آغاز جنگ سوم قره باغ و لزوم حضور نیروهای پاسدار صلح ایرانی در سیونیک
روزنامه اینترنتی فراز نوشت: بسته‌شدن مرز ارمنستان، تکمیل آخرین حلقه محاصره ژئوپلتیک ایران است | عبور از ارس و برعهده گرفتن مسوولیت پاسداری از صلح در سیونیک الزامی راهبردی و تن زدن از آن، نابخشودنی است.
یک: توازن نیروها در قفقاز به گونه‌ای است که پیش‌بینی نتیجه درگیری جاری قره‌باغ، هوش بالا یا سواد نظامی ویژه نیاز ندارد.
دو: پاشینیان فقط ابله و بی‌عرضه است یا هم‌زمان خائن؟ این در نتیجه تفاوتی ایجاد نمی‌کند. این از حوزه تحلیل منافع ملی ایران خارج و کار تاریخ‌نگاران ارمنی است.
سه: به نظر می‌رسد باکو برای کاهش احتمال و پرهیز از مواجه شدن با پیامدهای مداخله ایران، قره‌باغ کوهستانی/آرتساخ را در شمال به عنوان میدان نبرد انتخاب کرده است. هدف راهبردی اما همچنان اشغال سیونیک و دسترسی به نخجوان از سمت جنوب غربی و از آنجا به ترکیه است.
چهار: حمله در شمال، هدف راهبردی در جنوب را چگونه محقق می‌کند؟ باکو امیدوار است این مهم، پس از شلیک آخرین گلوله و برقراری آتش‌بس، و از راه چانه‌زنی‌ها سر میز مذاکره به دست بیاید؛ چشم‌پوشی از پیش‌روی بیش‌تر در شمال و آرتساخ در ازای گرفتن امتیاز در سیونیک و کرانه ارس.
پنجم: از نگاه باکو، اگر ارمنستان پس از شکست در آرتساخ، سر میز مذاکره و به صورت «خودجوش» کرانه شمالی ارس را واگذار کند، راه برای دور زدن خط‌قرمز اعلامی ایران هموار خواهد شد: تغییر در جغرافیای سیاسی، دسترسی زمینی به نخجوان و از آنجا ترکیه، بدون روبرو شدن با خطر درگیری با ایران…
ششم: برهم زدن این سناریو بسیار دشوار است؛ چرخش به غرب پاشینیان به ویژه موضع‌گیری او در جنگ اوکراین، انگیزه روسیه برای کمک به ایروان را نابود یا بسیار کاهش داده. پیروزی اردوغان در انتخابات، عطش آنکارا برای جاه‌طلبی‌های ژئوپلیتیک را افزون کرده. غرب هم مداخله موثر نخواهد کرد.
هفتم: تنها گزینه عملی و در دسترس ایران، عبور از ارس و ورود به سیونیک در قالب یک نیروی پاسدار صلح است. آنجا به تصریح جهانی، بخشی از خاک ارمنستان است و اعتراض باکو، آنکارا یا هر کشور دیگر به این اقدام از نظر حقوق بین‌الملل مسموع نیست. تنها باید رضایت ایروان را جلب کرد.
هشتم: شاید این گزینه در نگاه نخست بلندپروازانه و حتا ماجراحویانه به نظر برسد اما سنجش و سبک و سنگین کردن پیامدهای سایر گزینه‌ها _از جمله انفعال _ نشان می‌دهد عملی‌ترین و کم ریسک‌ترین گزینه است. از یاد نبریم که بسته‌شدن مرز ارمنستان، تکمیل آخرین حلقه محاصره ژئوپلتیک ایران است.
نهم: عبور از ارس و برعهده گرفتن مسوولیت پاسداری از صلح در سیونیک الزامی راهبردی و تن زدن از آن، نابخشودنی است. ترکیه هم‌اکنون بدون مجوز دولت‌های عراق و سوریه، بخش‌هایی از شمال این کشورها را با بهانه‌های واهی اشغال کرده. اگر اعتراض کرد، روی میز بکوبید و همین را به یادش بیاورید.
انتهای پیام
