پرسش «رضا علیجانی» از «موسوی خوئینی ها»

«رضا علیجانی» فعال سیاسی منتقد مقیم خارج کشور، در یادداشتی با عنوان «آیا آقای «موسوی خوئینی ها» به ضرورت عذرخواهی نرسیده است؟»، به حواشی ماجرای تسخیر لانه جاسوسی اشاره کرد.

به گزارش انصاف نیوز، علیجانی نوشته است:

«وقتی سفارت آمریکا توسط  جمعی از دانشجویانی که خود را  «دانشجوی خط امام» نامیدند تصرف شد شوری ضدامپریالیستی فضای کشور را دربرگرفت. عمل آنها توسط بسیاری از نیروهای سیاسی منتقد حکومت نیز مورد حمایت قرار گرفت. به تدریج این جمع  که ظاهرا با برخی تصفیه‌های درونی هم همراه بود در مسائل داخل کشور نیز دخالت و موضع گیری کرد و به بازوی سیاسی و تبلیغی یکی از جناح‌های درگیر در عرصه‌ی سیاست و قدرت کشور تبدیل شد. این مساله در موضوع به اصطلاح افشاگری‌های دانشجویان خود را عریان‌تر از همیشه کرد.

با شروع این نوع افشاگری‌ها، مهندس بازرگان آنها را با استناداتی قرآنی «دانشجویان خط شیطان» نامید. دانشجویان  سفارت برخورد هیجانی – گزینشی با اسنادی که به دست‌شان افتاده بود را تکذیب می‌کردند. اما مطلعین سیاسی می‌گفتند مگر امکان دارد در سفارت آمریکا در باره‌ی دیدارهای روزهای آخر انقلاب با آمریکایی‌ها از جمله از سوی روحانیون سندی نباشد!؟ ولی دانشجویان نه تنها چنین اسنادی را منتشر نکردند بلکه با انتشار سندی گفتند که تحلیل سفارت در رابطه با حزب تازه تاسیس جمهوری اسلامی این است که «حزب جمهوری اسلامی دشمن دیرینه‌ی آمریکاست». این برخورد می‌خواست تحلیل معکوسی در رابطه با شایعات و شنیده‌های مرتبط با  سران حزب و مشخصا دکتر بهشتی را اعلام کند.

اخیرا آقای موسوی خوئینی‌ها – روحانی پشت صحنه‌ی ماجرا و مرتبط با بیت رهبر وقت جمهوری اسلامی- در پاسخ به سوالی در باره‌ی ارتباطش با دکتر بهشتی ضمن اشاره به اینکه قبل از انقلاب قصد تاسیس حزبی (از جمله همراه با دکتر بهشتی) را داشته‌اند که با مخالفت آقای [امام] خمینی مواجه شده؛ اشاره‌ای روشن به همان چیزی کرده است که قبلا سعی در لاپوشانی‌اش می‌شد.

هر چند اسناد به دست آمده از سفارت در مورد افراد و دولتمردان مشهور آن زمان (از جمله دکتر بهشتی) هیچ یک دلیلی برای وابستگی و یا همکاری آنها با آمریکایی‌ها نبود اما انتشار جهت‌دار برخی اسناد سفارت در آن جو هیجانی، علیه افرادی چون عباس امیرانتظام و مرحوم میناچی و … جز جوسازی و غوغاسالاری علیه ایشان نبود که به پرداخت بهای سنگینی توسط برخی از آنان به خصوص مرد وطندوست و مقاومی مثل عباس امیرانتظام منجر شد.

نوشته‌ی آقای خوئینی‌ها که در کانال تلگرامی‌شان آمده چنین است:

«بنده پس از پیروزی انقلاب تنها یک جلسه با ایشان داشتم و آن هم در منزل خود آن شهید بود. موضوع جلسه بررسی برخی از اسناد لانه بود که به ایشان مربوط می‌شد. دانشجویانی که بر روی اسناد کار می‌کردند در انتشار این سند به تردید افتاده بودند و به من مراجعه کردند. من که سند را دیدم، هیچ نکته‌ی ضعفی برای مرحوم بهشتی در آن سند نیافتم، ولی به نظر می‌رسید در فضای بسیار غبارآلودی که منافقین برای ایشان به وجود آورده بودند، اگر این سند منتشر شود، دستاویزی برای منافقین و شاید دیگران خواهد شد و تنش‌ها را افزایش می‌دهد. یکی از دوستان مشترک بنده و مرحوم بهشتی با نظر من مخالف بود و ایشان معتقد بود اگر این سند منتشر نشود، دستاویزی برای بدخواهان خواهد شد و خواهند گفت حتماً چیز بدی بوده است که منتشر نکرده‌اند. موضوع با خود شهید بهشتی در میان گذاشته شد. ایشان صلاح دانستند که موضوع در جلسه‌ای بررسی شود. این جلسه در منزل آن مرحوم با حضور خود ایشان و آقایان آیت‌الله موسوی اردبیلی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، که درود و غفران الهی بر آنان باد، و آیت‌ا‌لله خامنه‌ای، که عمرش مستدام باد، و بنده تشکیل شد. پس از بررسی موضوع از زوایای مختلف، سرانجام جمعِ حاضر به این نتیجه رسید که آن سند در شرایط فعلی منتشر نشود». [لینک متن کامل]

آیا نمی‌شد همین مصلحت سنجی در مورد عباس امیرانتظام و دیگران هم صورت می‌گرفت؟

آیا وقت آن نرسیده است که آقای خوئینی‌ها به عنوان یک وظیفه‌ی انسانی و اخلاقی از برخوردهای موسوم به افشاگری دانشجویان خط امام علیه افرادی بی‌دفاع، از افکار عمومی مردم ایران به طور عام و از شخص آقای انتظام به طور خاص عذر خواهی کنند؟

انتهای پیام