شمشیر داموکلس ایران بالای سر اسرائیل

جمیله کدیور، نماینده‌ی پیشین مجلس، در یادداشتی در روزنامه اطلاعات، ۲۵ فروردین ۱۴۰۳ درباره‌ی وضعیت ایران و اسرائیل نوشت:

بعد از حمله تروریستی اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق و شهادت هفت تن از نیروهای ارشد و بلندپایه سپاه قدس، بسیاری چه در کشورهای مختلف جهان و چه در ایران در انتظار واکنش ایران نسبت به این حمله اند. گذشته از حملات متعدد تروریستی اسرائیل در خاک ایران در سالهای گذشته ، اعم از ترور دانشمندان هسته ای و انفجارهای سریالی و خرابکاری در سایت های هسته ای و عملیات تروریستی در نقاط مختلف کشور، از ابتدای سال ۲۰۲۴ تاکنون ۲۱ نیروی سپاه پاسداران در حملات اسرائیل به سوریه به شهادت رسیده اند. اقدامات گذشته در وقت مقتضی با واکنش بازدارنده در خور و در چارچوب دفاع مشروع ایران مواجه نشد و معلوم نشد چرا؟ و البته این سوال هم باقیست که با توجه به حساسیت أوضاع و تجربه ترورهای گذشته در شرایطی که پیش از این تعدادی از نیروهای بلندپایه سپاه در سوریه توسط اسرائیل به شهادت رسیده بودند، چرا جلسه ای با حضور افرادی در چنین جایگاه و سطحی در سوریه و نه در تهران برگزار می شود؟ اطلاعات دقیق برگزاری این جلسه، حاضران در نشست، زمان خروج سرکنسول از کنسولگری و … چگونه و توسط چه کسانی درز کرده بود؟ اینها سوالاتی است که نباید تحت الشعاع فضای رسانه ای در مورد واکنش ایران ، از آنها به سادگی گذشت.

همانگونه که اسرائیل در طی مذاکرات آتش بس غزه در قاهره فرزندان و نوه های اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس را هدف قرار داد و به شهادت رساند، تا زمانی که به موازات اقدامات دیگر، با شبکه های نفوذ و حفره های امنیتی مقابله جدی نشود، هیچ استبعادی ندارد که اسرائیل عملیات تروریستی خود را در سطوح مختلف استمرار بخشد. تردیدی نیست که نتانیاهو که در تحقق اهداف خود از جنگ غزه، بطور خاص آزادی اسیران اسرائیلی و نابودی حماس و مقاومت، عاجز بوده و به دلیل جنایت هایش در غزه، اسرائیل را در بدترین و منفورترین وضعیت در عرصه بین المللی قرار داده و در داخل هم با مشکلات و اعتراضات متعدد مواجه است، با اقدامات تنش زا برای منحرف کردن افکار عمومی نسبت به غزه و اسرائیل، در صدد بالا بردن سطح تنش و گسترش دامنه جنگ از غزه به منطقه و وارد کردن طرف های دیگر از جمله آمریکا به جنگ منطقه ای با ایران است. اقدامی که جزء سیاست های دراز مدت اسرائیل بوده که طی این سالها موفق به تحقق آن نشده است. اگر در گذشته، چنین اقدامی با حمایت برخی کشورهای عرب منطقه همراه می شد، امروز عربستان و امارات و سایر کشورهای منطقه نسبت به چنین اقدامی ملاحظه جدی دارند، حتی اگر آمریکا ناگزیر از حمایت شود.

ایران تا امروز همانگونه که انتظار می رفت در مقابل اقدامات تحریک آمیز اسرائیل با صبوری، خویشتنداری، درایت و عقلانیت عمل کرده و وارد دامی که اسرائیل برایش پهن کرده، نشده و امید است این عقلانیت همچنان ادامه یابد. زمان به ضرر اسرائیل در بین افکار عمومی جهانی و نظام بین المللی است، به همین دلیل برای انحراف افکار از جنایت هایش در غزه و سایر نقاط به حمله شتابزده و محاسبه نشده ایران برای توسعه جنگ نیازمند است.

از زمانی که جنایت تروریستی در کنسولگری ایران در دمشق رخ داد، گمانه زنی های متعددی در محافل مختلف نظامی، سیاسی، امنیتی و رسانه ای در مورد کم و کیف واکنش ایران صورت گرفته است. موضوعاتی همچون زمان اجرا، مکان عملیات، چگونگی حمله و چرایی عملیات از محورهای اصلی این گمانه زنی ها است. مهمترین سوال های مطرح و پاسخ های مطروحه عبارتند از:

۱.عملیات کی انجام می شود؟
۲.عملیات کجا رخ می دهد؟
۳.عملیات چگونه و توسط چه کسانی صورت می گیرد؟
۴.هدف عملیات چیست؟

یک. زمان: به لحاظ زمانی، روز قدس و بعد از عید فطر از جمله گمانه هایی بود که برای زمان اجرای عملیات از سوی محافل مختلف یاد شد. برخی هم مانند بلومبرگ به نقل از منابع آگاه اطلاعاتی گزارش دادند آمریکا و متحدانش بر این باورند که حمله موشکی و پهپادی ایران به اهدافی در اسرائیل «قریب الوقوع» است. یا مثل روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از یک منبع مطلع از اعلام آمادگی تل آویو برای حمله مستقیم ایران به جنوب یا شمال اسرائیل در ۲۴ الی ۴۸ ساعت آینده از زمان انتشار مطلب خبر داده شد. به دلیل مذاکرات آتش بس غزه در قاهره بین طرفهای درگیر، ایران باید به گونه ای عمل می کرد که اقدام تلافی جویانه اش خدشه ای به این مذاکرات وارد نکند. ناگفته پیداست که زمان انجام هر عملیاتی هم باید غافلگیرانه و غیر قابل پیش بینی توسط طرف مقابل باشد و هم بر أساس محاسبات دقیق ایران از واکنش های بعدی اسرائیل و آمریکا. با توجه به گذشت نزدیک به دو هفته از حمله اسرائیل، به نظر می آید ایران برای اقدام تلافی جویانه اش شتاب نداشته و در حال سنجیدن همه جوانب امر، بخصوص پیش بینی اقدامات بعدی اسرائیل پس از حمله است.

دو. مکان: برخی در مورد مکان اجرای عملیات از سفارتخانه ها و کنسولگری های اسرائیل در کشورهای مختلف نام بردند که البته این مراکز به دلیل مصونیت به لحاظ کنوانسیون های بین المللی و احتمال حضور دیپلمات ها و حساسیت های موجود کمترین احتمال را برای هدف قرار گرفته شدن از سوی ایران دارند. به دلیل تخلیه تعدادی از این اماکن نیز، عملا حمله به آنها برای ایران موجد نفع خاصی در جهت بازدارندگی نخواهد بود. ارتش و پایگاههای نظامی، مراکز دولتی، بنادر و فرودگاهها در فلسطین اشغالی از یک سو و بلندی های جولان یا منافع و عوامل اسرائیل در سوریه و عراق و … از سوی دیگر از اهداف قابل توجه حمله ایران می توانند باشند. طبیعی است که هر اقدام احتمالی ایران و متحدینش برای هدف گرفتن باید چندین گام جلوتر از اسرائیل باشد.

سه. کیفیت: در مورد چگونگی اجرای عملیات هم می توان انتظارعملیاتی چند بعدی داشت که یا صرفا حمله مستقیم موشکی و پهپادی ایران به مکانهای مورد نظر چه در خاک اسرائیل یا خارج خاک اسرائیل باشد، یا شامل اقدامات نیروهای متحد ایران در لبنان و عراق و سوریه و یمن و … علیه منافع و اهداف اسرائیلی باشد، یا مشتمل بر حملات ترکیبی ایران و متحدینش در منطقه بشود. گذشته از حملات سخت نظامی، نباید نقش حملات سایبری ایران و متحدینش را دست کم گرفت. رئیس اداره ملی سایبری اسرائیل در کنفرانس امور سایبری در شهر تل‌آویو گفته که حملات سایبری «مشترک» جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان از ۷ اکتبر گذشته به این کشور سه برابر شده است. این اتفاق پس از حمله به کنسولگری ایران شدت قابل توجهی داشته است. بر اساس برآوردهای کارشناسان شرکت «چک‌پوینت»، گروه‌های هکری مدافع آرمان فلسطین، طی هفته گذشته بیش از دو هزار حمله هکری به سازمان‌های رژیم اسرائیل انجام داده‌اند. بعبارتی هم عملیات سخت و هم حملات نرم و هم ترکیب این دو توسط ایران و متحدین منطقه ای علیه اسرائیل قابل توجه است. ضمن اینکه شدت گرفتن فعالیت های هسته ای از برنامه های قابل پیش بینی دیگر از سوی محافل مختلف است. به غیر از موارد پیش گفته، حتی اگر تا مدتی هیچ عملیاتی هم توسط ایران صورت نگیرد، همین هراس حاصله در بین اشغالگران از حمله احتمالی که زمان و مکان و چگونگی آن معلوم نیست، هزینه های زیادی برای اسرائیل ایجاد کرده و می کند. بعبارتی ایران به جای اینکه در دام اسرائیل بیافتد، عملا چالشی را راه انداخته که زمان و مکان و کیفیت عملیات معلوم نیست و مانند «شمشیر داموکلس» به عنوان خطری دائمی و تهدیدی مداوم بالای سر اسرائیل قرار گرفته است. به این ترتیب، برخلاف ادعاهایی مبنی بر اینکه «ایران چه به حمله اسراییل پاسخ بدهد، چه ندهد، بازنده است» ایران اگر سنجیده و محاسبه شده و بازدارنده به حمله اسرائیل پاسخ دهد، برنده است و اگر به دلیل ملاحظات مختلف هم پاسخ ندهد، با هراسی که در بین صهیونیست ها ایجاد کرده و هزینه های حاصل از آن، باز هم برنده است.

چهارم. هدف: در صورتیکه ایران با محاسبه همه جوانب، تصمیم به عمل در زمان مورد نظر خود گرفت، هر اقدام احتمالی ایران باید پاسخی مناسب به دهها عملیات گذشته اسرائیل قبل و بعد از ۷ اکتبر باشد. عملیات مورد نظر ایران علیه اسرائیل باید چنان باشد که نه منجر به جنگ شود و نه به واکنش شدیدتر بعدی اسرائیل بیانجامد و این امر مستلزم ظرافت و درایت زیادی است. برای تحقق این هدف، ایران باید از عملیات احتمالی تلافی جویانه خود چند هدف را دنبال کند. در درجه نخست پاسخ ایران باید جنبه بازدارندگی داشته باشد، به گونه ای که جلو عملیات بعدی اسرائیل را در آینده بگیرد. به همین دلیل باید شدید باشد و مثل یک شطرنج باز حرفه ای چندین قدم جلوتر از حریف عمل کند و برای حرکت های بعدی اسرائیل برنامه داشته باشد. به موازات بازدارندگی به ضربه دوم و ضربات بعدی خود باید فکر کند. به عبارتی با توجه به اینکه حملات گذشته اسرائیل در ترور دانشمندان هسته ای و نیروهای سپاهی و سرقت اسناد و عملیات خرابکارانه متعدد در کشور، اعتبار و حیثیت و غرور ایران را خدشه دار کرده، باید به گونه ای برنامه ریزی و موثر عمل شود که اعتبار کشور در عملیات تلفی جویانه احتمالی احیا شود. با توجه به چندین عملیات گذشته اسرائیل چه در خاک ایران و چه در خارج از خاک ایران در قبل و بعد از طوفان الاقصی، ایران باید مقابله با پروژه نفوذ و حفره های اطلاعاتی را بسیار جدی بگیرد. حمله تلافی جویانه ایران به اسرائیل در شرایطی که تکلیف این حفره های اطلاعاتی و عناصر نفوذی روشن نشده، می تواند بی اثر، پر خطر، خسارت بار و ناامیدکننده باشد. در کنار مقابله و برخورد جدی با نفوذیها در سطوح مختلف کشور، هدف دیگر عملیات چندبعدی ایران باید توانمندسازی نیروهای نظامی و انتظامی داخل کشور در مقابل خطرهای احتمالی باشد. بخصوص بعد از عملیات تروریستی در کرمان و سیستان و بلوچستان مشخص شد که دشمنان در کنار عملیات خارجی علیه منافع کشور، درصدد بهره گیری از فضای ملتهب منطقه برای ناامن کردن کشور و ضربه زدن از داخلند. به همین دلیل، در شرایطی که کشور بیش از هر زمانی نیازمند وحدت و همدلی است، هر اقدام انحرافی همچون اعلام اجرای طرح حجاب و عفاف و تشدید دوقطبی سازی در داخل کشور یا اعلام امامت خطیبی با حواشی زیادش پیرامون باغ ازگل و … برای نماز جمعه پایتخت، در چنین شرایطی می تواند لجوجانه، تنش زا و وحدت شکن باشد.

انتهای پیام