حمایت از «نامزد خارج کاریر قدرت»

«محمد آقازاده»، روزنامه‌نگار پیشکسوت، در یادداشتی تلگرامی نوشت:

«علی صارمیان» همان «آستانه»ی خودمان بدون آنکه جایی در کاریر قدرت داشته باشد نامزد دبیرکلی هلال احمر شده است. قبلاً هم شانس‌اش را برای ورود به مجلس و… آزموده بود. حس می‌کنم به‌عنوان یکه سوار تنها می‌خواهد به هر طریق ممکن به خود فرصت دهد تا در تصمیم گیری کلان مشارکت داشته باشد. انگیزه‌اش در این تلاش چیست، اصلاً اهمیت ندارد. آنچه اهمیت دارد این است او به‌عنوان یک ایرانی حق دارد شانس‌اش را در این وادی امتحان کند و شایستگی‌اش را به آزمون تجربه بگذارد. ولی این درست همان خواسته‌ای است که در فضای سخت متصلب و انحصاری که برای خود مرزهای نفوذناپذیری دارد یک امر غیر ممکن تلقی می‌شود و تمام مبارزه‌های تا کنون بی نتیجه‌ی یک قرن اخیر ممکن کردن همین ناممکن است.

می‌خواهید بدانید عمق انحصار طلبی و تمامیت خواهی تا کجاست، به ماجرای کارگران اراکی که ماههاست حقوق نگرفته‌اند توجه کنید. در این کشور حتی آخ گفتن و اعتراض تنها از آن خودی‌هاست و غیر خودی‌ها اگر ناپرهیزی کردند و صدای اعتراضشان بلند شد با ضرب و شتم و [بگیر و ببند] روبرو می‌شوند. در حالی که خودی‌ها هر چه بکنند و هر بحرانی بیافرینند در دایره‌ی امن قرار دارند. جریان حمله به سفارت عربستان را همه به یاد دارند.

بالزاک و استاندال در رمان‌هایشان تقلای جوانان شهرستانی‌هایی فرانسوی پیش از انقلاب را به تصویر می‌کشند که می‌کوشند راهی به درون طبقه‌ی اشراف باز کنند ولی با برخورد با دیوار بلند موانع سرنوشت تراژیک می‌یابند. هر چند این شکست‌های متوالی کلیت نظام اشرافی را در هم کوبید ولی تک قهرمانان تلخ کام ماندند.

من نگران صارمیان هستم. می‌ترسم همان شغل کارمندی‌اش را در هلال احمر هم از دست بدهد و ما باید بکوشیم این اتفاق نیفتد. همانطور که باید حنجره‌ی کارگران مظلوم باشیم. هیچ ظلمی پایدار نمی‌ماند. این را تاریخ بارها و بارها اثبات کرده است. همانگونه که ناشنوایی [صاحبان قدرتی] که نمی‌خواهند دست از انحصار بردارند بارها اثبات شده است. تاریخ با هر دوی این اثبات پیش می‌رود.

آیا جمعیت هلال احمر قربانی ژن خوب خواهد شد؟!

چهار گزینه‌ی نهایی برای انتخاب رییس جدید هلال احمر

انتهای پیام