ارتکاب گناه کبیره در نماز جمعه! | آیت الله سید ضیا مرتضوی

سید ضیا مرتضوی در جماران نوشت:

۱- نماز جمعه جای دعوت به عدالت و تقوا و عدالت و پرهیزکاری است و امام جمعه باید عادل باشد و عدالت با فسق که ضد آن است سازگاری ندارد؛ حتی شماری از فقهاء ارتکاب خلاف «مروّت» را نیز منافی با جواز امامت نماز می‌دانند و اعتقاد امام به عدالت خود نیز کفایت نمی‌کند و نمازگزاران باید او را عادل بشمارند. حکم عدالت چنان که فقهاء گفته‌اند با ارتکاب یک گناه کبیره یا اصرار بر گناه صغیره از میان می‌رود. امام‌خمینی بنا بر احتیاط ارتکاب یک گناه صغیره را نیز موجب زوال آن شمرده است. البته اگر شخص توبه کند و اصل ملکه عدالت در او باقی باشد، حکم آن برخواهد گشت‌.

 ۲- تهمت به مسلمان، به ویژه اگر در برابر عموم باشد و بالاخص درباره خدمتگزاران شناخته شده و بسیار محترم جامعه، از گناهان کبیره است؛ مانند اینکه به کسی تهمت دزدی یا «بی‌دینی» زده شود. در روایت صحیح از امام صادق(ع) آمده است وقتی مؤمن به برادر مؤمن خود تهمت بزند، ایمان مانند حل شدن نمک در آب، از قلب او می‌رود. چنان که در روایت معروف از پیامبر(ص)، ناسزا گفتن به مسلمان نیز فسق شمرده شده است: «سباب المؤمن فسوقٌ» و امام رضا(ع) که گاه برخی در جوار حرم منور ایشان نیز حرمت نگه نمی‌دارند و به مسلمانی دیگر تهمت زده، دشنام «بی‌دینی» می‌دهند، فرمود: «کسی که ورع ندارد،‌ دین ندارد: لا دینَ لمن لا ورع له»! و تهمت و اهانت بی‌شک از مصادیق فقدان ورع است. ناقل این روایت نیز شیخ حر عاملی است که او نیز در جوار امام رضا(ع) خفته است.

…

…و البته قرآن بارها خاطرنشان ساخته است که «و ما یذّکّر الا اولوا الالباب». کاش کمی به خود آییم و السلام.

انتهای پیام