تفرقه را بدرقه کنیم!

«صادق صدقگو» در یادداشتی برای انصاف نیوز با عنوان «تفرقه را بدرقه کنیم!» نوشت:

انتخابات تمام شد. نه شما مصداق مجسم ابوذر، مقداد و سلمان هستید و نه ما بی دین، سازشکار، وابسته و آمریکایی. جا دارد ادعا کنم که هنوز این حجم بی‌اخلاقی، تهمت و دروغ علیه یک کاندیدا را ندیده بودم. اقداماتی که ثمری جز نفرت پراکنی و اختلاف انگیزی در جامعه ما نداشت. حتی در خرداد 76 که شاهد تخریب گسترده‌ی خاتمی در رسانه‌های وابسته به افراطیون بودیم، هرگز سخنانی از این جنس و با این حجم گسترده علیه او منتشر نشد.

با همه‌ی این اوصاف، بر خلاف تحلیل برخی که انتخابات را به سود رقیب روحانی تمام شده می‌دانستند و از قرار معلوم در اندیشه‌ی اقداماتی هیجانی و متعصبانه بودند، مردم به صحنه آمدند و کار را تمام کردند.

آنچه مسلم است، بر مبنای «رأی ملت» که در نظام اسلامی «میزان» دانسته شده و «حق الناس» نیز قلمداد می‌شود، ادامه مسیر اجرایی کشور با نظر اکثریت جامعه و هدایت‌های رهبر معظم انقلاب همسو و فرد منتخب نیز رییس جمهور همه مردم ایران خواهد بود.

متاسفانه با گذشت نزدیک به سه هفته از انتخابات ریاست جمهوری، تخریب‌های برخی افرادِ حامیِ طرفینِ رقابتهای انتخاباتی علیه یکدیگر ادامه دارد. هجمه‌ها و تخریب‌هایی که بعضاً مرز حرمت‌ها و حریم‌ها را در نوردیده و جمعی از سر هیجان پس از پیروزی و جمعی دیگر نیز در مقام پاسخگویی و یا تخلیه‌ی همان نفرت انباشته شده، حق گویی و واقعیت گرایی را رها کرده و اصول اخلاقی و ارزشی را زیر پا گذاشته‌اند.

قطعاً کش دادن مشاجراتِ رقابت‌های انتخاباتی، هل من مبارز طلبی‌ها، رجز خوانی‌های سیاسی خصوصاً در فضای مجازی با هر نیت و انگیزه‌ای باشد در دراز مدت، عمق اختلاف و تفرقه و در نهایت نفرت انگیزی و کینه جویی را در فضای جامعه بیشتر می‌کند.

در جلسه‌ای که چند ماه پیش به دعوت دکتر مومنیان فرماندار محترم با حضور نمایندگان و مسوولین احزاب و تشکل‌های سیاسی و اجتماعی با گرایش‌های مختلف در فرمانداری کاشان برگزار شده بود، به حاضرین عرض کردم «همه‌ی این جمع کم و بیش یکدیگر را می‌شناسیم و در تدیّن و تعهّد هم شکی نداریم. بارها در مساجد و راهپیمایی‌ها همدیگر را دیده‌ایم. همه‌ی ما انقلاب و نظام اسلامی را دوست داریم و به امام (ره) و رهبری علاقمندیم. حتی در جمع حاضر از 3 نفر نماینده‌ی تشکل‌های جریان اصولگرا دو نفر با من رفاقت صمیمی دارند. یکی همکلاسی دوران دانشجویی من و دیگری رفیق 20 ساله و قدیمی. دلیلی ندارد در شهر کوچکی با جمعیتی زیر 400 هزار نفر که همه با هم فامیل، رفیق و آشنا هستیم و در طول روز، هفته و ماه شاید بارها و بارها یکدیگر را کوچه و محله و خیابان بینیم به گونه‌ای فعالیت و رفتار کنیم که یا از رویارویی با یکدیگر فرار کنیم یا از دیدن یکدیگر در محفلی خجالت بکشیم و این صمیمیت‌ها و رفاقت‌هایمان، فدای این رقابت‌های سیاسی شود.»

آری! خصومت‌ها و دشمنی‌ها محصول همین ادامه داشتن اختلافات و مشاجرات است. اتفاقی نامبارک که با ایجاد فاصله و شکاف در بین آحاد جامعه، اتحاد و انسجام ملی‌مان را تهدید می‌کند و می‌تواند روزنه‌ای برای تهدید آرامش عمومی جامعه و حتی امنیت ملی‌مان محسوب شود.

امام خمینی (ره) نیز در منشور برادری بر این باور است: «اگر در این نظام کسی یا گروهی خدای ناکرده بی‌جهت در فکر حذف یا تخریب دیگران برآید و مصلحت جناح و خط خود را بر مصلحت انقلاب مقدم بدارد، حتماً پیش از آنکه به رقیب یا رقبای خود ضربه بزند به اسلام و انقلاب لطمه وارد کرده است. 1»

پس بیایید به جای این که دنبال فرصتی برای حمله به یکدیگر، بی اخلاقی، عقده گشایی و یا هر اقدامی تلافی جویانه برای اثبات توانمندی جریان سیاسی‌مان بگردیم، همه با هم به استقبال همبستگی و آشتی، همدلی و برادری برویم و اختلاف و تفرقه را بدرقه کنیم و کلام آن پیر فرزانه را هم فراموش نکنیم که: «تفرقه از شیطان است و وحدت کلمه و اتحاد از رحمان است 2. عزیزان من! از اختلاف که الهام ابلیس است اجتناب نمایید. 3»

پی نوشت:

1- صحیفه امام (ره)؛ ج 21، ص 180

2- همان؛ ج 17، ص 295

3- همان؛ ج 3، ص ۵۱۲

انتهای پیام