بیوگرافی «داریوش اقبالی»

سایت گاه موزیک نوشت: داریوش اقبالی در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۹ در شهر تهران به دنیا آمد. او هنرپیشه، خواننده و فعال اجتماعی ایرانی میباشد که در حوزه موسیقی در حال کار است. او همچنین یکی از اعضای بنیاد عفو بین الملل هم هست. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا اطلاعات جالبی درباره این خواننده محبوب ایرانی را با شما به اشتراک بگذاریم.

دوران کودکی و نوجوانی داریوش

داریوش اقبالی دوران کودکی خود را در کرج و میانه سپری کرد. پدر او یعنی محمود اقبالی یکی از مالکان شهرستان میانه بود. اولین بار زمانی که نه سال داشت در یک جشن مدرسه در شهرآرا روی صحنه رفت. او دوران دبیرستان خود را هم در دبیرستان هایی مثل فارابی، رازی، کرج و دبیرستان تهرانپارس سپری کرد و در همایش ها و مراسم برنامه های هنری زیادی اجرا داشت. در سال ۱۳۴۹ داریوش اقبالی با حسن خیاط باشی آشنا شد و این آشنایی باعث شد داریوش به صورت حرفه ای به عرصه موسیقی وارد شود.

 در همان سال ها وقتی که نوزده سال داشت با آهنگ به من بگو دوست دارم که درویش مصطفی جاویدان آن را آهنگسازی کرده بود معروف شد. اولین آهنگ مستقل داریوش اقبالی نبسته پیمان با ترانه سرایی علی گزرسز و موسیقی خود داریوش میباشد. داریوش اقبالی فرزند طلاق است و به گفته خودش بچگی سیاهی داشته و دو برادرش به اعتیاد دچار شده و از دنیا رفتند و صدا و آواز برای او مثل مرهمی بود روی زخم هایش.

زندانی شدن داریوش اقبالی

قبل از انقلاب داریوش اقبالی به خاطر سرودن چند شعر سیاسی مثل گل بارون زده، علی کنکوری، بوی گل گندم و جنگل بن بست، چند وقتی را در زندان سپری کرد. داریوش با تعدادی از هنرمندان مطرح موسقی پاپ ایران مثل صادق نوجوکی، آندرانیک آساطوریان، بابک افشار و منوچهر چشم آذر همکاری داشته است. از مشهورترین ترانه سرایانی که در آن زمان با داریوش کار کردند هم میتوان به اردلان سرافراز، احمد شاملو، ایرج جنتی عطایی و شهیار قنبری اشاره کرد. لازم به ذکر است که هنگام همکاری داریوش، ایرج جنتی عطایی و بابک بیات به زمان طلایی موسیقی پاپ ایران معروف میباشد.

داریوش زمان اجرا روی صحنه به وسیله یک زن که طرفدار او هم بود مورد حمله اسید پاشی قرار گرفته و لیوانی پر از اسید به سمت صورت وی پاشیده میشود. به همین علت در دوران پهلوی بود که داریوش برای درمان صورتش به لند سفر کرد و بعد از انقلاب ایران در همانجا ماندگار شد.

زندگی شخصی داریوش اقبالی

داریوش سه بار ازدواج کرده است ولی خودش میگوید که فقط یکبار عاشق شده است و آن هم مال زمان نوجوانی و در دوره پهلوی بود. دختری که داریوش عاشقش شده بود در یک تصادف رانندگی جان خود را از دست داده و داریوش آهنگ شقایق را در غم آن دختر اجرا میکند. به گفته خود داریوش، زمانی که این آهنگ را میخواند، همه وجودش را برای اجرای آن میگذارد ولی هیچوقت موفق به اجرای آن مثل دفعه اول نمیشود.

ازدواج اول داریوش اقبالی

داریوش در سال های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ با گوگوش در یک رابطه عاشقانه بود و این مال زمانی است که گوگوش به تازگی از بهروز وثوقی جدا شده بود. این خبر به تیتر همه مطبوعات و مجله های خبری آن ایام تبدیل شده بود و این رابطه که به یک ازدواج پنهانی منجر شده بود بعد از حدود یک سال و نیم به پایان رسید.

در آن دوران خود بهروز وثوقی گفته که خیلی دلش میخواسته که با داریوش کتک کاری کند و حتی برای مدتی او را هم تهدید میکرد. بعد از این اتفاقات بود که ماجرای اسید پاشی اتفاق می افتد و داریوش هفتاد درصد شنوایی خود را هم از دست میدهد. مدتی بعد که برای درمان به انگلیس رفت دیگر این ماجرا هم به اتمام رسید.

ازدواج دوم داریوش اقبالی

داریوش بعد از مدتی با خانمی به نام فیروزه ازدواج کرده و آنها یک دختر به نام بیتا دارند. داریوش با خانواده خود مدتی در آمریکا زندگی کرد ولی در آخر این ازدواج هم به جدایی منجر شد. داریوش سالها با همراهی همسر دوم و دختر خود در آمریکا سکونت کرد.

ازدواج سوم داریوش اقبالی

داریوش برای دفعه سوم با یک خانم به نام ژینوس در سال ۲۰۰۳ ازدواج کرد. حاصل این ازدواج پسری به اسم میلاد میباشد. داریوش در کنار همسر سوم خود امروز در فرانسه و شیک ترین منطقه پاریس زندگی میکند. ولی تقریبا هر ماه برای دیدار دخترش که با همسر دوم او زندگی میکند، به آمریکا میرود.

اعتیاد داریوش اقبالی

دوره ای داریوش به اعتیاد دچار شد ولی در نهایت سال ۲۰۰ بود که قصد کرد اعتیادش را کنار بگذارد. آهنگ معجزه خاموش به همین نقطه عطف در زندگی داریوش اشاره میکند. اولین برنامه داریوش به اسم آینه در رادیو بود که در سال ۲۰۰۳ سایت بهبودی را که اولین سایت برای کمک به معتادها و خانواده آنهاست را به راه انداخت. بعد از آن با همکاری دو پزشک، سازمانی به اسم آیینه را تشکیل داد که به معتادان کمک کند. گفته میشود که از زمان تشکیل این سازمان تا الان، حدود چهل هزار نفر اعتیاد خود را درمان کرده اند. بعد از رادیو داریوش تصمیم گرفت فعالیت بیشتری داشته باشد و برنامه آیینه را در تلویزیون های ۲۴ ساعته ادامه دهد. داریوش در کنفرانس ها و همایش های ترک اعتیاد بسیاری شرکت کرده است.

اسید پاشی داریوش اقبالی

داریوش در یکی از برنامه های زنده اش درباره حمله اسیدپاشی زنی به اسم مریم بیشتر صحبت میکند. به گفته یکی از کارمندهای کاباره خرم که داریوش در آن برنامه اجرا میکرد، ساعت یازده روز دوشنبه بود که داریوش تازه روی صحنه رفته و دو آهنگ اجرا کرده بود و داشت آهنگ سوم خود به اسم نفرین را میخواند. یک زن که در جلو نشسته بود بلند شد و روی صحنه رفت. داریوش طبق عادتی که داشت زمان اجرا چشم های را میبست و اجرا را با چشم بسته انجام میداد، به همین خاطر متوجه حضور این زن نشد و در همین لحظه بود که این زن یک لیوان بزرگ پر از اسید را به سوی داریوش پرتاب کرد.

به گفته خود داریوش به دلیل این که از همسرش جدا شده بود و به عشق او بی اعتنائی کرده بود، زمانی که وی متوجه علاقه داریوش به گوگوش میشود، به خاطر بی محلی های داریوش تصمیم به نابود کردن او میگیرد. در این اتفاق قسمتی از صورت داریوش آسیب دید و برای درمان به لندن رفت. داریوش گفته که بعد از رفتن دو سال در انگلیش در رشته زبان تحصیل کرد و همان زمان بود که با ایرج جنتی عطایی و بابک بیان آلبوم وطن پرنده در خون را ارائه کرد. بعد از آن به آمریکا رفت و مقیم آنجا شد و سپس در فرانسه سکونت کرد.

همکاری با عبدی یمینی

یکی از فعالیت های مهم و بزرگی که داریوش با همکاری عبدی یمینی داشت، بازسازی کردن برخی از ترانه های دهه پنجاه بود که با صدای داریوش اجرا شده بود. آهنگ هایی که ملودی های خیلی قدرتمندی داشته و از تنظیم خوبی برای دهه پنجاه برخوردار بودند، اما برای دهه های بعدی کمی کهنه و غبار آلود به نظر می آمدند. ولی عبدی یمینی با تنظیم دوباره و زیاد کردن ملودی بعضی از این ترانه های، نتیجه ای به مرور شنیدنی تر از اصل این آثار ارائه کرد.

صحبت های داریوش درباره خوانندگی‌اش

داریوش گفته که تا سن نوزده سالگی بیشتر وقتش را در زمین بازی میگذراند. درس میخواند ولی عشق موسیقی را نمیتوانست رها کند، اما فکرش هم نمیکرد که روزی خواننده معروفی شود. او هیچوقت کار خود را با این هدف شروع نکرد. در ادامه میگوید که همه کارهایش اتفاقی بود. او با اشاره به این که از نه سالگی روی صحنه میرفته گفت که قصد خواننده شدن نداشته است. اولین تجربه او هم در برنامه دوستش آقای خیاطباشی بود. در نوزده سالگی بود که بعد آشنا شدن با ایرج جنتی عطایی و شروع اولین کار حرفه ای با وی، به همکاری او با پرویز مقصدی، آهنگساز بجسته آن زمان کمک کرد و به این ترتیب داریوش وارد مرحله دیگری شد. او تاکید کرد که آهنگ های مقصدی تاثیر زیادی در شهرت خواننده های آن زمان داشت و داریوش هم از این قضیه مستثنی نبود. البته همه این ها به دوران ابتدایی حرفه او برمیگردد.

آلبوم‌ها

• به من نگو دوست دارم (۱۹۷۱/۱۹۷۸)
• چشم من (۱۹۷۳/۱۹۷۴)
• مسبب (۱۹۷۵)
• شقایق (۱۹۷۵/۱۹۷۶)
• سال ۲۰۰۰ (۱۹۷۷)
• فریاد زیر آب (۱۹۷۷)
• جنگل (۱۹۷۸)
• گلایه ها
• داریوش از وطن می‌گوید (۱۹۸۰)
• خاک خوب من
• سلام ای خاک خوب مهربانی (۱۹۸۰)
• ندیم (۱۹۸۲)
• پرنده مهاجر (۱۹۸۳)
• امروز (۱۹۸۴)
• نازنین (۱۹۸۶)
• خاموش نمی‌رید (۱۹۸۷)
• خاک خسته (۱۹۸۹)
• نفرین نامه
• نون و پنیر و سبزی (۱۹۹۰)
• زندونی (۱۹۹۱)
• امان از (۱۹۹۲)
• کهن دیارا
• سفره سین (۱۹۹۴)
• بچه‌های ایران (۱۹۹۵)
• آشفته بازار (۱۹۹۶)
• آهای مردم دنیا (۱۹۹۷)
• داریوش و صحنه ۱
• داریوش و صحنه ۲
• کنسرت بزرگ نون و پنیر و سبزی
• گل بیتا (۲۰۰۰)
• معشوق همین جاست (رومی) (۲۰۰۳)
• دوباره می‌سازمت وطن (۲۰۰۳)
• راه من (۲۰۰۵)
• معجزه خاموش (۲۰۰۹)
• دنیای این روزای من (۲۰۱۰)
• تک آهنگ های داریوش
• انسان (۲۰۱۱)
• معشوق همین جاست (حافظ) (۲۰۱۲)
• صفر (۲۰۱۶)
• گرگ (۲۰۲۱)

انتهای پیام