رضا فیاضی را بهتر بشناسید
در ادامه سه مصاحبه از رضا فیاضی بازیگری که همه او را با نقشش در زیزی گوگو می شناسند را می خوانید
رضا فیاضی بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون ضمن مرور خاطرات خود از سالها فعالیت برای کودکان و نوجوانان، تأکید کرد که همچنان کار در این حوزه برایش اولویت دارد.
به گزارش مهر رضا فیاضی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره تازهترین فعالیتهای خود گفت: من حوالی سال ۹۷ بود که به کیش رفتم و چند سالی هم آنجا زندگی کردم. یک کتابفروشی هم آنجا راهاندازی کردیم که هنوز هم فعال است. یک سالن کوچک تئاتر هم آنجا راهاندازی کردم که البته هیچکس به آن اهمیتی نداد. بعد از دوران کرونا و بیماری که به آن مبتلا شدم شرایطی بهوجود آمد که مجبور به بازگشت به تهران شدم و در حال حاضر سه سالی است که در تهران زندگی میکنم. این روزها هم مشغول ایفای نقش در سریالی به نام «غریبه» به کارگردانی سروش محمدزاده هستم.
وی درباره حضورش در سینما و تلویزیون توضیح داد: در سالهای اخیر بیشتر در تلویزیون کار کردهام، اما تجربههای سینمایی زیادی هم دارم که مربوط به این سالها نیست. شاید حق من در سینما بیشتر بود. پیشتر هم گفتهام که من بازیگر بدشانس سینما هستم چرا که همین امروز هم ۵ یا ۶ فیلم اکراننشده دارم. فیلمهایی داشتهام که در زمان تازگی، فرصت اکران پیدا نکردند و طبیعتاً دیده نشدند. از «گزارش مریم» و «سبز کوچک» بگیرید تا فیلمهای دیگری که هنوز اکران نشدهاند.
این بازیگر باسابقه با ابراز ناراحتی از فیلمهای اکراننشده کارنامهاش ادامه داد: در دورهای که کار یک نفر میتواند دیده شود، این اتفاق رخ نمیدهد. بعدها که سفرم به کیش هم به فعالیتم در سینما لطمه زد. حالا که برگشتهام مشغول بازی در سریال هستم.
هفت سال از حرفهام دور ماندم
فیاضی درباره انگیزه خود برای مهاجرت به جزیره کیش هم توضیح داد: این تصمیم را همسرم گرفت و من هم به آن تن دادم. تصمیم اولیه این بود که برای ۲ سال به آنجا برویم، اما این ۲ سال، ۷ سال طول کشید و من به مدت هفت سال از حرفهام دور ماندم. کاری هم که میخواستم در آنجا انجام بدهم موفق نشد. آرزو داشتم یک سالن تئاتر کودک در آنجا راهاندازی کنم، اما هر چه پیگیری کردم، به سرانجام نرسید. تنها توانستم یک کتابفروشی راهاندازی کنم که آن هم به دلیل بروز کرونا، ضربه خورد.
این بازیگر باسابقه درباره دغدغهمندیاش برای فعالیت فرهنگی و هنری در حوزه کودکان، گفت: بسیار در این زمینه دغدغه دارم. آخرین کار تئاتری هم که روی صحنه داشتم، نمایش «سیندرلا» بود. حدود یک ماه و نیم پیش با مریم کاظمی این نمایش را در تالار هنر روی صحنه داشتیم. همواره در این سالها دنبال رویاهای کودکیام بودم؛ اینکه همه کودکان همواره سلامت باشند و امکان بازی کردن داشته باشند.
وی افزود: خودم دوران کودکی سختی داشتم و حتی به نوعی کودک کار بودم! البته نه اینکه یتیم بودم، بلکه پدرم ماشینی داشت که روی آن کار میکرد و یک مغازه فروش روغن اتومبیل هم داشتیم که من هر روز از مدرسه به مغازه میرفتم و تا شب همانجا درس هم میخواندم تا فردا صبح دوباره به مدرسه بروم. یعنی از همان کلاس اول و دوم دبستان، کار میکردم. مجموعه داستانهای بسیاری درباره آن سالها و تجربههایم نوشتهام.
فیاضی با اشاره به آثار منتشرشده خود در بازار کتاب ادامه داد: در این سالها هم رمان چاپ کردهام و هم مجموعه شعر. مجموعه داستان و نمایشنامه هم نوشتهام که خوشبختانه میتوانم از آنها دفاع کنم. آخرین کاری هم که از من منتشر شده رمانی به نام «خری که نمیخواست خر بماند» بود.
این سریالها شناسنامه کاری من است
این بازیگر باسابقه درباره نقشهایی که مردم بیشتر آنها را به یاد میآورند هم گفت: یکی سریال «امیرکبیر» بهعنوان یک کار تاریخی فاخر در ذهن مخاطبان باقی مانده است و بعد از آن هم «زیزیگولو» و «دنیای شیرین». این کارها بهنوعی شناسنامه کاری من هستند. یکی در حوزه بزرگسال، ۲ تا برای کودک و نوجوان. برخی از مردم هنوز من را «آقای جمالی» صدا میکنند و ادای من در سریال «زیزیگولو» را درمیآورند! (میخندد)
وی با اشاره به اینکه خاطرات بسیاری از برخوردهای مردم در کوچه و خیابان داشته است، عنوان کرد: خیلی از واکنشهای مردم ناشی از خاطرات ذهنیشان است. مجموعه «قصههای تابهتا» یا همان «زیزیگولو» مربوط به اوایل دهه ۷۰ بود و ۳۰ سال از پخش آن میگذرد. خیلی از افرادی که امروز با آنها مواجه میشویم، از پزشک و پرستار تا راننده تاکسی، از آن سالها خاطره دارند. برخوردهای مردم هم عالی و حتی عاشقانه است. خاطراتی از این مواجهههای مردمی دارم که هیچ قیمتی برای آنها نمیتوانم تعیین کنم.
فیاضی ادامه داد: در سفری که به میناب داشتم، دختربچهای سیهچرده که لهجه غلیظی داشت، دست مرا گرفت و در حالی که گویی هم میخندید و هم گریه میکرد، با من صحبت کرد، انگار چیزی را به دست آورده بود که برایش بسیار جذاب است. لبخندهای مردم در این موقعیتها، اصلاً چیز کم ارزشی نیست. اینها داراییهای ارزشمندی است که ما در این سالها به دست آوردهایم.
تلویزیون دو شبکه داشت، اما سرشار از عشق بود
این بازیگر باسابقه درباره دلایل جذابیت و ماندگاری سریالی مانند «قصههای تابهتا» و امکان تکرار تولیدات مشابه آن برای نسل جدید گفت: واقعیت این است که بچههای نسل امروز، دیگر نوستالژی ندارند. آن زمانها تلویزیون ۲ شبکه داشت، اما سرتاپای تولیدات کودک در آن سالها سرشار از عشق به بچهها بود. امروز واقعاً تولیدات مشابهی نداریم. در آن کار از تخیل و داستان فانتزی گرفته تا موسیقی، چیزهایی بود که بچهها عاشقانه دوست داشتند و با آن زندگی میکردند. «زیزیگولو» در همان دوران جذابیتهایی را خلق میکرد، که امروز دیگر مشابه آن را نداریم.
وی افزود: مرضیه برومند بهعنوان کارگردان این مجموعه، در آن سالها زبان کودکان را خیلی خوب میفهمید، هر چند این سالها کمی از آن فضا دور شده است. تخصص این کارگردان کار برای کودکان است و هر چه در آن سالها ساخته است از «مدرسه موشها» تا همین «زیزیگولو» ماندگار بوده اند.
فیاضی در پایان درباره علاقه خودش به کار کودک یادآور شد: همین امروز اگر ۲ پیشنهاد با شرایط مشابه داشته باشم که یکی کودک و دیگری بزرگسال باشد، حتماً انتخاب کار کودک اولویتم خواهد بود.
رضا فیاضی بازیگر برجسته و نامآشنای کشورمان درباره وضعیت اینروزهای تئاتر گفت: حال تئاتر کشور خوب نیست.
به گزارش خبرنگار تسنیم از مریوان، رضا فیاضی؛ بازیگر، نویسنده، صداپیشه و کارگردان تئاتر، تلویزیون و سینما، متولد 15 مرداد 1332 و فارغالتحصیل دانشکده هنرهای زیبای تهران است. این هنرمند در تولید آثار تصویری و نمایشی زیادی با محوریت کودکان و نوجوانان، نقش داشته است. نگارش آثاری چون «هادی و هدی»، «لولوی آوازخوان»، «زاغچه کنجکاو» و «عصای کارگشا» بخشی از این فعالیتها به شمار میآید.
برگزاری شانزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر خیابانی که از 25 تا 29 مهرماه 1402 در شهر مریوان برپا شد، بهانهای شد تا با این هنرمند که در چندین نمایش حضور داشت، به گفتوگو بپردازیم.
رضا فیاضی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مریوان در پاسخ به این سئوال که وضعیت فعلی تئاتر کشور را چگونه ارزیابی میکنید؟ گفت: متأسفانه وضعیت فعلی تئاتر کشور بسیار خوب نیست چراکه گروه تئاتری منسجم نداریم و زمینه برای اجرای کارهای درست و مناسب فراهم نیست.
وی با ابراز تأسف از اینکه در حوزه تئاتر در کشور بسیار ضعیف هستیم، گفت: بسیاری از کارگردانان بنام کار نمیکنند؛ باید جوانان پای کار بیایند اما اساتید هم باید کنار آنها باشد. به عنوان نمونه در حوزه کودک و نوجوان که جزو تخصص بنده است، چند نفر از قدیمیها و برجستهها اکنون حضور دارند؟https://www.aparat.com/video/video/embed/videohash/drFbY/vt/frame
این استاد پیشکسوت عرصه تئاتر جالی خالی بازیگران برجسته را ناشی از هزینههای بالا دانست و تصریح کرد: باید به فعالان این عرصه کمک هزینه بدهند اما آیا میدهند؟ نمیدهند. ما امکان رقابت جهانی داریم چراکه کارگردانان بسیار قوی در این حوزه در کشور حضور داشته اما به خاطر همین مشکلات، بچههای باسلیقه ما کار نمیکنند.
وی تصریح کرد: سئوال اینجاست بچههای با سلیقه و با قدرت که میتوانند در جشنوارهها شرکت و تئاتر اجرا کنند، کجا هستند؟! چند تا تئاتر بسیار خوب که اجرا شده باشد، میتوانیم نام ببریم؟ متأسفانه خیلی وقت است که چنین تئاترهایی نداریم.
فیاضی در پاسخ به این سؤال که چه پیشنهادی برای اینکه تئاتر به روزهای خوب و درخشان خود برگردد، دارید؟ عنوان کرد: دعوت از کارشناسان و کاگردانان بنام در شهرستانها و فرصت دادن به اینها، برای اینکه بتوانند فعالیت کنند. بزرگان زیادی از جمله دکتر علی رفیعی، غریبپور، مرضیه برومند و بهروز شاهمرادی که در این عرصه و کار کودک تخصص دارند، سالهاست از آنان خبری نیست.
این نویسنده و کارگردان تئاتر کشور اذعان داشت: باید برای بازگشتن روزهای خوب تئاتر بودجه گذاشته شود یا اینکه به اجبار بسیاری از خودمان سرمایه بگذاریم. بنده به عنوان نویسنده و کارگردان، تهیهکننده کارم هم هستم، چراکه تئاتر همچون سینما تهیهکننده ندارد.
به گزارش تسنیم؛ رضا فیاضی هم مثل بسیاری از بازیگران کاربلد دیگر، کارنامه خاطرانگیزی از خود به جای گذاشته است با سریالهایی مثل “هتل”، “رانتخوار کوچک”، “روزگار قریب”، “نوشدارو”، “بچههای نسبتاً بد” و در سینما “روسری آبی”، “روز واقعه”،”گزارش مریم”، “خنده در باران”، “یوسف هور” و “کار کثیف”.
او که علاوه بر کارگردانی و بازیگری، شعر میسراید، داستان مینویسد و خاطراتش را میگوید؛ از جمله تألیفاتش میتوان به “ت مثل تئاتر”، “بانوی نیلوفر”، “بازیگر” و “قصههای آسیهآباد” اشاره کرد.
انتهای پیام