فریاد گوش‌خراش «مملکت واس ماست» از هر سو!!

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

فریاد گوش‌خراش و دردآور «مملکت واس ماست» امروز به صورت‌های گوناگون از هر سو شنیده می‌شود که سه نمونه را یادآور می‌شویم:

1. آقای علی رازینی رئیس شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور و عضو شورای نمایندگان رهبری در دانشگاه‌ها گفته است: «از نظر من نیازی به لیست‌های انتخاباتی برای انتخابات مجلس خبرگان رهبری نیست چراکه این مسأله امری حوزوی و روحانیتی است».

اگر مردم را «رعیت» بپنداریم و نه «شهروند» و و وقتی مسئولان منصوب مستقیم خدایند دانسته شوند منتخبان مردم که «ید الله» و دست خدایند و نه مسؤول در برابر آنان؛ در این صورت به طور طبیعی نه نیازی به رأی مردم است و نه به حضور آنان و نه به حضور احزاب مردمی و لیست‌های انتتخاباتی!

همین که چند «مجتهد» مورد تایید برخی در انتخاباتی بدون رقیب و با حداقل آراء حتی فقط با رأی خودشان![چون با نبودن رقیب، با رأی خودشان هم واجد اکثریت آراء و برنده‎‌اند] در ظاهر انتخاب شوند، نه تنها کافی است که اطمینان‌زا هم هست و مردم هم راضی نیودند، مهم نیست زیرا نه مردم حقی دارند و نه نیازی به رأی، حضور و رضایت آنان است! و این به وضوح یعنی «مملکت واس ماست، کلیش واس ماست».

2. با اصلاحات جددید در قانون انتخابات، بار ردّ صلاحیت‌ها به ظاهر از دوش شورای نگهبان برداشته شده و به دوش “هیئت‌های اجرایی” قرار گرفته است یعنی این بار شورای نگهبان از طریق هیئت‌های اجرایی عمل می‌کند. در طلیعه ردّ صلاحیت‌ها اعلام شد آقای «نوری قزلجه نماینده مردم بستان‌آباد و رئیس فراکسیون مستقلین مجلس و از مخالفین طرح صیانت و …» ردّ صلاحیت شده است.

البته هنوز معلوم نیست ایشان “ردّ صلاحیت” شده یا “صلاحیتش احراز نشده”! و البته نتیجه یکی است و آن محروم کردن وی از حق انتخاب شدن و محروم کردن طرفدارانش از حق انتخاب کردن او؛ و البته که این هر دو حق الناس است ولی مهم نیست!

«مملکت واس ما است» و تریبون مجلس و نمایندگی مجلس هم جزئی از این مملکت و «واس ما است» و وقتی فردی مانند آقای نوری قزلجه به مجلس برود و بر صندلی نمایندگی تکیه دهد و از تریبون مجلس بر خلاف خواست ما استفاده کند و مثلا با طرح صیانت استفاده کنندگان از فضای مجازی[یا همان فیلترینگ] مخالفت نماید، معلوم می‌شود او غاصب است و نباید بگذاریم دوباره غاصبانه بر این صندلی تکیه زند و از این تریبون استفاده کند.

دور قبل فکر می‌کردیم این فرد به «واس ماست بودن مملکت» اعتقاد دارد و آن را رعایت می‌کند و در این مدت به یقین فهمیدیم او جسور شده و مملکت را نه مال ما؛ که مال مردم می‌داند! لذا در همین اولین قدم ضرب شست نشان دادیم تا او و دیگران به خوبی بفهمند و باور کنند: «مملکت واس ماست» و پایشان را از گلیمشان درازتر نکنند.

3. آقای احمد خاتمی، امام جمعه تهران گفته است: «من امام جمعه مردم متدین هستم»؛ بله، وقتی “مملکت واس ماست”، تریبون نماز جمعه که باید زبان گویای مردم و واسطه مردم با حاکمیت باشد، هم می‌شود فقط تریبون قشر متدین و به اصطلاح حزب اللهی و امام جمعه هم، نه امام جمعه مردم مثلا تهران که امام جمعه مردم متدین تهران است؛ مردم متدین هم که اقلیتی بیش نیستتند زیرا بسیاری از مردم از نگاه آنان، متدین نیستتند و بسیاری از متدینان هم حزب اللهی نیستند پس این تریبون هم مال همان اقلیت به اصطلاح حزب اللهی است و این است ورژن جدید و تازه «مملکت واس ماست»!

انتهای پیام