باز هم بارزانی!
مهدی حاج محمود عطار در خبرآنلاین نوشت: هنوز داغ کشمیر و قره‌باغ و کومله و پ.ک.ک و این آخری داعش بر پیکر این منطقه سرد نشده است. هوشیار باشید.
خبرها این‌گونه حاکی است که سرانجام بارزانی که سبیل برای برگزاری رفراندوم کنده و لای کتاب گذاشته بود، حرفش را عملی کرده و همه‌پرسی را برپا. هرچند بسیاری از نزدیکان و دوستان دور و نزدیکش بارها در این مورد به او هشدار داده بودند، اما خوی یک‌دندگی در او بیشتر از نصایح بر او چیره است. بارزانی سال‌ها در ایران بود اما گویی نان ملت ما را خورد و فرمان بری اسراییل را در دستور کار داشت. تن دادن به خواسته اسراییل برای کم‌رنگ جلوه دادن پیروزی‌های سوریه و ایران و عراق بر داعش و جنایت‌های رنگارنگ آنها، و درست زمانی که نیاز هست همه ملت‌های مسلمان برای آوارگان میانماری دلسوزی و کمک‌رسانی کنند تا از دست دیوصفتان بودایی زنده‌زنده سوزانده نشوند، کاری کرد کارستان!
سرنوشت هر ملتی در اختیار همان ملت است و کردها نیز از این قاعده مستثنی نیستند، اما این تغییر سرنوشت به هر قیمت و با هر بهایی و در هر زمانی کاری عاقلانه است؟ مگر بحرین در اواسط قرن گذشته در رفراندوم از ایران جدا نشد؟ الان حداقل وهابی و سلفی بر اکثریت شیعیان بحرین در حال حکم‌رانی بوده و انواع جنایت‌ها را برایشان در تاریخ ماندگار کرده‌اند. شاید بحرینی‌ها هم آن روز برای استقلال از ایران خوشحال بودند، اما امروزه اوضاعشان چگونه است؟ در حقیقت برای عبرت‌گیری از تاریخ هم که شده بد نیست جمعیت کرد خواهان استقلال و تشکیل کشور مستقل برش‌های تاریخی بحرین را هم ببینند، تازه بحرین کشوری عربی با منابع طبیعی زیاد و جمعیت اندک است و ضمن داشتن “آب‌های آزاد” روزگار ملتش این است.
غرب آسیا از آبستنی حوادث گذشته و مدام در حال زایش انواع چالش‌ها برای ملت‌های مسلمان است. هنوز داعش از پا نیفتاده که عراق مجددا در حال تجزیه شدن است. کشور داعش تشکیل نشد که بعد از این همه خون دادن “کردستان” تشکیل شود!؟ یکی از اهدافی که می‌توان از نقشه راهبردی “خاورمیانه بزرگ آمریکایی” برداشت کرد، شاید این باشد که خاورمیانه “بزرگ”، اما کشورهای تشکیل‌دهنده آن “کوچک” باشند. منافع عالی این منطقه بین اقوام و وابستگی‌های نژادی و قومی تکه‌پاره شده و همواره انواع بهانه‌ها برای کشمکش‌های طولانی و مزمن مهیا باشد. شیعه و سنی و زیدی و علوی و سلفی، کرد و ترک و فارس و عرب و ترکمن، افغانی و عراقی و ارمنی و آذری، همه درگیر هم باشند و آن انتهای کار، قدس یهودی شود و فلسطینیان دریانشین!
جناب بارزانی بارها برایتان نوشتیم لااقل حرمت نان و نمک نگه دارید. اینکه کاری کنیم تاریخی خوب است اما تاریخ ماندگارهایی از تاریکی و نور را با هم در خود نگه داشته. در تاریخ نماندن بهتر از چنگیزخانی ماندن است. راهی که می‌روید و استقلالی که می‌خواهید در میان‌مدت آوارگی و نگون‌بختی ملتی را فراهم می‌کند که در طول تاریخ انواع ظلم‌ها را چشیده و دیده است. داغ‌هایی که صدام بر پیکر ملت کرد زد هنوز ماندگار است. شما به عنوان یک رهبر دردکشیده، خوشحالی مقطعی وزیدن باد به پرچم مستقلتان را به آینده تاریک کشورتان نفروشید.
انتهای پیام
