⁠چطور ممکن است زامبیِ معرفتی شویم؟

ماهنامه مدیریت ارتباطات، بخشی از مطلب «چیستی دانش» را در کانال تلگرامی‌اش منتشر کرده‌است که متن آن را در ادامه می‌‌خوانید.

چه باشد آنچه دانش خوانندش؟

«گوگل کن!»؛ سال‌هاست که در جواب هر سوالی با این پاسخ مواجه می‌شویم. پاسخی که بیراه هم نیست چون هر چیزی را می‌توان از گوگل و این روزها از نرم‌افزارهای هوش مصنوعی پرسید و دست خالی برنگشت. در این میان پرسش اساسی آن است که آیا با داشتن این دسترسی، همه‌مان عالمِ بالقوه شده‌ایم؟ پاسخی که می‌توان با قطعیت به این پرسش داد این است که دسترسی بالقوه یا بالفعل به داده‌ها، به خودی‌خود به ما دانش نمی‌دهد. مگر این که مثل گذشته، که چنین دسترسی‌هایی نداشتیم، در مسیر تبدیل داده‌ها به اطلاعات، اطلاعات به شناخت و شناخت به خرد حرکت کنیم و از قاعده به راس، «هرم دانش» (Pyramid DIKW) را برسازیم. این که ما داده‌های خام یا حتی اطلاعات؛ برساخته‌ای از مجموعه‌ داده‌ها در متن یک تفسیر را معادل شناخت یا فراتر از آن خرد بدانیم آفاتی دارد که ناگفته پیداست با آدمی چه می‌کند. در پرونده شماره ۱۵۸ ماهنامه «مدیریت ارتباطات» نگاهی به این موضوع کرده‌ایم و سخن سردبیر به قلم علی ورامینی آغازکننده آن است.

موسی اکرمی، استاد پیشکسوت فلسفه علم در «هرم داده تا دانایی؛ پیوستگی یا گسستگی؟» از چگونگی پیوند میان داده، اطلاعات، شناخت و دستیابی به خرد، دانایی یا فرزانگی نوشته و خسران بزرگ ناشی از خلط این مباحث را تشریح کرده است. گفت‌وگوی آرمین هاشمی با کاوه بهبهانی، پژوهشگر فلسفه و مترجم با عنوان «یکی گرفتن داده با دانش از ما زامبیِ معرفتی خواهد ساخت»، ترجمه‌هایی از محسن محمودی با عناوین «اینترنت به انتشار اطلاعات کمک کرده است نه دانش» و «دانش چه هست و چه نیست؟» و نوشتاری از میلاد نوری، مدرس و پژوهشگر فلسفه و… دیگر بخش‌های این پرونده را تشکیل داده است.

انتهای پیام