نماز صدقه‌ای!

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

آقای محسن قرائتی که در تمام این بیش از چهل سال بعد از پیروزی انقلاب به عنوان معلّم قرآن پای ثابت سیمای جمهوری اسلامی بوده و سال‌ها است به عنوان رئیس ستاد اقامه نماز تلاش می‌کند، اخیرا در باره حضور کمرنگ مردم در مساجد و نمازهای جمعه و جماعت سخن گفته و در ارائه راه حلّ اظهار داشته است: «بعضی از ارگان‌ها مثل کمیته امداد امام خمینی(ره) خدمات خود را باید رنگ دینی بدهند که این کمک‌ها از طریق مسجد به فقرا انجام شود تا برای دریافت این کمک‌ها به مسجد بیایند و نماز بخوانند.»

شکی نیست که حکومت دینی اگر دنیای مردم را به خوبی اداره کند، مردم به طور طبیعی به دین، حکومت دینی و رجال دین علاقه‎مند شده و دینداری واقعی در جامعه شکوفا می‌شود ولی اداره دنیای مردم زمانی آنان را به دین و رجال دینی علاقه‌مند می‌کند که «کریمانه» باشد.

«صدقه» برای اداره فقرا و ضعفا از احکام دین است ولی حکومت دینی باید غایتش آن باشد که مردم با درآمد خود و با عزت و کرامت اداره شوند و لذا کمیته امداد هم باید به توانمند سازی خانوارهای فقیر و بی‌بضاعت بیش از آن همت داشته باشد که به اداره کردن مستقیم و صدقه‌ای زندگی آنان.

چه زیباست که فقرا نه برای دریافت صدقه که برای شکر و قدردانی از خدایی که با احکام عزت‌مندانه و حکومت کرامت‌مندانه آنان را گرامی داشته، بی‌نیاز کرده و عزت داده است، به مسجد رفته و در برابر خدای کریم و کرامت بخش، پیشانی بندگی به خاک بسایند.

ایشان در ادامه همین سخنان گفته است: «مزه قرآن را نچشیده و حق نماز را ادا نکرده‌ایم زیرا نمونه آن در ادارات، مدارس و دانشگاه‌ها است که اتاق روسا و کلاس‌ها زیباتر از نمازخانه‌ها است.»

اطاق رؤسای ادارات، مدارس و دانشگاه‌ها معمولا و متأسفانه کاخ‌گونه است حال آن که مسجد در اسلام که نمونه‌اش مسجد النبی زمان پیامبر بود، با سادگی‌اش سبب جلب مردم بود نه با زینت‌هایش. مسجد اگر بخواهد مثل اطاق رؤسا باشد، مردم غالبا محروم، ضعیف یا متوسط جامعه را که قاطبه نمازگزاران را تشکیل می‌دهد، مسحور زیبایی خود می‎سازد و سوق دهنده به قناعت، رضایت و عبادت نخواهد بود!

نهایتا این که ایشان هم که از سردی انتخابات آینده خبردار شده، در راستای تشویق مردم به حضور در انتخابات، در آخر سخنان خود گفته است: «دلیل شرکت نکردن در نماز جمعه و انتخابات به خاطر عمل نادرست تعدادی از مسئولان است اما نباید کل نظام را تضعیف کرد، زیرا پای صندوق انتخابات نرفتن تضعیف نظام است.»

ما البته قدردان ایشان هستیم که به کمی از حقیقت اعتراف کرده و سردی و بی‌رغبتی مردم را به گردن دشمن و استکبار جهانی و .. نینداخته بلکه به حق آن را به عملکرد مسؤولان نظام[البته نه آن چنان که ایشان گفته، “تعدادی از آنان” بلکه قاطبه آنان] ربط داده ولی ادامه داده که «نرفتن به پای صندوق رأی تضعیف نظام است».

تضعیف نظام اقداماتی است که مسئولان انجام داده و انتخابات را از معنا انداخته‌اند، مجلسی که باید در “رأس امور” باشد، در قاعده هم نیست، نمایندگانی که باید “عصاره فضایل ملت” باشند، با توجه به نبود زمینه برای ثبت نام افراد توانمنمد و رد ‌صلاحیت‌های گسترده با تمسّک به نظارت استصوابی در هیئت‌های اجرایی و نظارت، با عصاره فضایل ملت فاصله نجومی دارد، مجلس و نمایندگان از نظارت مؤثر در بسیاری از حوزه‌ها منع شده‌اند و قانونگذاری به شوراهای متعدد انتصابی واگذار شده است.

با توجه به این حقایق شرکت در چنین انتخاباتی که نه انتخاباتی واقعی، بلکه شکلی و زینتی است، چندان با تقویت نظام و اسلام تناسب ندارد.

انتهای پیام