خود ویرانگری و استعمار رسانه‌ای
فرهاد قنبری، در کانال تلگرامی خود نوشت: «در شرایط فعلی هیچ چیز به مانند اذهان استعمارزده که در هجوم همه‌جانبه رسانههای غربی به گفتمان غالب جامعه بدل گشته و به تنها روایت مقبول بدل شده، برای آینده این کشور خطرناک نیست.
این روایت ساده‌لوحانه و غیرواقعی که جامعه را در اتمسفر سیاسی-اجتماعی آکواریومی که جز فضای فکری تنگ و کوچکی که برایش ایجاد شده، هیچ فضا و روایتی را به رسمیت نمی‌شناسد، در اندک شرایط بحرانی به دشمن اصلی بقا و موجودیت کشور بدل می‌شود، چرا که تصوری کاملا سانتیمانتال و غیرواقعی از شرایط کشور و منطقه و جایگاه ایران در جهان و نقش قدرتهای جهانی در آینده ایران دارد.
بخشی دیگری از این ساده‌لوحی فکری محصول صداوسیما و نظام آموزشی ناکارآمد که هیچ سخن درخور تاملی درباره تاریخ استعمار و اثرات آن بر حیات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی سایر ملل نداشته است.
در این وضعیت شهروند ایرانی تصور می‌کند که هر نکبت و پلشتی در این منطقه است از شرارت و نکبت درون ماست و اگر اسرائیل یا ارباب غربی هم دخالت می‌کند برای این است که صلح و آشتی را در منطقه ما برقرار کرده و پاسدار حقوق بشر و آزادی انسان خاورمیانه‌ای باشد.
اینکه در آمریکا و اروپا آزادی و دموکراسی وجود دارد یا شهروندانشان از رفاه نسبی برخوردارند و یا هزار امتیاز و مزیت دیگری که نسبت به سایر کشورها دارند بحث دیگریست و به ما مربوط نمی‌شود. اما برای مای ایرانی (در اکنون و اینجا) اتحادیه اروپا و آمریکا کشورهایی هستند که بزرگترین تروریسم اقتصادی تاریخ را علیه‌مان اعمال کرده‌اند، صدها میلیون انسان بیگناه را در استعمار و جنگ‌های جهانی به قتل رسانده‌اند، در جنگ با صدام به یاری عراق آمده و ناوها و هواپیمای مسافریمان را ساقط کرده‌اند، از گروهای تجزیه‌طلب و سازمانهای تروریستی چون سازمان رجوی حمایت می‌کنند، مهمترین چهره نظامی کشورمان را ترور کرده‌اند، از هیچ اقدامی برای کشاندن جنگ و آشوب و خشونت به ایران دریغ نمی‌کنند و عامل اصلی وابستگی و نزدیکی بیشتر ایران به چین و روسیه هستند.
حال درست است که امروز هیچ مستشار آمریکایی در خیابان‌ها و شهرهای ایران حضور ندارند، اما اذهان بسیاری از این مردم به گونه‌ای به اشغال غرب درآمده و به گونه‌ای در راستای منافع بیگانه و دشمنی با منافع وطن خویش قدم برمی‌دارند که شاید تاریخ هیچ کشوری به خود ندیده است.
این استعمار رسانه‌ای به گونه ای است که فرد تحت استعمار، تعصبش روی پرچم و فرهنگ و سبک زندگی و زبان آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها بیشتر از خود مردم آن کشورهاست.»
انتهای پیام
