لرزش دست «رییس جمهور»، اشتباه «رییس پلیس»، فدای سرشان!
به گزارش انصاف نیوز، احسان گل محمدی، خبرنگار، در اینستاپستی با عنوان «اگر «رییس جمهور» دستانش لرزانست و یا «رییس پلیس» احترام نظامی‌اش اشتباه است فدای سرشان!» نوشت:
در این چند سطر قصد دارم از «رییس پلیسی که احترام نظامی گذاشتن بلد نیست» و «رییس جمهوری که حتی نمی‌تواند دستان خود را از لرزش حفظ کند» بنویسم؛ لطفاً اگر حالش را دارید این دو پرده کوتاه را بخوانید.
پرده اول – «لرزش‌های دست آقای رییس جمهور»
در یکی از مناظره‌های نامزدهای ریاست جمهوری لرزش دستهای حسن روحانی واکنش برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی در پی داشت؛ همه مطالب به کنار، فردی نوشته بود رییس شورایعالی امنیت ملی که در مناظره در مقابل انتقادات «دست لرزه» می‌گیرد در مقابل حمله نظامی آمریکا به چه حالی در می‌آید؟ برای من این جمله خیلی «حال به هم زن» بود چرا که خوب می‌دانم روحانی مرد جنگ است و رعشه‌اش از جای دیگر آب می‌خورد.
«مسوولیت شورای عالی پشتیبانی جنگ و رییس کمیسیون اجرایی آن، معاونت فرماندهی جنگ، ریاست ستاد قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء و فرماندهی پدافند هوایی کل کشور، پاداش و «دستخوش» قبول این مسوولیت‌ها در حساس‌ترین دوران کشور، رعشه‌های دست اوست.
پرده دوم – «احترام نظامی غلط اقای رییس»
سردار رحیمی از مرزهای سیستان توسط فرمانده به مرکز فراخوانده شد؛ فرمانده مسوولیت جدیدی را بر او در نظر گرفته بود؛”فرماندهی پلیس تهران”؛ مراسم تودیع و معارفه برگزار شد او بر خلاف اصول نظامی پای راستش را ستون کرد و پای چپ را بر آن کوباند؛ از اینجا بود که تیکه پرانی‌های ارتش سایبری آغاز شد؛ «در دوران رییس پلیسی که احترام نظامی بلد نیست چه بر سر جنگل تهران می‌آید؟» اما باز زود قضاوت کردند؛ این موضوع هم به گلوله‌ای برمی‌گردد که به پای او خورده و نشانه‌ای است برای اشرار که جواب گلوله خانه نشینی و یا عقب نشینی نیست
او همچنان پای کار است، اما یک چیزش مانند گذشته نیست؛ «احترام نظامی» چراکه او پای چپش بر اثر اصابت گلوله عاجز است؛ به این خاطر نمی‌تواند پای چپش را ستون کند و از این رو با ستون کردن پای راست و کوبیدن پای چپ احترام نظامی می‌گذارد
چندی پیش برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی با بازنشر این خبر که روسیه مناطق جنگی‌اش را حفظ کرده تا مردم اون دوران را از یاد نبرند به مسوولان تاختند که چرا مناطق جنگی را حفظ نمی‌کنید؛ امابین خودمان باشد که استثنا در این مسئله به خصوص، مشکل مسوولان نیستند و خودمانیم که به ارزش‌ها به چشم نقطه ضعف نگاه می‌کنیم؛ مطلب را بیش از پیش طولانی نمی‌کنم و استدعا دارم به لرزش دست، پا و چشم مصنوعی افراد جور دیگر نگاه کنیم که مسوولان در زمان عمل بدون تأثیر از این کنایه‌ها بتازند و پیامکها و مزخرفات ما آنها را محتاط نکند؛ دست لرزان و پا و دست و چشم مصنوعیتان روی چشم من قدرنشناس، آقایان!
پی نبشت: این موضوع تنها به این دو محدود نمی‌شود و برای طولانی‌تر نشدن متن به همین دو مورد اخیر بسنده کردم؛ تحلیل تمسخر نحوه راه رفتن سعید جلیلی و… طلبتان!
انتهای پیام
