هستی شناسی بنیادین چیست؟

ابوذر شریعتی در کانال تلگرامی فلسفه بودن، مطلبی درباره‌ی هستی‌شناسی بنیادین منتشر کرده‌است که متن کامل را در ادامه می‌خوانید.

«هستی شناسی بنیادین مد نظر هایدگر یک تفسیری از زمان است (علی الخصوص هایدگر متقدم) هایدگر می خواهد ارتباط بین زمان و هستی را بیان کند، و برای این کار از روش شناسی پدیدار شناسی استفاده می کند، شاید سوال پیش بیاید که روش شناسی پدیدار شناسی هایدگر چیست؟

چیزی نیست جز تحلیل (به آلمانیauseinanderlegungبه انگلیسیanalysis) هستی.

او می خواهد هستی یا وجود را تحلیل کند و در این تحلیل و آنالیز،‌موضوع اصلی هایدگر این است که نمی توان هستی را به صورت علمی ثابت کرد یعنی هستی چیزی نیست که بتوان به واسطه ی فرمول های فیزیک یا قواعد ریاضی و علوم تجربی آن را فهم کرد بلکه باید هستی خودش،‌خودش را به ما نشان دهد، هایدگر در این جا از کلمه ی آلمانی: anschaungیعنی intution شهود و یا بینش استفاده می کند، یعنی او عقیده دارد که باید هستی را به گونه ای شهود کرد نه این که صرفا با تفکری حساب گرانه نسبت به آن اندیشید و محاسبه اش کرد.

حال باید پرسید که پدیدار شناسی مد نظر هایدگر چیست؟

پدیدار شناسی مد نظر هایدگر تحقیقی است در مورد ساختار های آگاهی از دیدگاه تجربی انسان و یا یک شخص!

ساختار های آگاهی همانند طرح شدن پرسش یعنی وجود این امکان،‌یعنی وجود این امکان برای انسان باشد که از خودش نسبت به هستی پرسش کند، اندیشه ای تاملی و معنوی انجام دهد، از اندیشه ی حساب گرانه و اعداد اندیش دور شود در جهان سکنی بگزیند و ریشه ببندد و نسبت به هستی گشودگی داشته باشد(در رابطه با تمامی این مفاهیم هایدگر مفصل توضیح می دهد یعنی در رابطه با گشودگی، بودن، سکنی گزیدن، و …) از دیدگاه تجربی هم یعنی تجربه کردن آن نوع از اندیشه معنوی که هایدگر مد نظر دارد، تجربه کردن آن نوع بودن، تجربه کردن آن نوع از جهان بودگی،‌تجربه کردن آن نوع از برخورد با هستی.

پس تحقیق در مورد ساختار های آگاهی از دیدگاه تجربی یعنی این که:

ما در حال تحقیق در مورد اندیشیدن،‌چگونه اندیشیدن،بودن،‌چگونه بودن، چگونه واقع شدن در جهان، از منظر یک نوع تجربه‌ی اندیشه‌ی معنوی و یک نوع بودنی متفاوت و تجربی در هستی هستیم.»\

انتهای پیام