خاطرات هاشمی ۱ اسفند سال 79 | انتقاد از مدیریت سیاست‌زده‌ی کشور
انصاف نیوز: خاطرات روزنوشت آیت‌الله اکبر هاشمی در ۱ اسفند سال ۱۳۷۹ را در ادامه می‌خوانید:
دوشنبه 1 اسفند 1379 | 25 ذيعقده 1421 19 فوريه 2001
آقاي احمد جلالي، [سفیر و نماینده دایم ایران در سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل (یونسکو)] آمد. از وضع مديريت كشور انتقاد نمود و گفت، توجهي به كار نمي‌شود و فضاي مديريت كشور، سياست‌زده است و توجهي به افكارعمومي جهاني هم نمي‌شود. در كنفرانس رؤساي دانشگاه‌ها در كرمان، سخناني در مورد چگونگي انتقال تجارب علمي و فني دنيا، ايرادكرده ولي رؤساي دانشگاه، توجهي نكرده‌اند. يكي گفته است، اول بايد تكليف آزادي روشن شود و ديگري با ارسال شعري گفته كه آقاي جلالي، حقوق مفتي مي‌گيرد و كاري و مسئوليتي ندارد و صدايش از جاي گرم درمي‌آيد. اگر رئيس دانشگاه مي‌شد، مشكلات به او اجازه اين صحبت‌ها را نمي‌داد. از من خواست فكري بشود. گفتم، راهي جز ادامه همان سياست سازندگي و اولويت كار و توليد نمي‌بينم.
آقاي محسن اميني، [از اقوام] آمد. گفت مرغداري‌اش، ورشكسته شده و با توضيح مشكلاتي كه شيميايي‌شدن فرزندش برايشان پيش‌آورده، خواست‌كه‌كاري به ايشان محول شود و در آخر گفت كه فعلاً محسن، [مدیرعامل شرکت متروی تهران]، در مترو به او كاري داده است.
آقاي [محمدعلی] زم، [رئیس حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی] آمد. شرح مفصلي از شريك شدن حوزه هنري در مالكيت باشگاه پرسپوليس و بروز اختلاف با آقاي [حسین] محلوجي، [ریيس مؤسسه فرهنگي ـ ورزشي پرسپوليس] و مراجعه به دادگاه و جلو افتادن آقاي محلوجي، داد. شنيده بود كه آقاي محلوجي، از نفوذ من و دخالت دفتر ریيس قوه‌قضایيه و نامه آقاي [عباسعلی] عليزاده، [رییس‌کل دادگستری استان تهران]، استفاده كرده. گفتم، اصلاً از اختلاف شما و ايشان مطلع نبوده‌ام وآقاي محلوجي با من در ميان نگذاشته است.
عقد ازدواج فرزند يكي از پرسنل حفاظت را بستم. مصاحبه‌اي با صداوسيما در مورد ناگفته‌هاي جنگ انجام دادم.[1] مشاجره بعضي نمايندگان مجلس با [روزنامه] كيهان، بر سر مقاله تُند و توهين‌آميز كيهان، نسبت به مجلس[2] و انتقاد صداوسيما و بعضي روزنامه‌هاي راست از دولت آلمان و هيأت پارلماني آلمان كه اكنون در ايران است، به خاطر دخالت در امور داخلي ايران و بيانيه تُند و اهانت‌آميز دانشجويان [دفتر] تحكيم وحدت، عليه قوه قضایيه، مورد توجه است. مشاجره [آقای بولنت اجویت]، نخست‌وزير و [آقای احمد نجدت سزر]، ریيس‌جمهور تركيه، در جلسه شوراي امنيت ملي تركيه و ترك جلسه توسط بولنت اجويت، مهم است.
[1] – در بخشی از این مصاحبه آمده است: «بعد از فتح خرمشهر، ارتش و سپاه دو عمليات داشتند كه يكى رمضان و ديگرى والفجر مقدماتى بود كه هر دو ناموفق بودند. با بررسى‌هايى كه در آن مقطع كرديم، به اين نتيجه رسيديم كه هماهنگى بين سپاه و ارتش، در حد مطلوبى نيست. به فكر هماهنگى آنها افتاديم و وقت زيادى صرف‌كرديم. در خدمت آيت‌الله خامنه‌اى، جلسات زيادى داشتيم. آقاى [محسن] رضايى، [فرمانده کل سپاه] و شهيد [علی] صياد شيرازى، [فرمانده نیروی زمینی ارتش] مى‌آمدند تا هماهنگ كنيم، اما نمى‌شد. هركدام سليقه‌هاى مختلفى داشتند و جنگ هم مثل قبل نبودكه در خاك خودمان باشد. روحيه‌ها مقداری تفاوت‌كرده بود و در خاك دشمن مى‌جنگيديم. مخصوصاً نمى‌توانستيم عمليات بزرگ انجام دهيم، البته مى‌توانستيم عمليات‌هاى كوچك را در جاهايى كه عراق در خاك ما بود، انجام بدهيم، ولى آنها خيلى مهم نبود. عمليات مهم هم اين گرفتارى‌ها را پيدا كرده بود. من از طرف امام به عنوان فرمانده جنگ مسئول شدم و يكى از اهداف اين بود كه بالاى اين دو اُرگان نظامى،كسى باشد كه اينها را هماهنگ كند تا در فرمان‌هاى نظامى هماهنگ شوند. با مذاكره به توافق نمى‌رسيديم. به جايى رسيده بوديم كه شخصى مى‌بايست فرمان مى‌داد. فكر مى‌كنم به اين دليل و براى هماهنگ‌كردن انتخاب نوع عمليات جديد، ضرورت پيدا كرده باشد كه قرارگاه جديدى تشكيل شود.» رجوع کنید ←كتاب «هاشمي رفسنجاني، مصاحبه‌های 1379»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1401.
[2] – آقای حسین شریعتمداری، مدیرمسئول و نماینده ولی‌فقیه در مؤسسه کیهان، در ستون یادداشت روز صفحه 2 شنبه 29 بهمن 1379 سرمقاله بلند سه ستونی با عنوان «مجلس به کجا می‌رود؟» منتشر کرده بود. او در این سرمقاله به بهانه تصویب طرح ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور توسط نمایندگان مجلس ششم، به انتقاد تُند از عملکرد این مجلس پرداخته و آن را نقطه سیاهی در عملکرد نمایندگان ارزیابی کرده بود. وی مطلب خود را با سخنی از امام خمینی (ره) به پایان برده بود که : «ملت اگر وکلایشان خواستند برخلاف اسلام عمل بکنند، مردم مختارند که وکلا را عزل‌شان بکنند، بریزند دور.» در پی انتشار این سرمقاله، نمایندگان مجلس واکنش نشان دادند و در نطق‌های پیش از دستور به انتقاد از آن پرداختند. از جمله آقای محمد عبایی خراسانی، نماینده مشهد در نطق خود گفت: «یک سلسله نشریات، بدون محاکمه ممنوع شدند، ولی نشریات دیگر هرچه دل‌شان بخواهد در مقابل افکار عمومی می‌نویسند و به محاکمه کشیده نمی‌شوند. نمی‌خواهم کیهان را مطرح کنم. نتیجه این سلسله نشریات، بعد از قلع و قمع کردن نشریات انقلابی، معلوم شد.»
منبع: کتاب خاطرات هاشمی در سال ۱۳۷۹؛ «اصلاحات در بحران»
انتهای پیام
