درس «ابو عزرائیل»!

مهدی نورمحمدزاده در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «درس «ابو عزرائیل»!» نوشت:

«ابو عزرائیل» قهرمان عراقی ها در مبارزه با داعش بود، مربی ورزش بود و تک تیراندازی ماهر که با هیکل درشت و مردانه‌اش برای داعشی ها رجز می خواند و آنها را به انتقام مژده می داد. مردم ترسیده از خشونت داعش، با دیدن عکسها و فیلمهایش امید می گرفتند و سرشار از روحیه حماسی می شدند!

ابوعزرائیل رفته رفته غرق خشونت جنگ شد، خشم از جنایات داعش عنان عقل و اخلاقش را ربود و مغلوب کینه و عداوت شد. گویی فراموش کرد مدافع است و نباید لباس مهاجم به تن کند! چاقو به دست گرفت و اجساد داعشیان را هتک حرمت کرد و اسرای آنها را آزار و اذیت!

فیلمهای جدید ابوعزرائیل که منتشر شد، واکنش ها به روایت جدید قهرمان مردمی عراق آغاز شد. گروهی که هنوز مست خشونت بودند، تاییدش کردند و اقداماتش را مایه تشفّی قربانیان و ارعاب و تحقیر دشمنان تفسیر نمودند و برایش لایک و کف زدند! گروهی زبان به انتقاد گشودند که پس اخلاق نبوی و حلم علوی چه شد؟! و گروهی دیگر با سکوت خود پاسخ دادند که جنگ است و نباید مقابل دشمن ابوعزرائیل را تضعیف کرد!

یک روزنامه نگار عراقی، ذیل تصاویر خشونت آمیز ابوعزرائیل جمله ای نوشت که همیشه آویزه گوشم است و هنوز هم جان و تنم را می لرزاند!

«پیروز آن کسی نیست که دشمنش را بکشد، پیروز آن کسی است که بتواند دشمنش را شبیه خودش کند! داعش بر ابوعزرائیل پیروز شد!»

خیلی ها نفهمیدند عمق حرفش را، زمان گذشت و مستی خشونت رو به افول نهاد. اهل فکر سر به زیر انداختند، چونان بیداران پس از مستی که از فعل و قول خود در حال مستانگی احساس شرم می کنند و علاقه ای به مرور خاطرات آن ساعتها ندارند!

ابوعزرائیل قهرمان به تدریج فراموش شد، چون تصاویرش یادآور خشونت عریان داعش بود و دیگر کسی دوست نداشت آن حال هجوم را دوباره تجربه کند و خاطرات تلخ آن روزها را مرور!

در هر جایگاهی که هستیم، حالا مائیم و داستان ابوعزرائیل که نهیب می زند از غرق شدن در مستی خشونت و…

انتهای پیام