غلبه ثلث اصلاح طلبان بر کل اصولگرایان!

محمدعلی محمدی قره قانی در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

تفنگت را زمین بگذار
که من بیزارم از دیدار این خونبار ناهنجار
تفنگ دست تو یعنی زبان آتش و آهن
من اما ندارم جز زبان دل…

با هیچ منطق زبانی و یا زور آشکار و نهانی، در مغز کسی نمی رود که این رای به این و آن بوده…این رای ضد بنیاد تفکر افراطی اصولگرایی است و هیچ تفسیر دیگری ندارد! آنهایی که او را همراهی کردند، افرادی که ادامه رئیسی را فریاد زدند، همه بدانند که هیچ توجیه و منطق دیگری غیر از اقرار شکوهمندانه به شکست ندارند! پذیرش شکست، خود یک پیروزی است!

پس برادرم! تفنگت را زمین بگذار، بیا با ما به میخانه، ببر کامی ز پیمانه!

این رای حتی متعلق به اصلاح طلبان کلاسیک هم نیست که از مدتها قبل قبای وزارت و ریاست را از خشکشویی گرفته، آویزان کرده بودند و فقط منتظر خالی شدن میز قدرت هستند. وزن آنها در بهترین حالت یک سوم رای پزشکیان در دور اول یعنی حدود سه میلیون است. یک سوم رای مرحله اول پزشکیان قومیتی و یک سوم دیگر هم رای سنتی ضد اصولگرایی بوده…

این دولت، متعلق به محرومان و بی شناسنامه های سیاسی است که تاکنون در مسند قدرت نبوده اند. وگرنه آزموده ها را آزمودن خطاست و کسی از حضور چهره های تکراری و تکنوکرات اصلاح طلبان همیشه در صحنه البته به وقت فر و ظفر، خشنود نخواهد بود. حقیقت آن که مسئولیت نارضایتی ۷۰ درصدی مردم از نظام حکمرانی و قهر و واگرایی آنان، عمدتاً حاصل عملکرد سه دولت اخیر است و بازگشت به همان چهره ها و سیاست ها، از فردا دلزدگی ها را کلید خواهد زد.

این دولت متعلق به آن ۶۰ درصد رای نداده، بعلاوه ده درصد رای داده دور اول(۷۰٪) است که با استخوان در گلو و خار در چشم پای صندوق رفتند! یا عصر این آدمها آغاز خواهد شد، یا عصری وجود نخواهد داشت!

ما ملت ایران دوباره به خانه ها برنخواهیم گشت تا چهار سال دیگر خشمگین و مغموم فریاد بزنیم که این دولت هم کاری نکرد و همه را فریب داد! نه! ما دیگر فریب نمی خوریم! از همین فردا ! نه! از همین امروز، دولت و رفتارهای او از ابتدای تشکیل کابینه و بازگشت ژنرال های اصلاحاتی و سهام دار به مقام و خرید و فروش پست و مسئولیت با رانت پدر و آقازاده بازی اصلاح طلبانی را زیر نظر داریم و بر ادامه راه، نظارت می کنیم. هر کدام یک سوت خریده به درخواست خود پزشکیان کمیته مردمی نظارت بر دولت(کمند) تشکیل می دهیم و به “کمند”ش می کشیم!

آری! آبرو گذاشتیم و خطر کردیم و فحش خوردیم و سرزنش ها شدیم، دلهای غمزدگان را شکستیم، عزاداران این سالها را تنها گذاشتیم و آمدیم و رای دادیم و رای گرفتیم، اما دیگر به خانه برنمی گردیم و هرگز سکوت نخواهیم کرد!

از همان روزهای اول اگر دوباره سهم خواهی شروع شود، دوباره آدمهای پاپیون دار سیاست بر مسند قدرت بنشینند، دوباره تقسیم سهام و رانت و پست و مقام بین ژنهای خوب، سفره داران انقلاب، آقا دامادها و خانم عروس ها بشود، آهای دولت جان! ما سکوت نخواهیم کرد!

به کمند سر زلف تو سوگند
میکشیم تو را به “کمندی” که تو گفتی

انتهای پیام