کاندیدای ضربه گیر!؟

«محمدجواد روح»، روزنامه نگار در تحلیل ادعای مطرح شده در روزنامه ی آفتاب یزد درباره ی «کاندیدای ضربه گیر»، در کانال تلگرامی خود نوشت:

✍ یکی از روزنامه های اصلاح طلب در شماره امروز خود خبر از پیام یا دیداری میان حسن روحانی و فعالان سیاسی اصلاح طلب داده که به ادعای این روزنامه، در آن از اصلاح طلبان خواسته شده در انتخابات آتی نامزدهایی معرفی کنند تا بعنوان “ضربه گیر!” او عمل کنند.

✍ روزنامه “آفتاب یزد” که نزدیک ترین روزنامه به دکتر محمدرضا عارف محسوب می شود؛ ضمن انتشار این خبر، عکس بزرگی از مسعود پزشکیان و علی مطهری را هم چاپ کرده تا به نوعی، هم استقبال خود از این پیشنهاد را نشان داده باشد و هم گزینه های مورد نظرش را مطرح کرده باشد.

✍ اقدام این روزنامه اصلاح طلب از بعد “ژورنالیستی” و تهیه و تدارک یک خبر اختصاصی، حتما قابل دفاع و حتی ستودنی است؛ حتی اگر خبر منتشرشده چندان موثق نباشد…

✍ از بعد “سیاسی خرد” بعنوان منافع طیفی از اصلاح طلبان که به دنبال زمینه چینی برای مطرح کردن خود و یا توجیه نامزد شدن برای ریاست جمهوری هم هستند؛ چنین خبری تاکتیک موفقی است که در آن، نامزدی خود را نه در جهت “مقابله با روحانی” که بنا بر “درخواست روحانی!” جا بزنند.

✍ منظر اصلی و اصیل تحلیل اما بعد “سیاسی کلان” ماجراست. اینکه آیا معرفی نامزدهای موازی با روحانی، به نفع او و یا کلیت جبهه حامیانش خواهد بود؛ یا خیر؟

✍ از این منظر، نخستين پرسشی که به ذهن می رسد؛ این است که “نامزدهای ضربه گیر” قرار است چه ضربه ای را بگیرند؟ ضربه احتمال ردصلاحیت؟ ضربه حملات رسانه ای-سیاسی جریان رادیکال مخالف دولت؟ یا ضربه نقدها و مطالبات افکار عمومی و بدنه اجتماعی حامی رییس جمهور؟

✍ اگر تصور از “ضربه”، احتمال ردصلاحیت روحانی باشد و اگر واقعا چنین تصمیمی وجود داشته باشد؛ این امر، به معنای “عزم کامل برای حذف کامل” جریان اصلاحات و اعتدال از حاکمیت است و طبعا در این میان، ردصلاحیت دیگر نامزدهای همسو نمی تواند مانع ردصلاحیت روحانی شود. چنانکه در انتخابات 92، علاوه بر هاشمی رفسنجانی نامزدهای شاخص زیاد دیگری هم رد شدند و اتفاقا ردصلاحیت آنها در سایه “ردصلاحیت بزرگ” دیده نشد؛ نه آنکه رد شدن آنها مانع از حذف هاشمی شود و به اصطلاح، نقش “فدایی” را بازی کنند!

✍ اگر تصور از “ضربه”، کاستن از حملات مخالفان رادیکال روحانی و یا انحراف این حملات به نامزدهای “ضربه گیر!” باشد؛ باز هم، این ایده بی حاصل و غیرمنطقی است. چراكه:

🔹اولا، مخالفان روحانی هدف اصلی خود را می شناسند و همچون گدایی که پس از یک عمر اشتغال!، شب جمعه را فراموش نمی کند؛ فریب این خیمه شب بازی کودکانه را نخواهند خورد.

🔹ثانیا، موضوع، محور و سوخت ماشین حملات مخالفان روحانی تخریب دولت یازدهم و برجام است که در هنگام انتخابات، طبعا روحانی را هدف خواهد گرفت؛ نه مثلا مطهری، پزشکیان و…

🔹ثالثا، جریان رادیکال مخالف روحانی در جایگاه و شخصیت حوزوی و روحانی و نیز عضویت وی در مجلس خبرگان رهبری، معادلاتی فراتر از ریاست جمهوری آینده را در نظر دارد که اصولا اشخاصی چون پزشکیان، مطهری، عارف، جهانگیری و ديگران را راهی به آن نیست…

✍ نهایتا، اگر منظور از “ضربه”، نقدها و مطالبات افکار عمومی و بدنه اجتماعی حامی اصلاحات باشد که اتفاقا “نامزدهای ضربه گیر!” با حضور و موضع گیری های خود، نه تنها از این نقدها و مطالبات نمی کاهند که عملا آتش انتقادات را تندتر خواهند کرد و به سخنگوی اصلاح طلبان منتقد رییس جمهور تبدیل خواهند شد و احتمالا بخش مهمی از آرای او را جذب خواهند کرد.

✍ از مجموع این گمانه زنی ها، چنین برمی آید که سناریوهای ظاهرا “پیشگیرانه” و طرح های ظاهرا “راهبردی” برخی فعالان سیاسی و رسانه های اصلاح طلب، نه تنها خطرات محتمل در انتخابات پیش رو را نخواهد کاست؛ بلکه بیراهه هایی انحرافی را می ماند و آب هایی که به آسياب رقیب ریخته می شود.

✍ طرح چنین راهبردها و ایده هایی در عرصه انتخابات و یا اعلام آمادگی های شبه پناهجویانه ای که بعد از درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی در رسانه ها دیده می شود؛ نماد و نشانه ضعفی است که جبهه اصلاحات با آن درگیر شده است.

✍ این ضعف را می توان “خالی شدن بیشه از شیران” خواند.

✍ سکوت و حاشیه نشینی چهره های شاخص و نظریه پردازان مهم اصلاحات و اینکه رسانه ها برای جدی ترین موضوعات راهبردی سراغ هر فعال سیاسی در هر سطحی می روند و ایده های خام آنها را در صفحات اول بزرگنمایی می کنند؛ حاصلی جز مشغول شدن اصلاح طلبان و افکار عمومی به مباحث بی مبنا و فاقد پشتوانه ذهنی و عینی ندارد.

✍ اصلاح طلبان اگر واقعا در فکر یافتن جانشين برای هاشمی رفسنجانی و یا ارزیابی سناریوهای محتمل انتخاباتی هستند؛ باید حلقه تکنوکرات های سیاستمدارشده را بشکنند و از تئوریسین ها، جامعه شناسان و فعالان مدنی نظر بخواهند و متناسب با وزن خود، راهبردهایی واقع بینانه را تدوین و بر مبنای آن، موضع گیری کنند.

انتهای پیام