جستاری در باب زیست معناگرایانه‌ی شهریار شعر ایران

دکتر محمدحسن علایی، جامعه‌شناس، به مناسبت ۱۱ دی، سالروز تولد شهریار در کانال تلگرامی آکادمی وفاق نوشت:

«محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار یگانه شاعر دوران معاصر ایران زمین است که دوشادوش بزرگان شعر و ادب از فردوسی تا سعدی و حافظ قامت فراز کرده است و رنگ و بوی عرفان و ادب ایرانی از آثار او به مشام می رسد؛ شهریار زیست معناگرایانه داشت در این جستار شعری با مطلع «تورکی بیر چشمه ایسه؛ من اونی دریا ائله دیم» به عنوان شاهد مثال برای واکاوی معنویت گرایی شهریار مطمح نظر قرار گرفته است.

عرفانا چاتماسا شعر و ادب ابقا اولماز،
من ده عرفانه چاتیب ، شعریمی ابقا ائله دیم.

شهریار در این شعر و در بیت فوق به راز ماندگاری شعر و ادب اشاره کرده است و دلیل مانایی و بقای شعر در درازنای زمان و در طول اعصار و قرون را نیل به عرفان معرفی کرده است.

ابدیتله یاناشدیم دوغولا حافظه تای،
شیرازین شاه چراغین تبریزه اهدا ائله دیم.

در بیت فوق نیز شهریار امکان هم آوردی با شاعر بلند آستانی چون حافظ را زیستن در قرب ابدیت دانسته است.

فیض روح القدس اولدو مددیم حافظ تک،
من ده حافظ کیمی اعجاز مسیحا ائله دیم.

مدد فیض روح القدس که دلیل اعجاز مسیحایی حافظ بوده است؛ برای شهریار هم کارگر شده است تا چنین در بیت فوق به اعجاز خویش اذعان کند.

باخ کی حیدربابا افسانه تک اولموش بیرقاف،
من کیچک بیر داغی سر منزل عنقا ائله دیم.

شهریار در بیت فوق به افسانه ی حیدربابا اشاره می کند تا نشان دهد چگونه در سایه ی هنر او کوهی کوچک در آذربایجان را همتای قافی ساخته است که منزلگه عنقاست.

زیست معناگرایانه ی شهریار و احساس سرشار او مرزها را در می نوردد تا آنجا که حتی در شعری که به ستایش زبان مادری خویش سروده است نسبت به معنویت نهفته در مکتب حافظ از خویش گشودگی نشان می دهد تا باری دیگر به این حقیقت صحه بگذارد که آنجا که سخن از بزرگان است همه ی اختلافات جزئی رنگ می بازد و کثرات به وحدت مبدل می گردد وحدتی که حاصل اتصال به منبع لایزال هنر  حقیقی است.»

انتهای پیام