مهمونی مصادرهای؟
امید کاجیان، روزنامهنگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «مهمونی مصادرهای؟» نوشت:
چندین روز است که از مهمانی تبلیغاتی جشن غدیر میگذرد اما هنوز در شبکههای اجتماعی تصاویری مانند دعوا بر سر کیک و … به تصویر کشیده میشود و کما بیش برخی از آن همچنان سخن میگویند. بعضی در تعجب از حضور عدهی زیادی از این بابت و آن را نماد هواداران جریان اصولگرا دانسته و عدهای آن را متفاوت از چنین برداشتی میدانند.
به هر حال مثل سال گذشته باز هم بخشی از قدرت مهمانی چند کیلومتری را به پا کرد تا به کمک تبلیغات و راه بندانها، ایستگاههای صلواتی چند قدم یکبار، بازیها و خورد و خوراکها و . بخشی از مردم را به خیابان بکشاند و سپس نام و شکل و شمایل تبلیغاتی را که میخواهد به این جشن بدهد و آن را به نام خود و بخشی از حاکمیت تمام کند. نتیجه اما در عمل بسته شدن راهها و ترافیکها و نارضایتیهای بسیاری از مردم هم بود.
به غیر از ایجاد راهبندانها و بی نظمی که تا نیمههای شب ادامه داشت، سوال دیگر که در سال گذشته نیز مطرح بود هزینهی چنین مهمانی است؟ و اینکه به راستی در چنین شرایط بغرنج اقتصادی هزینهی تبلیغات و آمادهسازی این جشن و آنچه در طول جشن داده شده چه میزان بوده و با این میزان هزینه چه کارهای اصولی میشد انجام داد؟ و این هزینهها چه ارتباطی با مسلک سادهزیستی امیرالمونین داشت؟
اما دو نکته که کمتر بدان پرداخته شد یکی تشویق روحیهی فقر پروری است، این که وقتی این جشن با پروژه فقیرسازی ملی همراه باشد تبدیل به یک ابزار تبلیغاتی بسیار قدرتمند میشود اما نکته مهمتر در برنامهی جشن غدیر تبدیل کردن یک جشن مذهبی و مردمی به یک جشن شبه دولتی و سیاسی بود.
روزگاری مردم خود از روی علاقه و عشق به این جشن، شربت به یکدیگر میدادند و ایستگاه صلواتی به پا میکردند؛ حال آنکه گویی بخشی از قدرت سیاسی چنین جشنی را به نام خود مصادره کرده و بدتر از آنکه رنگ و بوی سیاسی به آن دادهاند، مسالهای که قطعا اولین نتیجهای که خواهد داشت جداسازی بخش قابل توجهی از بدنهی مردمی جشن غدیر از آن خواهد بود.
مصادره کردن برنامهها و مراسم ملی مذهبی به نام گروهی سیاسی که اتفاقا طرفدارانش در اقلیت است و نه اکثریت، نه تنها تبلیغات برای آن برنامه ملی مذهبی نخواهد بود بلکه بد سلیقگی محض و ضد تبلیغترین حالت برای فاصله گرفتن مردم از آن به جای جذب خواهد بود.
مهمانی ده کیلومتری اخیر درکنار فواید رسانهای که برای یک جریان خاص داشت اثراتی چون صرف هزینه های گزاف، مصادره به مطلوب کردن یک جشن مذهبی به امیال سیاسی، ایجاد بی نظمی شهری را به همراه داشته است.
آن هم در حالی که فشار اقتصادی، نبود رفاه و رهایی اجتماعی، بی آبی و هزاران معضل دیگر مردم را آزار میدهد. هرچند نگارنده اطمینان دارد این انتقادها نتیجهای نخواهد داشت که اگر داشت بعد از برنامه مشابه سال پیش و نقدهای بسیاری که از برگزاری آن در رسانهها شده بود امسال در برگزاریاش تجدید نظر میشد اما باید دید که آیا همچنان برنامههای تبلیغاتی پر هزینه به نام دین از این دست ادامه خواهد داشت؟!
انتهای پیام