زیارت غدیریه و جامعه و پاسخ به شبهات

هادی سروش، استاد حوزه، در کانال تلگرامی خود نوشت: «امام دهم شعیان، حضرت هادی الامم (ع) در مدت عمر کوتاه خود در میان بیشترین فشارها و محدودیت های سیاسی، موفق به دو کار بزرگ و اساسی شد که امروز و فردا که بر ارتقاء فکری و معرفتی جامعه افزوده می شود ، به اهمیت و کاربرد آن آگاهی بیشتری ایجاد میشود.

آن دو برنامه بی نظیر امام هادی (ع) در تبیین مقام امیرالمومنین (ع) و تفسیر مقام امامت است . در تبیین مقام امام علی (ع)؛ زیارت غدیریه را ارائه فرمود و در تفسیر مقام امامت زیارت جامعه کبیره را لطف فرمود.

زیارت غدیریه

زیارت غدیریه امام هادی (ع) به سندهای معتبر رسیده است تا جائیکه شیخ عبّاس قمی می نویسد: در تمامی زیارات مأثوره، زیارتی به این درجه از صحّت و اعتبار و قوّت سند پیدا نمی ‌شود.

در این زیارت درجه درجه مقامات امیرالمومنین (ع) نقش بسته شده و معرفی شده است. این “تعریف از مقام امام علی” در زیارت غدیریه استوار بر سی و دو آیه از قرآن و ذکر دویست و شش فضیلت از امام علی (ع) است.

در این زیارت اصلِ مقام امام علی (ع) و جایگاه اعتقادی به آن حضرت چنین آمده ؛ “علی (ع) تمام دین و عین دین نازل شده از سوی خداست” ؛ «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا دِينَ اللّٰهِ الْقَوِيمَ، وَصِراطَهُ الْمُسْتَقِيمَ ؛ – سلام بر تو ای دین برافراشته خدا و راه راستش».

درباره شک در شخصیت و ولایت حصرت امیر(ع) تصریح میفرماید؛ «أَشْهَدُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَنَّ الشَّاكَّ فِيكَ مَا آمَنَ بِالرَّسُولِ الْأَمِينِ».
معنایِ «انّ الشّاک فیک» این است ؛ کسی که درباره علی (ع) ؛ تنها ، شک روا داشته باشد، به رسول امین ایمان نیاورده است.

در این زیارت مهم به ایمان امام علی، حضور او در جنگ ها، اخلاق او با دوست و دشمن و فضائل او که در قرآن آمده تصریح شده است.

زیارت جامعه

زیارت جامعه، یادگار دیگر حضرت هادی (ع) به اسلام و جهان تشیع است .
اگرچه بارها درباره این زیارت گفته و نوشته ایم ، اما توجه به برخی مطالب خالی از اهمیت نیست.

برکاتِ وجودی و ارتباطیِ با ائمه (ع)

دلالت کلی زیارت جامعه بر اثبات و تبیین مقام هدایتی ائمه اطهار (ع) و نیز “ولایت تکوینی” آنان و توسل به ذوات نورانی است.

توجه مکرر به نکاتی که در زیارت جامعه آمده در ایمان و اگاهی انسان مومن نقش آفرین است.

در زمینه برکات وجودی اهلبیت (ع) ؛ اول دوری از ذلت شرک و کفر و اعتقادات سفیهانه ، دوم ؛ واسطه موثر در رفع ناراحتی ها و نگرانی ها ، و سوم ؛ بهرمندی از شفاعت اُخروی مطرح است؛
“وَبِکُمْ اَخْرَجَنَا اللَّهُ مِنَ الذُّلِّ وَفَرَّجَ عَنّا غَمَراتِ الْکُرُوبِ وَاَنْقَذَنا مِنْ شَفا جُرُفِ الْهَلَکاتِ”

درباره ولایت ائمه و تاثیرگذاریِ بر نهان آدمییان آمده:
“وَجَعَلَ صَلَواتَنا عَلَیْکُمْ وَما خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طیباً لِخَلْقِنا وَطَهارَةً لاِنْفُسِنا وَتَزْکِیَةً لَنا وَکَفّارَةً لذنوبنا”

در سند زیارت جامعه شبهه ای نیست

متخصص نام آور “رجالِ حدیث شناسی” جناب سیدناالاستاد آیت الله شبیری در درس بر صحت سندیِ آن موافقت نموده و حتا در نرم افزار “درایه” که مطابق با نظرات رجالی ایشان تنظیم شده سند زیارت جامعه به عنوان “صحیحه” نام برده شده است.

مقام “واسطه فیض الهی” بودنِ ائمه

ائمه اطهار (ع) مانند انبیاء ؛ واسطه فیض هستند و هیچ استقلالی در موضوع نداشته و تحت ولایت کلیه الاهیه هستند . (ر.ک : المیزان؛ ج۱۰ ص ۲۱۱ )

این وساطت در زیارت جامعه چنین آمده؛ “بکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَبِکُمْ یَخْتِمُ وَبِکُمْ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَبِکُمْ یُمْسِکُ السَّماَّءَ اَنْ تَقَعَ عَلَى الاْرْضِ اِلاّ بِاِذْنِهِ وَبِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ وَیَکْشِفُ الضُّرَّ”

زیارت جامعه کبیره و ولایت تکوینی

آنچه در زیارت جامعه مهم و برای برخی شبهه آفرین شده ؛ “ولایت تکوینی” اهل بیت (ع) است!
ولایت تکوینی، به تعبیر استاد مُکرم علامه حسن زاده آملی (ره) ؛ بمعنای اِعمال نظر و قدرت در ماده کائنات به اذن الله است‌.

روشن است کسانی که اصلِ ولایت تکوینی را نپذیرفته اند ، این زیارت را متهم به متن “مرام نامه شیعه غالی” می دانند! و طبعا باید کُل روایات در باب “ولایت تکوینی و علم امام” مانند آنچه در کتاب اصول کافی آمده را قلم بطلان کشند!
گذشته بر آنچه که در مورد “ولایت تکوینی” بر اذهان برخی حوزویان در دهه ۵۰ ببعد گذشت! و امروز به یک “پُز روشنفکری” شده!

پاسخ اصلی به تمام شبهات

مهمترین شبهه ای که بر متن زیارت جامعه وارد کرده اند مربوط به “قدرت الهی” ائمه اطهار (ع) است که باذن الله در دنیا و آخرت صورت می گیرد.

پاسخ کامل در برابر این شبهات ؛ در رجوع به قرآن نهفته است.

در رابطه با قدرت ملکوتی آن حضرات در نشئه دنیا استدلال ما متکی به آیه ۴۴ آل عمران است که حضرت عیسی به صراحت اعلام توانایی خلق کردن به اذن الله دارد.

و درابطه با وساطت فیض آن حضرات (ع)  در قیامت؛ به آیه آخر غاشیه قرآن “ایاب الخلق الینا” و روایات ذیل آن باید مراجعه نمود تا روشن شود؛ شخصیت هایی با نام “اعراف” محل بازگشت بخشی از خلائق در قیامت هستند که با توجه به آیه ۴۶ سوره اعراف ؛ آنان اعراف نام دارند و طبق بیان امام صادق(ع) ؛ آنان محاسبه اعمال پیروان خود را به باذن الله عهده دارند. (ر.ک : المیزان ج ۲۰ ص ۲۷۷ و ج ۸ ص ۱۲۱)

امید است جامعه دینی به پاس این دو هدیه ارزشمند حضرت امام هادی (ع) همواره قدرشناس آن امام همام بوده و از این دو هدیه گران بهاء صیانت و حفاظت کند. ان شاء الله.»

انتهای پیام