«سلیقه وزیر تعیین‌کننده‌تر از طرح جامع مسکن است!»
سرویس اقتصادی، انصاف نیوز: «دلیل مشکلات این است که سلیقه وزیر تعیین‌کننده‌تر از طرح جامع مسکن است و سیاست‌های مسکن نوسان شدیدی دارد.» این را ایرج رهبر، دانش‌آموخته راه و ساختمان پلی‌تکنیک تهران می‌گوید که از سال 1352 تا کنون پیوسته در بخش خصوصی صنعت ساختمان فعالیت داشته است. او فقدان یا بی اعتنایی به طرح جامع مسکن را دلیل اصلی مشکلات می‌داند.
نظر این پیشکسوت را در باره ساخت خانه‌های 25 متری که جندی پیش از سوی خشایار باقرپور، مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های عمرانی تهران مطرح شده بود، جویا شدیم. او گفت: کسی که این ایده را مطرح کرده است، شخصیت اجرایی عملیاتی معتبر و تجربه کافی ندارد و ساختار نهادی که منصوب به آن است هم معتبر نیست و شکل تعاونی ندارد اما ایده مطرح‌شده را می‌توان بررسی کرد و دید آیا با شرایط کشور ما سازگاری دارد یا نه؟
این کارشناس بر هزینه‌های ثابت ساخت مسکن فارغ از متراژ تاکید کرد و ادامه داد: اگر استانداردهای ساخت مسکن رعایت شود و آشپزخانه، سرویس‌های بهداشتی و تاسیسات در اندازه‌های استاندارد سطح اشغال بگیرد، اتفاقا هزینه‌های ساخت بالاتر هم می‌رود چون بجای یک آشپزخانه و یک سرویس و یک در ورودی برای 100 متر، باید 4 آشپزخانه و سرویس و در ورودی تعبیه شود.
ایرج رهبر به لزوم مطالعه آثار فرهنگی سکونت در خانه‌های کوچک‌مقیاس اشاره کرد و گفت: مقوله خانه برای سکونت با خوابگاه دانشجویی یا خوابگاه‌های متاهلی متفاوت است. آن اقامت موقتی است و این اقامت دائمی. ضمنا وقتی می‌گوییم این خانه برای زوج‌های جوان ساخته می‌شود باید در نظر داشته باشیم که هر کدام از زوجین خانواده دارند و می‌خواهند حداقل با پدر و مادر خود رفت و آمد داشته باشند.
رئیس هیأت مدیره کانون سراسری انبوه‌سازان مسکن و ساختمان ایران مشکلات اجتماعی را یکی دیگر از تبعات ساخت خانه‌های کوچک‌مقیاس دانست و گفت: مراکز پرجمعیت هم مسائل مخصوص به خود را دارند که لازم است قبل از هر اقدامی برای توده‌سازی و ساخت مسکن برایش فکر و چاره‌اندیشی شود.
او گفت: اگر خیلی اصرار دارند که خانه 25 متری جوابگوی مسائل ما است، می‌توانند این طرح را به شکل آزمایشی و برای مدت و عده‌ای مشخص به اجرا بگذارند و آثار و نتایجش را مطالعه کنند. اگر ساکنان رضایت داشتند، می‌توان طرح را تعمیم داد.
این فعال صنفی ادامه داد: اگر استانداردهای ساخت مسکن رعایت شود حدود 13 متر مربع از 25 متر فضای ساختمان به سرویس‌ها، آشپزخانه، مسیر ارتباطی و تاسیسات تعلق می‌گیرد و این یعنی خانواده مد نظر باید در 10 متر استراحت کند، اوقات فراغتش را بگذراند، از میهمان پذیرایی کند و… اگر مطالعه کردیم و افراد از این تجربه راضی بودند، می‌توانیم آن را در سطح کشور اجرا کنیم اما نمی‌شود بدون مطالعه افراد را در منگنه بگذاریم و بگوییم مساله مسکنت را حل کرده‌ایم در حالی که ده‌ها مساله دیگر روحی روانی و اجتماعی برایش درست کرده‌ایم.
آقای رهبر تجربه‌های مشابه در کشوری مانند ژاپن را ناشی از کم‌یابی زمین عنوان کرد و ادامه داد: بسیاری از کشورها که سراغ طرح‌هایی مانند مسکن اجتماعی رفتند امروز آن طرح‌ها را رها کرده و به این نتیجه رسیده‌اند که چنین طرح‌هایی جواب نمی‌دهد. ما نباید همان مسیر را برویم به ویژه آن‌که در کشور ما مالکیت بر زمین و ساختمان یک ارزش بسیار پررنگ فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی است. بنابراین باید در طرح‌های ساخت مسکن مجموعه‌ای از ملاحظات را مد نظر داشت.
این فعال صنفی راه حل‌های بحران مسکن را متعدد خواند و افزود: تسهیلات ارزان‌قیمت برای ساخت مسکن یا انبوه‌سازی و صنعتی‌سازی از جمله روش‌هایی است که می‌تواند مساله مسکن را حل کند. البته تسهیلاتی با سودهای حداقلی و نه با سودهایی که در کشور ما رواج دارد.
این پیشکسوت انبوه‌سازی مسکن در پاسخ به این سوال که چرا با وجود تلاش دولت‌ها برای حل مساله مسکن، نه تنها مشکل حل نشده که سال به سال بزرگ‌تر هم شده است، گفت: ما هیچ برنامه بلندمدتی برای مسکن نداریم. هیچ چشم‌انداز و راهبرد و برنامه بلندمدتی وجود ندارد که همه موظف به اجرای آن باشند و شخصی در جایگاه وزیر هم حداکثر 5 درصد بر اساس سلیقه‌اش روی آن تاثیر بگذارد.
رهبر ادامه داد: الان همه امور مسکن به سلیقه وزیر گره خورده است. فلان کس می‌آید و می‌گوید من مسکن مهر را قبول ندارم، دیگری می‌آید و می‌گوید نه، خیلی هم خوب است! این سردرگمی لطمه بزرگی به سرمایه‌گذار و انبوه‌ساز زده است.
این پیشکسوت گفت: سیاست‌های متغیر مسکن عدم اطمینان به وجود آورده و باعث شده است که بسیاری از صاحبان ایده و سرمایه و توان فنی مهندسی از این حوزه خارج شوند. سیاست‌های نوسانی آنان را متضرر کرده است و حاضر نیستند دیگر ریسک کنند.
رهبر گفت: سال 1391، افراد با آورده 11 میلیون تومانی صاحب خانه می‌شد. چرا آن‌موقع می‌شد اما اکنون نمی‌شود؟ تورم داشته‌ایم اما نه به این اندازه که با رقم‌های چندین برابری هم نشود صاحب خانه شد. این شرایط محصول مدیریت کلان مسکن است که باید اصلاح شود.
انتهای پیام
