به اعتراضها چه بگوییم؟ | علیاصغر شفیعیان
علی اصغر شفیعیان
۱. یک هوادار پزشکیان پرسید «به اعتراضها چه بگوییم؟». بخشی سردرگماند، حتی بریدهاند، بخشی جوابکی دارند. وضع دیگران بهتر نیست ولی فشار بر دولت است. انتخابات پارسال وسط جنگ بود و شرایط به ارث رسیده را همه میدانند. تازه یک سال گذشته. در کوتاهمدت نه ولی در میانمدت بهبود مییابد.
۲. آقاابراهیمی، فعال اصلاحطلب خراسان جنوبی، خطاب به پزشکیان گفته «با اشتیاق کاندیدای ریاست جمهوری شدهاید»! نخیر، او میدانست که دو جریان سیاسی چند دهه با کشور چه کردهاند. فقط دیوانه یا عاشق ایران در این موقعیت میآید. پزشکیان با دعوت آمد و بی کمک همه نخواهد توانست گرهای باز کند.
۳. حل مشکلات تلنبار شدهی چند دهه، نیازمند وفاق و مشارکت همه است. پزشکیان با دعوا یک قدم هم نمیتواند پیش برود. فعلا وضع جنگی که از فروردین ۱۴۰۳ شروع شده نسبتا فروکش کرده ولی به مردم آرامشی نداده است. در این موقعیت، حرفهای احساسی آقاابراهیمیها چه فایده دارد جز برهم زدن تمرکز دولت؟
۴. فضای قبل ۱۴۰۳ یادمان هست؟ باانصاف باشیم، پزشکیان تاکنون هم دستاورد داشته: فضای اجتماعی باز شده ازجمله توقف گشت ارشاد، در فرهنگی حتی شروین مجوز گرفته و رپرها رسمی خواندند، در سیاست نصف کابینه به اصلاحطلبان سپرده شد. آن همه معلم، دانشجو و استاد اخراجی برگشتند ازجمله شریفیزارچی.
۵. حل یک سری از مسائل زمانبر است، میانمدت یا بلندمدت. مثلا ناترازیهای انرژی که محصول چند دولت اخیر است، یک شبه حل شدنی نیست ولی تا یک سال دیگر حتما به جای قابل قبولی میرسد. حل تحریمهای خارجی که چند دهه روی هم جمع شده، کار یک سال نیست. زمان میبرد ولی شدنی است.
۶. این هم بیانصافی است که همهی بار مسئولیت پاسخگویی بر عهدهی پزشکیان گذاشته شود. هم تمام اعضای کابینه باید پاسخگوی کامل دستگاههای خود باشند، هم جریانهای سیاسی ازجمله اصلاح طلب و اصولگرا و غیره که در کابینه نیرو دارند. باید آنها را وادار به پاسخگویی کرد. رسانهها فشار بیاورند.
۷. چهرههای بزرگ میانهروها به میدان بیایند و پزشکیان را تنها نگذارند اما با رقبا دعوا و آنها را تحقیر نکنند، دست یاری بدهند برای ایران. هم بی این چهرهها هم بدون دیگر جریانها اعم پوزیسیون و اپوزیسیون، ایران در خطر قرار خواهد گرفت. باید برای ایران همه را متحد کنیم. همه برای ایران.
انتهای پیام
