تفریح مردم تهران

نگار فیض آبادی، انصاف نیوز: تفریح در زندگی بعضی افراد جایگاه پررنگ‌تری دارد و برخی هم به دلایل مختلف تفریحی ندارند. مثلا برخی از شهروندان تهرانی می‌گفتند ساعت کاری زیاد، تورم، خستگی، محدودیت گزینه‌های تفریحی باعث شده تا تفریح زیادی نداشته باشند.

برای بررسی این موضوع نظر ۱۴ نفر از افراد ساکن در تهران در سن‌ها و شغل‌های مختلف درباره‌‌ی تفریحات شخصی‌شان پرسیده شده است.

«پرهام، ۱۹ ساله در خیابان نادری، درحالی‌که هندزفری‌اش را از گوشش بیرون می‌آورد، به خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی ارزان‌ترین و گران‌ترین تفریحش در تهران می‌گوید: دورهمی و صحبت در پارک، پیاده‌روی، دیدن ویدئو از لپ‌تاپ جزو تفریحات ارزانم هستند و اتاق فرار با کافه هم حدود ۵۰۰ هزار تومان در ماه تفریح گران من است.

پرهام در جواب این سوال که چه تغییرهایی در کشور کمک می‌کند تا او تفریحات بیشتر و بهتری داشته باشد می‌گوید: اگر آزادی‌های اجتماعی و سیاسی بیشتر باشند و قوانین اسلامی هم نباشند، خوردن نوشیدنی در کافه و جاهای بسته و رقص و شنیدن آهنگ در مکان‌های عمومی هم به تفریحاتمان اضافه می‌شوند.

تفریحی نداریم و خستگی‌مان با هیچ‌چیزی جبران نمی‌شود

خانم ۳۴ساله‌ی مجردی همراه با دوست ۲۶ ساله‌ا، لباس فرم به تن دارند و می‌گویند که کارمند وزارت صمت هستند. او در جواب این سوال که چه تفریحی دارید، بدون لحظه‌ای مکث یا فکر می‌گوید: هیچی! همه‌چی فقط شده کار، کار، کار. آخرشم هیچی نداریم!

دوستش دنباله‌ی حرف خانم را می‌گیرد و می‌گوید از شنبه تا پنج‌شنبه سر کار هستیم و بعد هم باید برویم خانه برای خانواده کوزتی کنیم! بقیه‌ی وقتم را هم می‌گذارم برای شغل دومم و بافندگی می‌کنم.

خانم‌ها در جواب این سوال که با خستگی‌تان چه کار می‌کنید می‌گویند: ما جنازه‌ایم و خستگی‌مان با هیچی جبران نمی‌شود. الکی خودمان را به خوشی زده‌ایم و در راه با هم حرف می‌زنیم اما خسته‌ایم!

آنها ارزان‌ترین تفریحشان را پیاده‌روی و گران‌ترین تفریحشان را غذا خوردن دور هم در محل کار می‌دانستند که آن‌هم با تخفیف از سرویس‌های آنلاین غذا سفارش می‌دهند که ماهیانه برای دو سه نفر حدود ۳۰۰ هزار تومان هزینه دارد.

هردوی خانم‌ها بی‌پولی را بزرگترین مانع برای تفریحات بیشتر و بهتر می‌دانستند و گفتند: باشگاه، استخر، کوهنوردی هم هزینه‌های سنگینی دارند و بی‌پولی و نبودِ امنیت شغلی باعث می‌شود هر لحظه دلمان بلرزد و نتوانیم برای تفریحمان هزینه کنیم!

آقای ۵۷ساله، راننده تاکسی، بی‌درنگ درباره‌ی تفریحش می‌گوید: هیچ تفریحی نداریم. از ۲۹ اسفند تا الآن دارم کار می‌کنم. وقت کم است و هزینه‌ها زیاد. او در ادامه حالِ خانمش که بیماری اعصاب دارد را روایت می‌کند و می‌گوید به خاطر او جایی نمی‌توانیم برویم و مسافرت آن‌چنانی هم نداریم. آخرین‌بار سال ۱۴۰۱ رفتیم مشهد و تا الآن هیچ سفر دیگری نرفتیم. آخر هفته‌ها به مادر پیرم سر می‌زنم.

او در جواب این پرسش که دو دخترش چه تفریحاتی دارند می‌گوید: آنها هم نهایتا مادرشان را آرایشگاه یا خرید ببرند و وقتشان را اینطوری می‌گذرانند یا اینکه ماهواره می‌بینند اما شبکه‌های داخلی را نمی‌بینند.

این راننده تاکسی، گرانی را مهم‌ترین مانع برای تفریح می‌داند و وقتی صحبت از خستگی می‌شود حرفش را این‌طور ادامه می‌دهد که زندگی بدون تفریح و با خستگی یکنواخت می‌شود. من حتا فرصت فیلم‌ دیدن هم ندارم!

دو راننده تاکسی با ۴۷ و ۶۳ سال هم تمام تفریحشان را در کلمه‌ی «هیچی» خلاصه می‌کنند و می‌گویند مهم‌ترین مانع برای تفریح «بی‌پولی» است. آنها ارزان‌ترین تفریحشان را سیگار و گران‌ترینش را هم نوشیدنی الکلی و تریاک می‌دانند که گاهی چند نفری دنگشان یعنی حدود ۲۰۰- ۳۰۰ هزار تومان را جمع می‌کنند و در تعطیلات یا دورهم مصرف می‌کنند.

درحالی‌که یکی‌شان می‌گوید بنویس که «راننده تاکسی‌ها خیلی بیچاره هستند»، رفیقش می‌گوید اگر فامیل آن یکی راننده از خارج برایشان بیاورد، ارزان‌تر میفتد!

نفر هفتم مادری ۳۹ ساله و شاغل است که همراه کودک ۶-۷ ساله‌اش در پیاده‌روی خیابان ولیعصر حرکت می‌کند. او از گوشی‌اش برای پیدا کردن مکان‌های تفریحی مثل موزه‌ها استفاده می‌کند و بازدید از موزه‌ها را تفریح ارزانی می‌داند.

• گران‌ترین تفریح شما چه چیزی است و چقدر هزینه دارد؟
• غذا گرفتن از رستوران که ماهی ۳-۴ بار برای دو یا سه نفر می‌شود ۶۰۰- ۷۰۰ هزار تومان. سفر شمال هم که همین زمستان ۱۴۰۲ رفتیم حدود ۱۰ میلیون تومان برای خانواده‌ی سه نفری‌مان هزینه داشت.
• تفریحتان نسبت به سال‌های قبل چه تغییراتی کرده است؟
• مثلا پنج سال پیش سفر خارجی (کشورهای اطراف) می‌رفتیم اما الآن با این هزینه‌ها سفر خارجی حذف شده است. گرانی‌ها تا حدی زیاد است که نه فقط از تفریح که گاهی مجبور هستیم از هزینه‌های مهمی مثل مشاوره هم بزنیم. اگر شرایط اقتصادی بهتر شود و درآمدها بالا برود، می‌شود بهتر تفریح کرد.

خانم محجبه‌ای با ۴۰ سال سن در کنار همسرش که‌‌ آقایی ۳۸ ساله است، روی نیمکتی در بلوار کشاورز نشسته‌اند. هردو درباره‌ی شغلشان می‌گویند که در جای خصوصی مشغول هستند. این زوج گران‌ترین تفریحشان را کافه و رستوران در منطقه‌های مختلف تهران می‌دانند که برای ۳ بار در ماه حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان برایشان هزینه دارد.

از نظر آنها بازدید از موزه‌ها و فضاهای گردشگری و هنری، تفریحات ارزانی هستند. تفریح دیگر خانم پاساژگردی، خرید و همنشینی با دوستان است. آقا هم از دورهمی با دوستان و همکارانش را به‌عنوان یکی دیگر از تفریحاتش نام می‌برد. زوج جوان به دلیل مسائل اقتصادی نسبت به سال‌های قبل کمتر سفر می‌روند و یکی از مهم‌ترین مانع‌های تفریح در ایران را «گرانی» می‌دانند.

سه پسر و دو دختر دور هم روی چمن‌های پارک لاله نشسته‌اند و یکی از پسرها گیتار می‌زند. همگی ۱۷- ۱۸ ساله هستند و دخترها هم پوشش آزادانه‌ای دارند.

یکی از دخترها درباره‌ی تفریحات خانوادگی‌اش می‌گوید که اصلا خانواده‌اش را نمی‌بیند که بخواهد با آنها تفریحی داشته باشد؛ چون همگی سر کار هستند و شب‌ها دیر به خانه می‌آیند. پدرش هم که در شهر دیگری شاغل است.

گیوک با خنده، از ارزان‌ترین تفریحش می‌گوید:
می‌ریم پاساژ، دور می‌زنیم و بدون خرید برمی‌گردیم! بسکتبال خیابانی با بچه‌ها هم یکی از تفریحات ارزان ماست. دورهم حرف می‌زنیم، آهنگ می‌خونیم، قلیون می‌کشیم. راستی اینم بگم که همه‌ی سازهای کوبه‌ای رو بلدم ولی کسی به موسیقی اهمیت نمی‌ده. اگه جدی می‌گرفتنش می‌تونستم کلی درآمد داشته باشم اما الآن هفته‌ای ۲۰۰ تومن شاگرد دارد.

انصاف نیوز: گران‌ترین تفریحتان چیست؟
مشروب باکیفیت می‌گیریم. اینو براش هزینه می‌کنیم چون به‌هرحال نمی‌خوایم کور بشیم! نفری ۳۰۰-۴۰۰ هزار تومن هم دنگ هر کدوم می‌شه.

کیان در ادامه‌ی حرف دوستش می‌گوید که اسکی را خیلی دوست دارد اما به خاطر گرانی‌اش نمی‌تواند سمت آن برود.

حرف گرانی که می‌شود آرین سریع بانجی جامپینگ برج میلاد را مثال می‌زند که حدود سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان هزینه دارد. آرین هم گاهی وقتش را با خاله و شوهرخاله‌اش می‌گذراند اما تفریح مشترکی با خانواده‌اش ندارد.

کیان می‌گوید «کارایی که گیوک می‌کنه رو منم انجام می‌دم. پارسال رِل داشتم باهم بیرون می‌رفتیم اما الآن دیگه نیست. با داییم که بازاریه می‌رم تنیس و مهمونم می‌کنه. باغ و ویلای دوستاش هم می‌ریم. پارسال با دوستم زیاد می‌رفتم تولد. با رفیقم می‌رفتم که کادو رو اون بده ولی من خوش می‌گذروندم!

ساینا و هستی هم وقت گذراندن با دوستان در کافه، شهربازی، پاساژگردی و خرید را جزو تفریحاتشان می‌دانستند. این جمع پنج نفره هم گرانی را مانعی برای تفریحات بیشتر و بهتر می‌دانستند.»

ثنا، ۱۵ساله، با بلوز و شلوار و تنها روی نیمکت پارک لاله نشسته است. کوتاه و آرام صحبت می‌کند و دویدن در پارک‌های مختلف، کوه رفتن با خانواده و ورزش را جزو تفریحاتش می‌داند.

او می‌گوید هیچ تفریحی که گران باشد ندارد. معمولا با گوشی‌اش با دوستانش چت می‌کند، در یوتیوب و اینستاگرام پست‌ها را می‌بیند و در جواب این سوال که چه مانعی در ایران باعث می‌شود تا تفریح مورد علاقه‌ات را نداشته باشی، می‌گوید «خودِ دولت مانعه! اگه اقتصاد بهتر بشه و آزادی‌ها و امنیت بیشتر بشه و نیازهای مردم توجه کنن خیلی خوبه. ترسم اینه که کسی بهم گیر نده چرا اینطوری لباس پوشیدی!»

انتهای پیام