مرگ و میر جاده‌ای در ایران و فرانسه

«مجتبی نجفی» روزنامه نگار در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی مرگ و میر جاده‌ای در ایران و فرانسه نوشت:

🔴فرانسه در سال 1972 به یک رکورد تاریخی در زمینه تعداد کشته های جاده ای دست یافت. در این سال 16 هزار و 617 نفر در جاده های این کشور کشته شدند.

🔴در سال 1973 با تصویب قانون بستن اجباری کمربند، تعداد مرگ و میر 30 درصد کاهش یافت.

🔴در سال 1974 سرعت جاده‌ها محدود شد و به 130 کیلومتر در اتوبان ها و 90 کیلومتر در خیابان های فرعی رسید.

🔴در سال 1984 میزان الکل مجاز در خون را محدود کردند و به 8 میلی گرم در خون رسید و در سال 2015 به 2 میلی گرم در خون برای راننده‌های تازه کار رسید.

🔴در سال 1990 سرعت ماشین‌ها باز هم محدود شد و به 50 کیلومتر در ساعت در شهر رسید. بستن کمربندها برای عقب ماشین هم اجباری شد و در سال 1992 نمره بندی برای گواهینامه قانونی شد (به ازای تخلف امتیاز کم می‌شود).

🔴در سال 2003 هم رادارهای اتوماتیک نصب شدند.

🔴رکورد مرگ و میر جاده‌ای در فرانسه در سال 2013 به 3250 نفر رسید که کمترین حد ممکن بود.

🔴اما در سال گذشته تعداد کشته‌های جاده‌ای در فرانسه به 3477 نفر رسیده که افزایش کشته‌ها به رغم سختگیری‌های صورت گرفته مقامات فرانسه را نگران کرده است.

🔴مانوئل والس نخست وزیر سابق در سال 2015 طرحی مشتمل بر 22 راهکار ارائه کرد تا کشته‌ها در سال 2020 به زیر 2 هزار نفر برسد.

🔴به نظر می‌رسد علاوه بر فرهنگ سازی، نقش نهادهای مدنی که در مبارزه با کشتار جاده‌ای در فرانسه فعال هستند قابل توجه است. آنها راهکارهای دیگری را به دولت پیشنهاد داه‌اند تا با اتخاذ آنها تعداد کشته‌ها کاهش یابند.

برای ایران هم ما به فعال شدن بیشتر نهادهای مدنی برای کاهش مرگ و میر جاده‌ای نیاز داریم به خصوص در زمنیه‌ی آموزش و فشار بیشتر به مسوولان برای اتخاذ اقدامات پیشگیرانه. این در حالی است که تعداد اتومبیل در ایران به نسبت خیلی از کشورها پیشرفته کمتر است و نسبت تلفات در کشور ما بسیار بالاست.

🔴در طول 10 سال گذشته بیش از 230 هزار نفر از شهروندانمان را از دست داده‌ایم. تلفات زلزله بم بیش از 30 هزار نفر بود یعنی در طول ده سال گذشته معادل 8 زلزله سنگین کشته داده‌ایم اما نه اینکه خُرد خُرد است متوجه نمی‌شویم، به علاوه اینکه سالانه حدود ۵۲ هزار میلیارد تومان به خاطر تصادفات رانندگی درایران هزینه می‌شود.

مسائل اصلی ما این هستند نه گیر دادن به موی دختران و برگزاری کنسرت‌ها …

انتهای پیام