راهی برای جاودانگی زاینده رود

محمد درویش طی یادداشتی در خبرآنلاین نوشت: اصفهان در مضیقه آب است؛ میزان این نقصان اینک به بیش از دوازده میلیارد و دویست‌میلیون مترمکعب رسیده و هر سال بیش از سیصدمیلیون متر مکعب بر آن افزوده می‌شود.

نوع چیدمانِ صنایع آب‌بر و آلاینده، وجود دامداری‌های بزرگ صنعتی، افزایش سطح زیر کشت و مهاجرپذیری استان سبب شده تا خطرناک‌ترین و گسترده‌ترین شکل فرونشست زمین در ایران به نام اصفهان سند بخورد! آباد بومی که حتی پیش از کشف تپه اشرف، حرف‌های زیادی برای تبدیل‌شدن به مهمان‌پذیر درجه یک ایران و منطقه داشت و دارد.

کافی است بدانیم ارزش نشان‌زدهای تاریخی و باستانی موجود در اصفهان، به تنهایی از سه کشور ترکیه، امارات متحده عربی و قطر بیشتر است، اما میزان درآمد اصفهان از صنعت گردشگری به یک‌صدم این کشورها هم نمی‌رسد! چرا؟

به اصفهان گفتند: در عوض استقرار صنایع آلاینده و مهاجرپذیری، آب بیشتر از حوضه آبخیز کارون برایت می‌آوریم؛ غافل از اینکه عملاً به ازای هر لیتر آب ورودی، شش لیتر بارگذاری بیشتر رخ داد و اینک بخشی از همان آب وارداتی در سامان، بن‌بروجن، گلاب یک و دو و یزد از حوضه زاینده‌رود خارج می‌شود تا بحران‌ها چند برابر شود.

به همه اینها اضافه کنید تاراج ارزشمندترین کوهستان‌های استان که تولیدکننده آب شیرین و حافظ تنوع‌زیستی هستند در کرکس و کلاه‌قاضی به بهانه معدن‌کاوی … بخوان: خام‌فروشی!

امیدوارم عزم مدیران اصفهان بالفعل‌کردنِ پتانسیل‌های بالقوه در تپه اشرف و حمایت از توریسم سلامت با تقویت شهرک سلامت اصفهان و توسعه استحصال انرژی‌های نو به همراه گسترش پرماکالچر و هیدروپونیک باشد. باید آبخوان‌های اصفهان برای یک دوره ده ساله تنفس کنند، وگرنه اصفهان و کهن‌زادبوم‌های بی‌رقیبش در زیر زمینی که در حال فروریزش است، فرومی‌پاشد 

انتهای پیام