پارادوکس محمود
«محمد صابریان» عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی رفتارهای «محمود احمدی نژاد» نوشت:
اوایل مرداد ماه خبری منتشر شد مبنی بر اعتصاب غذای بقایی؛ اعتصاب غذایی که به فوریت به بیمارستان کشیده شده، سپس محمود احمدی نژاد برای ملاقات به وی به بیمارستان رفته و … داستانی که در انتها به آزادی بقایی ختم شد. اما حتماً شما هم فیلم‌های منتشر شده قبل و بعد از آزادی بقایی را دیده‌اید، فیلم‌هایی که همراه با نقدهای تندی نسبت به مقامات حکومتی است و در اوج فیلمنامه، جایی بقایی آرزوی سرنگونی نامعلومی می‌کند و احمدی نژاد انشالله می‌گوید، حتی جایی یاد زندانیان می‌افتند که شرایط بدی دارند و از این وضعیت انتقاد می‌کنند.
شاید امروز دیگر دست بهاری‌ها برای همه رو شده باشد و برای اکثریت تحلیل گران مشخص شده باشد که راهبرد اتخاذ شده از سمت بهاری‌ها تبدیل شدن به اپوزیسیون حاکمیت است و سعی می‌کند در این ماجرا خود را مظلوم و ضربه دیده نشان دهد و به این ترتیب بتواند با همراه کردن ناراضیان از حاکمیت برای خود بدنه‌ی اجتماعی ایجاد کند.
درست چند هفته بعد وقتی مراسم تحلیف شروع می‌شود چهره‌ی یک نفر بسیار جالب است، آن هم محمود احمدی نژاد است که در کنار رییسی نشسته است. احمدی نژاد علیرغم تمام ژست‌های اپوزیسیونی که می‌گرد از کوچکترین موقعیتی برای حضور در جمع مقامات استفاده می‌کند و سعی می‌کند در صف اول باشد، اقدامی که نماد وضعیت متضاد و مضحک این جریان است؛ جریانی که با رانت و از داخل سیستم به قدرت می‌رسد؛ در زمانی که در قدرت است در سواستفاده از منابع دولتی و قدرت سیاسی خود کم نمی‌گذارد و حتی بسیاری از افراد معلوم الحال موجود در سیستم را به خود نزدیک کرده و به آنها پست‌های مهمی را اعطا کرد، در نهایت هم وقتی از قدرت خارج می‌شود شروع می‌کند به ژست اپوزیسیون گرفتن در برابر حاکمیت.
زمانی که حکم مجدد حضور احمدی نژاد در مجمع تشخیص مصلحت اعلام شد بسیاری از دلسوزان نظام و اصلاح گرایان نگرانی خود را از این اتفاق اعلام کردند که چرا کسی با این سابقه‌ی رفتاری در مجمع حضور دارد اما به نظر نگارنده باید از این اتفاق خوشحال بود چرا که این حکم عملاً پاراگرافی از حکم ابطال فیلمنامه‌ی بهاری‌هاست و این حضور احمدی نژاد در جایگاهی که معمولاً متعلق به افراد کهنه کار و مورد اعتماد سیستم است با نقش دیگری که وی دوست دارد بازی کند در تضاد است.
انتهای پیام
سلام ،
عجب بده – بستانی است !
همه ميدانند و به روشني روز مشخص است که دليل آن، چه بوده است.
بسیار خوب ، با این دیدگاه ، تجلیل از قالیباف هم میتوان به فال نیک گرفت !!!
ماشاء الله همه شده اند مصلحت اندیش !
واقعا که چه بلائی ما سر مصلحت اندیشی آورده ایم ! و از این نوع مصلحت اندیشی هم چه بلاهائی سر مملکت آمده و خواهد آمد!
اپوزیسیون فیك و نه ذره ای بیشتر
چه سوپاپ اطمینانی بهتر از محمود ، اپوزیسیونی بهتر از پوزیسیون !!
به این طریق بسیاری بودن در صف اپوزیسیون را خلاف شان خود میدانند !!!