به احترام یک مرد، مصطفی تاج زاده

محمد کیانوش‌راد، نماینده‌ی مردم در مجلس ششم، در یادداشتی به مناسبت بازداشت سید مصطفی تاج‌زاده نوشت:

همین چندروز پیش به اتفاق آقا مصطفی تاج زاده برای تسلیت گویی به خانم پروین فهمیمی، مادر شهید سهراب اعرابی، به دلیل فوتِ نابهنگام فرزنددلبندش مرحوم سهیل به خانه ایشان رفتیم.

 از آغاز تا پایان این دیدار میان ما بحث بود. در آنجا نیز گویی جز امید دادن به ناامیدان از شرایط کشور وظیفه‌ای برای خویش قائل نبود. من هم ناامید و او امیدوار بود. گفتم: امیدِ من اکنون به ناامیدیِ از امید است. اما او مصرانه به امیدش، امیدوار بود و هست. او به پی آمدِ خطرناکِ ناامیدی تاکید داشت. ناامیدی را سمّی ِ خطرناک برای آینده ایران، اسلام و جامعه می‌دانست. می‌گفت هرکس مردم را ناامید کند، چه در حاکمیت و چه در میان فعالان سیاسی آب به آسیاب دیکتاتوری و استبداد ریخته است.

 کسانی به او و راهش، که اصلاحاتِ مسالمت جویانه‌ی قانونی و مردمی و تدریجی و درون نظامی است دل بسته‌اند و راه خویش را از براندازان و خشونت ورزان جدا نموده‌اند و طعن و لعن و مخالفت‌ها و دشمنی‌های آنان را به جان خریده‌اند. اما چرا آنها را ناامید می‌کنند. چرا راه قانونی انتقاد، ولو تند و گزنده را می‌بندند.

چرا برخی همه را ناامید و سرخورده و عصبی و گوشه گیر می‌خواهند. به راستی چه کسانی در بیرون و درون نظام، مردم را ناامیدِ از هر اصلاحی می‌خواهند. «فاین تذهبون»

می‌توان با برخی از نظرات و مواضع تاج زاده مخالف بود، اما نمی‌توان به شرافت، شجاعت و شفقتِ او برای ایران و اسلام بدگمان بود.

بیش از سی سال است او را می‌شناسم. همیشه او منطقی، متعادل و مشتاقِ پرشورِ بحث و گفت‌وگو و تعامل یافته‌ام. تاج زاده صریح و صمیمی و صادق است.

منتقدانِ مشفقی چون تاج زاده، باید بر صدر نشینند و نه گوشه زندان و حبس و حصر.

احدی در سیاسی بودن اتهاماتِ وارده بر تاج زاده تردید ندارد. هدف او دعوتِ به خیر و صلاح و اصلاح کشور است. این نظام، نه نظامِ شاهنشاهی است و نه تاج زاده همچون امثالِ خسرو گلسرخی منتقدی مخالف و معتقد به مبارزه مسلحانه است، اما در آن نظام، دادگاهی علنی برگزار گردید و مردم به قضاوت نشستند.

تاج زاده را بی قید و شرط آزاد کنید و یا با برگزاری دادگاهی علنی، سخنان و مواضع او را در معرض داوری و قضاوت مردم و حقوقدانان قرار دهید.

انتهای پیام