چنددستگی زنان به بهانه وصیت «میرزاخانی» رو به جلو نیست

در پی اقدام «رضا شیران»، نماینده‌ی اصولگرای مجلس مبنی بر جمع آوری 60 امضا برای تسریع در رسیدگی به طرح «اصلاح قانون تابعیت» درباره‌ی زنان به بهانه‌ی وصیت پروفسور «مریم میرزاخانی»، یک پژوهشگر مسائل اجتماعی گفت: با توجه به فعالیت‌های اخیر مجلس می‌توان نتیجه گرفت که امکان تنطیم چنین لایحه‌ای وجود دارد، اما عده‌ای از نمایندگان که به نظر می‌رسد اطلاعات کمی در حوزه‌ی توسعه‌ی جنسیتی دارند موجب طبقه بندی‌های مختلفی در طبقه‌ی زنان می‌شوند.

«پردیس عامری»، فعال مدنی حوزه زنان در گفت‌وگو با خبرنگار انصاف نیوز، در این باره اظهار کرد: موضوع قابل توجه این است که این مسأله از مطالبات ورود زنان به ورزشگاه شروع شد و عده‌ای معتقدند این یک حرکت رو به جلو ست، در حالی که این چند دسته کردن ها حرکت روبه جلویی نمی تواند باشد.

وی گفت: در توضیح  صدور گذرنامه برای زنان نخبه این گونه مطرح شد که منظور صرف زنان نخبه‌ی فرهنگی، ورزشی، سیاسی و علمی نیست، بلکه زنانی که به سفر حج، درمان و یا عیادت بیمار به خارج از کشور سفر می‌کنند نیز شامل دریافت گذرنامه بدون اجازه‌ی همسر می‌شوند.

این فعال مدنی بیان کرد: موضوعی که در اینجا قابل تأمل است این که زنانی که به حج می‌روند دارای اعتقاداتی مذهبی هستند که از سنت گرفته می‌شود و بدون اجازه‌ی همسر به حج نمی‌روند چرا که بر این باورند این سفر بدون اجازه‌ی همسر باطل است. در مورد بند بیماری نیز چنین برداشت می‌شود که زنان تنها در صورت بیمار شدن اجازه‌ی خروج بدون اجازه همسر را دارند. پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا یک زن تنها در صورت بیماری می‌تواند از کشور بدون اجازه‌ی همسر خارج شود؟!

عامری با بیان این که «این امر نه تنها یک حرکت رو به جلو نیست، بلکه حرکت به چندین قرن قبل است»، معتقد است که «زنـان سفیدپوست در حالی از زنان سیاه‌پوست جدا می‌شدند که در عمل هیچ یک به عنوان یک انسان دارای حقوق شهروندی کامل نبودند ولی باز هم در این دسته بندی، زنان رنگین پوست ذیل زنـان سفیدپوست تعریف می‌شد».

وی تصریح کرد: تا زمانی که این چند دستگی در جامعه‌ی زنان ایجاد شود، کمکی به پیگیری مطالبات آنها نخواهد کرد.

عامری با بیان این که «هنوز هم در ایران، غالب افراد مسوول تسلط بر الفبای توسعه‌ی جنسیتی که در جهان اتفاق افتاده است، ندارند»، گفت: چه مسوولان دولتی و چه مسوولان مجلس در حوزه‌ی زنان به اشتباه برنامه ریزی و عمل می‌کنند؛ البته عده‌ای که بدبینانه‌تر به موضوع نگاه می‌کنند، بر این باور هستند که شاید این افراد تنها به دنبال نشان دادن وجهه‌ی مناسب از ایران در جهان هستند، نه رفع زیربنایی مسایل زنان.

این پژوهشگر حوزه اجتماعی افزود: معتقدم بسیاری از این افراد متاسفانه تخصص و اطلاعات لازم را ندارند، چراکه یک حقوقدان نمی‌تواند از دریچه‌ی اجتماعی به موضوعات نگاه کند و از آن‌سو یک جامعه شناس نیز نمی‌تواند دیدی حقوقی نسبت به مسائل داشته باشد. بلکه برنامه‌ریزی‌ها و‌ طرح‌های حوزه‌ی زنان، نیازمند کار گروهی، با بررسی همه‌ی جوانب است.

وی با اشاره به بی توجهی‌ها نسبت به فعالان مدنی، عنوان کرد: تا زمانی که سمن‌ها نادیده گرفته می‌شوند یا جدی گرفته نمی‌شوند، به طور قطع نمایندگان مجلس و سایر مسوولان، اطلاعات کمی از واقعیت‌های اجتماعی و برنامه‌های کاربردی برای جامعه‌ی زنان خواهند داشت و آسیب‌های متعددی در پی دارد. با مطالعه و پژوهش، به راحتی می‌توان تبیین کرد که این روند و این‌گونه طرح‌ها، تنها موجب عادی سازی این موضوع می‌شوند که یک گروه خاص مزایا و امکانات جامعه را استفاده کند و گروهی دیگر در همان قشر (زنان) مدام به عقب رانده شود!

عامری معتقد است: اگر خلاف شرع است که زن بدون اجازه‌ی همسر حق خروج از کشور داشته باشد و یا تابعیت خود را به فرزندش منتقل کند، پس این موضوع برای همه‌ی زنان است. در کدام آیه‌ی قرآن قید شده است که این قانون می‌تواند برای زنان نخبه روند دیگری را طی کند؟ و اگر از فقه پویا می‌توان برای زنان نخبه بهره برد، این امر می‌تواند برای همه‌ی زنان مصداق داشته باشد!

این فعال حوزه‌ی زنان با بیان این که «توسعه‌ی جنسیتی به معنای توسعه‌ی قوانین یا توسعه‌ی فرهنگ به تنهایی نیست»، اظهار کرد: توسعه در درجه‌ی اول باید پایدار و متوازن باشد. توسعه‌ی اجتماعی، فرهنگی، حقوقی و سیاسی باید کنار هم انجام شوند که ما در ایران هنوز به این توسعه‌ی پایدار و متوازن نرسیده‌ایم.

وی گفت: مشارکت باید همگانی باشد، نمی‌توانیم با جمع کردن یکصد تا دویست نفر مدعی توسعه شویم و در یک کشور 80 میلیونی برای رسیدن به توسعه حداقل باید 50 میلیون مشارکت کنند تا بتوان نام توسعه‌ی جنسیتی بر آن نهاد.

انتهای پیام