به امام علی اقتدا کنیم
حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
غلو نسبت به حاکمان [اعم از حاکمان حق یا باطل] در طول تاریخ از طرف دنیاگرایان و کج‌اندیشان رواج داشته و این غلو نسبت به اولیای خدا در زمان حاکم بودنشان نمود بیشتری می‌یابد. متأسفانه در کشور ما که «فقیه غیر معصوم» مطابق قانون اساسی مصوب مردم و بنیان‌گذار نظام و به انتخاب غیر مستقیم مردم بر مصدر حکومت نشسته است و مطابق عهد بین حاکمان و مردم که در قالب قانون اساسی تبلور یافته، باید اختیارات و وظائفش در چارچوب قانون اساسی باشد و بر اساس قانون اساسی کشور را اداره کند، جمعی علاوه بر این که برای ولی فقیه «ولایت مطلقه» و فراتر از قانون اساسی قائل شده‌اند اخیرا پا را فراتر نهاده و به «اطاعت مطلق» از ولی فقیه دعوت می‌کنند.
آقای آقاتهرانی رئیس شورای مرکزی جبهه پایداری که این جبهه در انتخاباتی اقلیتی و در غیبت اکثریت مردم و واجدان حق رأی، مجلس و به تبع دولت فعلی را در سیطره خود گرفته، خط فکری مزبور را از زبان ایدئولوگ خود «مرحوم مصباح یزدی» [که این گونه به تصویر می‌کشد:
«در پایداری اصل اول و آخر، ولایت است. مرحوم مصباح اظهار می‌کرد که “ما حمایت از رهبری و «ولایت مطلقه فقیه» را قبول داریم، اما ولایت مطلقه کافی نیست، «اطاعت مطلقه» هم باید در کنار آن باشد” یعنی دستورالعمل حضور مردم در معرکه، اطاعت مطلق است. اطاعت مهم است و اولین اصل پایداری، اطاعت مطلقه از ولی فقیه است. باید ببینیم مقام ولی از ما چه می‌خواهد و سپس اطاعت صد درصدی داشته باشیم.»
در قبال این تفکر خطرناک، مطابق معارف اسلام، غیر معصوم هم «ولایت مطلقه» ندارد و هم دعوت به «اطاعت مطلق» از غیر معصوم، غلوّ و نوعی شرک است زیرا غیرمعصوم در معرض خطا، اشتباه و انحراف است و به همین جهت تدوین کنندگان فهیم و عاقل قانون اساسی به مجلس خبرگان وظیفه نظارت بر رهبری را دادند تا اگر ولی فقیه منتخب، صلاحیت خود را از دست داد و خدای ناکرده از عدالت منحرف شد، او را عزل کنند.(اصل 111 قانون اساسی)
طبیعی است که وقتی کسانی که چنین اعتقاد غالیانه‌ای نسبت به ولی فقیه دارند، بر مسند امور، دولت، مجلس و خصوصا بر صندلی‌های مجلس خبرگان تکیه زنند، هیچگاه به خود اجازه نمی‌دهند بر رهبری نظارت کنند و احتمال خطای رهبری را به مخیّله خود خطور دهند و این همان “غلو خطرناکی” است که اگر میدان یابد، از جایگاه رهبری «خدایگانی» جدید می‌سازد!
امام علی هم، در زمان خلافت خود با این انحراف و غلو خطرناک مواجه بود و تدبیر را در سوزندان ریشه آن غالیان دید تا عبرت آیندگان شود. حدیثی از کافی، ج7، ص259، حدیث18، و تهذیب، ج10، ص138، حدیث8 و استبصار، ج4، ص254، حدیث7 با سند «علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي عمير عن هشام بن سالم» که علامه مجلسی و پدرش این سند را «حسن» شمردهاند، و از کافی ج7، ص257، حدیث8 با سند: «محمد بن يحيى عن أحمد بن محمد عن ابن أبي عمير عن هشام بن سالم» که علامه مجلسی این سند را ضعیف شمرده؛ حکایت دارد که در زمان حکومت امام علی(ع) جمعی دنیاگرا در حق ایشان به ربوبیت و اطاعت بی‌قید و شرط و بی‌چون و چرا معتقد شدند. آنان به خدمت حضرت رسیدند و خطاب به ایشان عرض کردند: «سلام بر تو ای صاحب مقام ربوبیّت، پروردگاری و اطاعت محض»[اسلام علیک یا ربّنا]. امام برآشفت و آنان را از این سخن تملّق‌آمیز و غلوّگونه نهی‌کرد و آنان را به توبه از این سخن غلط، مشرکانه و کافرانه فراخواند ولی آنان از این باورغلوآمیز دست‌بردار نبودند و امام که از سرایت این باور غلط و خطرناک و به ظاهر مقدّس‌گونه خوف داشت، چاره را جز سوزندان ریشه این تفکر غلوآمیز و تملق‌گونه ندید لذا وقتی با اصرار آنان مواجه شد، دستور داد دو حفره کندند و آن دو را با منفذی به هم وصل کرد و همه آنان را درون یکی از حفره‌ها ریخت و در حفره دیگر آتش افروخت تا با دود آن آتش که از منفذ قرار داده شده به این حفره می‌آمد؛ همگی خفه شدند.
امید که عالمان آگاه و متعهد اجازه ندهند این تفکر غالی و خطرناک در حکومت شیعی که امام علی افتخار و الگویش است، پا گرفته و ریشه بدواند.
انتهای پیام
