: چیزی که ما لازم است به جامعه اعراب حتی آنهایی که در حملات شرکت نکرده اند بگوییم این است که مراقب باشند. اگر ما به وضعیت جنگ داخلی برسیم همه چیز ختم به یک کلمه و وضعیتی که می شناسید یعنی نکبت خواهد شد. این چیزی است که در آخر اتفاق خواهد افتاد.»

انتهای پیام