پاسخ مسجدجامعی به یادداشت مجتبی شاکری

احمد مسجدجامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران به یادداشت اخیر مجتبی شاکری عضو اصولگارای شورا در خصوص پیگیری حقوق های نجومی و حواشی آن پاسخ داد.

به گزارش جماران، متن یادداشت مسجدجامعی و شاکری عینا در ذیل منتشر می شود:

برادر عزیزم جناب آقای شاکری

یادداشت شما را خواندم. برایم عجیب است که اگر چنین سخنی دارید، چرا نخست فرصت همسایگی را نادیده گرفته و همین شبهه‌ها را با خودم مطرح نکردید. به هر روی، شما به صلاح‌دید خود موضوعی را که آسان میان دو همکار حل می‌شد رسانه‌ای کرده‌اید. من بخشی را که به گمان خودم حداقل لازم است رسانه‌ای پاسخ می‌دهم و باقی را به خلوتی دوستانه وامی‌نهم که خدای ناکرده حریم و حرمت شما را که هم بابت رزمنده و جانباز بودن و هم به‌دلیل سابقۀ همکاری چندساله، مورد احترام و علاقه‌ی من هستید، نشکسته باشم.

در متن شما اصرار عجیبی به دو موضوع هست، یکی گره زدن من به آقای حکیمی‌پور و بازخواست کردن قول و فعل ایشان از من و دوم این که بگویید خطای بزرگ‌تری در کار هست که مسجدجامعی از آن ننوشته است.

در مورد اول، راستش شما هم می‌دانید که از زمان بعثت پیامبر بزرگوارمان دوران رفتار قبیله‌ای گذشته است. ما با همۀ تفاوت‌ها، اهل یک قبیله‌ایم و آن قبیله‌ی حق و حقیقت است. از همین رو است که علی رغم نزدیک نبودن برخی دیدگاه‌هایمان آنگاه که گمان کردم حقی از خانم آباد تضییع شده بلافاصله و بیش و پیش از دیگران از ایشان دفاع کردم و خود را در معرض هجوم انبوه قبیله‌گرایان قرار دادم.

اما در کنار همین کلمۀ توهین، که بارها گفته اید، چیزی را که چند بار تا به حال گفته‌ام، باز هم تذکر بدهم، وقتی شهرداری تهران نه تنها دادستانی، مجلس شورای اسلامی و وزارت کشور، بلکه حتی یک سازمان مردم‌نهاد مانند دیده‌بان شفافیت را محرم می‌داند و اسناد مربوط به پرونده‌ی املاک نجومی را در اختیار آنان قرار می‌دهد، اما اعضای شورای شهر را علی‌رغم نقش و کارکرد ویژۀ نظارتی‌شان نامحرم می‌داند، نه تنها دارد به تک‌تک اعضای شورای شهر – از جمله خانم آباد و بنده و شما – و شهروندانی که به ما به عنوان نمایندگان خود اعتماد کرده‌اند، توهین می‌کند، که اصلا دارد از انجام وظیفه‌ی نظارتی ما به صراحت ممانعت به عمل می‌آورد. آن هم در شرایطی که از سوی دیگر در برابر نهادهای نظارتی و قضایی مکرر می‌گوید این کارها را با مجوز شورای شهر کرده است. آیا آن زمان هم از توهین برآشفته می‌شویم؟
اصلا چرا راه دور برویم؟ خود شما مگر در همین آخرین جلسۀ شورای شهر، تذکر ندادید که بر خلاف فرمان مقام معظم رهبری و طرح جامع عباس آباد، معاون شهردار بیان داشته که ما فقط “اعیان” زمین‌های عباس آباد را می‌فروشیم. در حالی که معظم له خواسته بودند این اراضی در اختیار شهر تهران باشد و نه حتی سازمانها و نهادها، و دربارۀ اراضی به تفکیک اعیان و عرصه اشاره‌ای نداشتند. این توجیهات مگر توهین به شعور مردم، توهین به تک تک اعضای شورا دور زدن دستوری آشکارا و اکید نیست؟ بگذریم از اینکه در گزارش‌های حسابرسی موجود هم به تخلفاتی از این دست در اراضی عباس‌آباد اشاره شده. بیایید فراتر از دیدگاه‌های سیاسی همه با هم تاسف بخوریم و غیرت بورزیم.

نمی خواهم به جزئیات نوشتۀ جنابعالی بپردازم، اما وقتی شما پس از حدود سه سال و نیم که از تشکیل این دوره از شورای شهر می‌گذرد اعلام می‌کنید من رئیس فراکسیون اصلاح‌طلبان شورای شهر هستم، آیا این، دستکم، جز خطای حافظۀ انسانی است.؟

اگر آقای حکیمی‌پور خطایی کرده یا صوابی، صراحتا مسئولیت آن را پذیرفته و البته اگر جرمی مرتکب شده و شکایتی از ایشان دارید رسیدگی به آن با مجاری قانونی است.

در نهایت، بله، خطای بزرگ‌تری از خطای حافظه‌ی انسانی در میان هست و باید به آن پرداخت. خطای بزرگ‌تر این است که ثروت کلانی را که از دسترنج میلیون‌ها نفر مردم تهران فراهم آمده و صرف خاصه‌خرجی‌ها و حاتم‌بخشی‌ها و سفره‌گشایی‌ها شده، فراموش کنیم.

این که کسانی برای روشن نشدن آنچه برده‌اند و خورده‌اند، دنبال ایجاد تعارض دروغین میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان هستند البته استراتژی کثیفی است که چاره‌ای جز دنبال کردنش ندارند، اما من و شما برادر عزیز مبادا به این دام بیفتیم.

به هر حال مبارزه با فساد امری فراجناحی و بسیار ضروری است. از این‌رو در همان هفتۀ آغازین سال نخست شورای چهارم که ریاست آن را بر عهده داشتم، کمیسیون نظارت و حقوقی را با همین نیت راه‌اندازی کردم و مدت‌ها پیش در نخستین جلسۀ مشترک نمایندگان مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با اعضای شورای شهر پیشنهاد دادم که کارگروه مشترکی با رویکرد مقابله با فساد تشکیل شود و راه‌کارهای علمی و عملی را به‌کار گیرد تا چنین نباشد که امروز از یک‌سو گروهی از حقوق‌های نجومی بگویند و از سوی دیگر از املاک نجومی و مقابلۀ با فساد در بلوای سیاسی گم شود. این تجربه، هم در دولت‌های اصلاحات و پیش از آن و هم در کشورهای دیگر از جمله مالزی، سال‌ها پیش انجام شده و روش و نتایج موفقیت‌آمیز آن در دسترس است.

هر چند اشاره ای به اتفاقات دیگر هم بد نیست. در طول این مدت مرا با انواع و اقسام کوتاهی‌ها و یا در اختیار قرار دادن اطلاعات مربوط به اعضای شورای شهر به رسانه‌ها و … متهم کردند، و پس از نوشتن همان مقاله‌ای که شما پاسخ آن را دادید بر این اتهامات افزودند، آیا هیچ کس بر خودش واجب ندید بگوید من مسجد جامعی را می‌شناسم، از او دفاع کنم؟ مسجد جامعی هم آرام و با لبخند از کنار این تهمت‌ها گذشت. چرا؟ برای او تلخ نیست که موضع تهمت باشد؟ تلخ است. هم موضع تهمت بودن تلخ است و هم دیدن سکوت دیگرانی که به دروغ بودن این تهمت‌ها آگاهند و حتی از مسیر و سابقه و دلایل این تهمت‌ها در خلوت برایم گفته اند. ولی تلخ‌تر آن است که حقوق نمایندگی شهروندان را فراموش کنیم و عرصه‌ای را که در اختیار داریم به مباحث فیمابین اختصاص دهیم.

موضع من از نخست صریح و روشن بوده است: درباره‌ی خانم آباد گرامی با شناخت سابقه‌ی ایشان، ایشان را بری می‌دانم و در دفاع از حقوق نمایندگی و لزوم پاسخگویی به سوالات آنها مصر هستم و درباره‌ی گزارش تخلفات احتمالی شهرداری در زمینۀ انحراف از برنامه، فروش و واگذاری املاک، تخریب فضاهای مشجر، سرمایه‌گذاری‌ها و واگذاری‌ها و تهاترها، با شدت و اصرار خواهان نهایی شدن آن و خاموش شدن آتشی هستم که قانون‌شکنان و غارتگران افروخته‌اند و هیزم آن را پرونده سازی برای اعضای شورای اسلامی شهر و اختلاف افکنی بین آنها می‌دانند.
با احترام
احمد مسجدجامعی
شاکری چه گفته بود؟

اخیرا رییس فراکسیون اصلاح‌طلبان شورای شهر تهران در یادداشتی، نسبت به مصاحبه معصومه آباد، دیگر عضو شورا که در جریان پرونده واگذاری املاک هتک حیثیت شده و مورد تهمت قرار گرفته بود، واکنش نشان داد. خانم آباد که در تحقیقات سازمان دیده‌بان شفافیت و عدالت نیز، پاکدستی وی احراز شده است، در مصاحبه خود ضمن گلایه‌مندی از دو عضو موثر اصلاح‌طلبان یعنی آقایان مسجدجامعی و حکیمی‌پور، توضیح داده بود که پیش از انتشار اسناد تحقیقات اولیه سازمان بازرسی کل کشور این دو را در جریان تصمیم یاشار سلطانی، مدیرمسوول سایت معماری نیوز قرار داده بود اما آنها مدعی شده بودند که فرد مذکور را نمی‌شناسند. هر چند آقایان بعدتر مدعی شدند که نگفته‌اند به کلی نمی‌شناسند بلکه گفته‌اند کم می‌شناسند یا اینکه باید با عکس تطبیق دهند تا یاشار سلطانی را به جا بیاورند.

پس از طی فرایند تحقیقات قضایی مشخص شد که اتفاقا حکیمی‌پور نامه و اسناد سازمان بازرسی را در اختیار یاشار سلطانی قرار داده و او نیز با علم به اینکه خانم آباد پاکدست بوده و نام او به غلط در این لیست قید شده – و طبعا ممکن است برخی دیگر از اسامی نیز نادرست باشد – آن را منتشر کرد و به این ترتیب سریال هجمه علیه اصولگرایان شورای شهر شکل گرفت.

اقدام حکیمی‌پور به حدی ناپسند و غیر قابل دفاع بود که هیچ یک از اصلاح‌طلبان در جلسه غیرعلنی مورخ 30 آبان حاضر به دفاع از او نشدند و حتی برخی از آنها او را به عذرخواهی و پذیرش اشتباه دعوت می‌کردند. در آن جلسه البته آقای مسجدجامعی غایب بود اما سایر اعضای اصلاح‌طلب شورای شهر مرتب تاکید می‌کردند که انتشار این اسناد غیرقطعی – که حالا هم نقیض بیشتر محتوای آن تقریبا اثبات شده است – تصمیم فراکسیون نبوده و مسوولیت آن صرفا متوجه حکیمی‌پور است.

برخی از اصلاح‌طلبان که نگران شکایت خانم آباد از حکیمی‌پور و اعاده حیثیت هستند، حتی در خلوت به صراحت اذعان کرده‌اند که بعد از رسوایی همکاری او با یاشار سلطانی، چیزی از این مرد سیاست باقی نمانده و لزومی به شکایت نیست؛ هرچند همین افراد در جلوت طور دیگری سخن می‌گویند… .

هر چند حکیمی‌پور در آن جلسه غیرعلنی عذرخواهی نکرد اما وعده داد بازی با آبروی همکارانش را به نوعی جبران کند. با این حال در جلسه علنی بعدی، او از میدان خطای خود به در نرفت و به صراحت اعلام کرد که به کار خود افتخار می‌کند و بابت مبارزه با فساد، دلیلی برای عذرخواهی نمی‌بیند.

نکته قابل توجه اینجاست که حکیمی پور و رسانه‌های همسو با او تلاش می‌کنند عذرخواهی وی را با اصل تخلفات صورت گرفته در پرونده واگذاری املاک گره بزنند و مدام ادعا می کنند دلیلی برای عذرخواهی وجود ندارد چراکه شهرداری در واگذاری ها تخلف کرده و باید جبران و عذرخواهی کند.

پیوند زدن عذرخواهی حکیمی‌پور بابت همکاری در هتک حیثیت و بازی با آبروی انسان مومن – که حرمت آن هم تراز حرمت خانه خدا است – با قضیه تخلفات مذکور نیز، بازی جدید رسانه‌ای اصلاح‌طلبان است که با این حربه بتوانند قدری از بار بی‌اعتمادی مردم به خود پس از افشای ناجوانمردی اخیر، بکاهند.

طبعا پرونده وقوع تخلفات در جریان واگذاری املاک شهرداری به اشخاص حقیقی باید ادامه مسیر قانونی خود را در قوه قضاییه طی کند و هیچ یک از اعضای شورای شهر مطالبه‌ای غیر از این ندارند. اما رسانه‌های جریان اصلاحات مدام تلاش می‌کنند قضیه را طور دیگری جلوه دهند و از حکیمی‌پور که سرمنشاء نشر اکاذیب و تهمت علیه خانم آباد و چند تن دیگر از همکاران شورای شهر بوده است، یک قهرمان بسازند. در حالی که تمام بحث بر سر حیثیتی است که از انسانی هتک شده، احمد مسجدجامعی با چنگ زدن به الفاظی مانند خطای حافظه انسانی و نام بردن جا‌به‌جای دو روز هفته توسط خانم آباد، سعی کرده اصل قضیه را به شکل دیگری تفسیر کند و همه چیز را یک سوء تفاهم ناشی از فراموشی سهوی مکالمات خود و حکیمی پور با خانم آباد تلقی کند. قطعا با این تفاسیر سست، حقی که برای آن ادله قوی وجود دارد زیر سوال نخواهد رفت.

از طرفی، احقاق حق دو سو دارد؛ یک سو صاحب حق ایستاده و در سوی دیگر انکار کننده حق. اکثریت غریب به اتفاق اصلاح‌طلبان شورای شهر در طول حدود دو ماه که از انتشار اسناد تحقیقات اولیه واگذاری املاک سپری شد، برای اینکه صاحب حق از موضع خود کوتاه بیاید به هر کاری دست زدند؛ از جمع آوری امضا برای نامه به قوه قضاییه در دفاع از یاشار سلطانی تا بهره‌گیری از روابط عاطفی و رشوه دادن الفاظی به خانم آباد. اما در تمام این مدت، نه مسجدجامعی و نه هیچ کس دیگر از اعضای این جناح در شورای شهر، تلاشی برای اینکه منکر حق را از مقام انکار خارج کنند، صورت نداند.

اصلاح طلبان هنوز هم وجود یک سناریو برای انتشار این اسناد پیش از انتخابات هیات رییسه شورای شهر و پس از موج بی اعتمادی مردم به دولت بابت انتشار فیش‌های حقوقی نجومی را انکار می کنند و قضیه نشر اسناد واگذاری املاک را به پیگیری مبارزه با فساد نسبت می‌دهند. اما فراموش کرده‌اند که برابر اصول انسانی و اسلامی، هیچ کس حق ندارد دنباله روی مرام ماکیاولیستی باشد و به هر وسیله‌ای – حتی آبروی افراد – چنگ بزند تا به مقصود خود برسد. این خطای راهبردی اصلاح طلبان هرگز فراموش نمی شود.

انتهای پیام