یروزی تنگ غروب آسمون، آو آو آو آو

کنایه؛ آرایه‌ای ادبی و زبانی که بنظر می‌رسد مردم ایران بخوبی استفاده از آن را -به شوخی و جدی- برای اظهار اعتراض به هر مسئله‌ای آموخته‌اند و هرروزه تمرین می‌کنند؛ مانند آنچه این روزها با تکثیر صادق بوقی انجام می‌دهند.

به گزارش انصاف نیوز کافی است هشتگ صادق بوقی را در شبکه‌های اجتماعی جستجو کنید تا ویدئوهای رقص با ملودی «یروزی تنگ غروب آسمون…» از مناطق مختلف ایران و از افرادی در سنین و با فرهنگ‌های مختلف را ببینید و پی ببرید که مردم چه راه‌هایی برای مواجهه با برخوردهایی که به مذاقشان خوش نمی‌آید را برمی‌گزینند.

صادق بوقی پیرمرد رشتی است که رقص و شادی‌اش در این وانفسا، بین مردم چرخید و شادشان کرد؛ طبق معمول همان اقلیت همیشگی برای مقابله با این توجهِ هم‌جهت و مثبت مردم، پیرمرد و گروه همراهش را چند روزی بازداشت کردند! و دوباره موجی از واکنش آغاز شد. واکنش‌هایی ظریف و کنایی؛ اینبار همه صادق بوقی شدند و نوای «آو آو آو آو» سر دادند. از شما کشور تا جنوب آن و حتی ایرانیانی خارج از کشور.

بسیاری نیز چرایی تفاوت در شکل برخورد با صادق بوقی و مسئولان استانی که چندی پیش فیلم غیراخلاقی و شخصی از آنها منتشر شد را مطرح کردند و احتمالا همین فشار سبب انتشار خبری مبنی بر بازداشت دو نفر حاضر در فیلم غیراخلاقی در ماجرای پرونده گیلان شد.

فارغ از این تفاوت‌ها میان برخورد با خودی‌ها و غیرخودی‌ها، این نخستین بار نیست که بخشی از مردم به رقص آمدند تا اعتراض و عدم همراهی خود را نشان دهند که گویا عبرتی هم برای دست‌اندرکاران نشد: ماجرای مائده هژبری، نوجوان رقصنده‌ای که در اینستاگرام به شهرتی رسیده بود و پس از بازداشتش خیلی‌ها در اعتراض رقصیدند.

منطقا تکرار اینگونه برخوردها تنها به خودزنی مسئولان امر دلالت دارد و دلیل دیگری برای آن نمی‌توان متصور بود، آنها که رشت و بوشهر و کردستان و جای جای ایران را دیده‌اند می‌دانند که این مدل زندگی مسبوق به سابقه‌ای طولانی در ایران است و هرگونه مقابله‌ی با آن محکوم به شکست.

گاهی این شکست، تنها مورد تمسخر مردم قرارگرفتن است و گاه، جدافتا‌دگی و عقب‌ماندگی غیر قابل جبران از مردم آن شکست سنگینی است که شاید امروز هم برای حل آن دیر شده باشد.

انتهای پیام