اعتراضات اخیر و چند سؤال

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، چند سوال درباره‌ی اعتراضات اخیر مطرح کرده که در ادامه می‌خوانید:

بیش از سه هفته از دستگیری خانم امینی توسط گشت ارشاد نیروی انتظامی و مرگ او در پی این دستگیری می‌گذرد که متعاقب آن اعتراضات گسترده‌ای در بسیاری از نقاط کشور صورت گرفت که در مواردی به اغتشاش کشیده شده و چندین کشته و زخمی از معترضان و نیروهای انتظامی و امنیتی و مردمی داشت، سخنان مسئولان و تریبون‌های نظام در باره اعتراضات اخیر حول چند محور می‌چرخد:

1. این اعتراضات برنامه ریزی آمریکا و رژیم صهیونیستی است.
2. جریان خانم امینی بهانه است.

3. شخصیت‌ها و احزابی بدون تحقیق و رسیدن به امر مسلّم، احتمالاً از سر دلسوزی موضع گرفتند و آب به آسیاب دشمن ریختند و باید با اعلام صریح جدایی خود از صف اغتشاشگران و اعتراف به خطا، خبط خود را جبران کنند.

4. ورزشکاران و هنرمندانی که در این رابطه موضعگیری کردند، متهم به همکاری با دشمنانند و بررسی مجرمانه بودن رفتارشان به عهده دستگاه قضایی است.

با توجه به محورهای بالا سؤالتی مطرح می‌شود که امید است مسئولان در باره آنها روشنگری کنند:

1. اگر بپذیریم که اعتراضات و اغتشاشات اخیر با برنامه ریزی قطعی آمریکا و رژیم صهیونیستی بوده است؛ یا سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی از آن مطلع بوده‌اند یا نبوده‌اند. اگر مطلع بوده‌اند، چرا علاج واقعه قبل از وقوع نکرده‌اند؟ چرا اطلاع رسانی کافی و روشنگری لازم نسبت به کل جامعه و شخصیت‌ها و احزاب صورت نگرفته تا ناآگاهانه به دام دشمن نیفتند؟ چرا به سازمانهای دولتی از جمله گشت ارشاد اطلاع نداده‌اند تا بهانه به دست دشمن ندهند؟ و … اگر هم مطلع نبوده‌اند چرا در باره این قصور و تقصیر مهم مؤاخذه نمی‌شوند؟
2. وقتی احتمال دهیم موضع‌گیری شخصیت‌های سیاسی، مذهبی و احزاب از روی دلسوزی بوده، معنایش این است که احتمال هم دارد به انگیزه‌های دیگری بوده و عنوان مجرمانه داشته باشد! آیا این شخصیت‌ها راهی برای اطلاع یافتن داشتند؟ اگر با همراهی با احساسات جریحه‌دار شده در صدد کنترل آنها برنمی‌آمدند، آیا به خدا و نظام و مردم خیانت نکرده بودند؟ آیا متهم ساختن شخصیت‌های وجیه‌المله و مقبول همه جناح‌ها مثل آیت الله علوی بروجردی و آیت الله محقق داماد و … و احزاب به همراهی و همسویی با دشمن صحیح است؟ آیا مسئولان انتظار داشتند هیچ کسی در برابر این حادثه و حوادث مشابه که احساسات جامعه را جریحه‌دار کرده بود، هیچ همسویی با عواطف جامعه و اعتراضی به حکومت که احیاناً قصور و تقصیر دارد، نکند چون ممکن است مورد سوء استفاده دشمن واقع شود؟ مگر موضع‌گیری دلسوزانه این شخصیت‌ها معنایش همراهی با اغتشاش و توهین به مقدسات [که هنوز موارد آن مبهم است] می‌باشد که باید حالا صف خود را جدا کنند؟ کسانی که همیشه با صدای بلند گفته‌اند خط قرمزشان خشونت و قانون‌شکنی و اغتشاش است، چه همراهی‌ای کرده‌اند که حالا باید صف‌شان را جدا کنند.
3. چگونه خیل هنرمندان و ورزشکاران معترض که مورد علاقه جامعه به‌خصوص قشر جوان و معترض در این واقعه هستند، محکوم شده و متهم می‌گردند و اثبات تبرئه آنها منوط به بررسی قضایی می‌شود؟ آیا این گونه با نخبگان سیاسی و هنری و ورزشی جامعه برخورد کردن، جامعه را به سوی آرامش می‌برد یا به عصبیت سوق می‌دهد؟
4. اگر مسئولان اطلاع دقیق دارند که در این واقعه نیروی انتظامی هیچ قصور و تقصیری نداشته، چرا جامعه را نسبت به برائت آنها قانع نمی‌سازند و اگر هنوز بررسی‌ها تکمیل نشده و برائت آنان ثابت نشده، چرا به قصور یا تقصیر احتمالی آنان تصریح نمی‌شود؟
5. مگر برای تحقیق و تفحص و روشن شدن حقیقت واقعه خانم امنینی چه مدت لازم است که هنوز بعد از گذشت سه هفته نتوانسته‌اند حقیقت را کشف کنند؟ چگونه است که در موارد فراوان دیگر که حکومت مدعی است، به سرعت جزئی‌ترین زوایا شناسایی و اعلام می‌شود؟
6. امید که اعتراضات به مرگ خانم امنینی که نشان از نارضایتی پنهان و گسترده‌ای است که دنبال بهانه برای ظاهر شدن است، مایه عبرت شده و حاکمیت برای جذب مردم و رفع بهانه‌ها و همسوساختن خود با آنان اقدام کند و شاهد همراهی وثیق مردم و حاکمیت باشیم.

انتهای پیام