مرعشی: انتخابات این دوره مجلس هیچ برنده‌ای نداشته است | اقوام جایگزین احزاب شدند

سید حسین مرعشی در یادداشتی تلگرامی مطلبی درباره‌ی انتخابات منتشر کرده‌است که متن آن را در ادامه می‌خوانید.

انتخابات این دوره مجلس کاملاً متفاوت بود و هیچ برنده‌ای تا این لحظه نداشته است، یعنی نظام جمهوری اسلامی با همه تاکیداتی که مقام معظم رهبری به‌ خصوص در دو ماه اخیر به صورت مکرر درباره اهمیت مجلس در صحبت‌هایشان داشتند، دستاوردی مناسب با چنین سرمایه‌گذاری‌ای نداشته است.

منتقدان داخلی و اپوزیسیون در خارج از کشور که به دنبال تحریم انتخابات بودند نیز هیچ دستاوردی نداشتند. زیرا مجموعاً انتخابات امسال با همان ۴۲ درصد مشارکتی برگزار شد که در مجلس یازدهم برگزار شده بود.

نکته‌ای که این انتخابات را با انتخابات قبل متفاوت می‌کند این است که امر سیاسی به یک امر اجتماعی تبدیل شد. به عبارت دیگر اصولاً انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری، رقابت گروه‌ها و شخصیت‌های سیاسی با یکدیگر است زیرا ماهیت انتخابات، ماهیتی سیاسی است. اما در این انتخابات، نظام به یک راهبرد جدید رسید و آن این است که مشارکت اجتماعی‌ که مبتنی بر فعالیت اقوام و گروه‌های محلی است را جایگزین مشارکت سیاسی کرد که احزاب نقش‌آفرین آن هستند.

نظام جمهوری اسلامی، راهبردی را در پیش گرفت و آن این بود که رقابت را از کلان‌شهرها که ممکن بود مردم آن ۱۵ درصد در انتخابات مشارکت داشته باشند به شهرستان‌ها برد و رقابت سیاسی را به یک رقابت اجتماعی بین اقوام و مناطق مختلف حوزه‌های انتخابیه تبدیل کرد.

به همین دلیل نیز وجه غالب رای‌دهندگان این دوره از انتخابات تحت تاثیر رقابت‌های محلی، رقابت‌های قومی و رقابت‌های طایفه‌ای قرار گرفتند و خود به خود باعث افزایش مشارکت شدند و این مساله‌ای بود که دیگران آن را پیش‌بینی نکرده بودند.

البته این برای آینده ایران به هیچ عنوان امر خوشایندی نیست. زیرا هرگاه که نتوانیم فعالیت‌های سیاسی را در کشور عمیق‌تر کنیم و یکپارچگی فکری و برنامه‌ای برای ریاست‌جمهوری و مجلس شکل دهیم، ایران از محتوای سیاسی تهی می‌شود. بنابراین گرایش‌های سیاسی به تدریج رنگ می‌بازند و رقابت‌های محلی و طایفه‌ای جای آن را می‌گیرند.

این مساله، جایگاه سیاست را از آنچه در آن قرار داریم، ضعیف‌تر خواهد کرد و کشور را به جای رفتن به سوی احزاب و اندیشه سیاسی با برنامه‌هایی برای آینده به سوی کشمکش و اختلافات شخصی و جمع‌های کوچک قبیله‌ای و قومی سوق می‌دهد.

سیاست‌گذاران نظام و دلسوزان مردم اعم از کسانی که در انتخابات شرکت کردند و نکردند به این نکته باید توجه داشته باشند که به این نتایج چندان نمی‌توان تکیه کرد زیرا نتایج قابل اتکایی برای آینده ایران نیست. کم‌رنگ شدن نقش سیاسیون و پررنگ شدن نقش کسانی که در این انتخابات با هزینه سنگین مالی یا بسیج کردن گروه‌های مردمی به ‌نفع خودشان باعث چنین انتخاباتی شد، قابل اتکا نیست.

نظام سیاسی باید بپذیرد که به دلیل انتخاب سیاست‌هایی که مورد قبول مردم نیست و خط‌مشی انتخاب شده و نیز حذف سیاستمداران، وضع بسیار بد اقتصادی فشار سنگینی که روی مردم است، شکاف عمیقی که بین دولت و مردم بود را تشدید کرده و با این شکاف بزرگ نمی‌توان به آینده ایران از لحاظ اصلاح امور کشور امیدوار بود.

ظاهرا آرای باطله در تهران حدود ۵۰۰ هزار رای بود. اگر اصلاح‌طلبان و میانه‌روها همین ۵۰۰ هزار معترض را که رای سفید داده‌اند، جذب و به سمت یک لیست هدایت می‌کردند، می‌توانستیم باعث شکست کامل لیست اصولگرایان و جبهه پایداری در تهران شویم.

در این انتخابات، اصولگرایان علیه اصولگرایان عمل کردند بنابراین نمی‌توانیم بگوییم که بدنه اصولگرایان پیروز شده است. در تهران آقای قالیباف و آقای حدادعادل با لیست شورای ائتلاف نیروهای انقلاب وارد انتخابات شدند و از طرف دیگر جبهه پایداری بود که توسط آقای رئیسی، دولت و آقای زاکانی پشتیبانی می‌شدند بنابراین گروه دوم، یعنی پایداری‌ها تاکنون برنده شد‌ه‌اند.

به‌رغم اینکه توصیه‌های لازم به پایداری شده بود که باید با حامیان آقای قالیباف به یک لیست برسند و این کار را کردند اما خود نیروهای پایداری‌ها هیچ‌کدام به قالیباف و یارانش رای ندادند. نظام جمهوری اسلامی پس از این انتخابات باید متوجه خطر تمامیت‌خواهی پایداری‌ها بشود.

ممکن است در سطح سیاست‌های کلان، نظام ناچار باشد به اصلاح‌طلبان فرصت نقش‌آفرینی بدهد تا اصلاح‌طلبان با ایده‌ها و طرح‌های جدید بتوانند در انتخابات ۱۴۰۴ ورود کنند تا بخش مهمی از مردم که اکنون دچار سکون شدند را دوباره به صحنه برگردانند و بتوانند پایداری‌ها را سر جای خود بنشانند. تنها نیرویی که می‌تواند پایداری تندرو را سر جای خود بنشاند، اصلاح‌طلبان هستند.

انتهای پیام