«سخت‌افزار و نرم‌افزار امنیت ملی»
«رضا نصری» کارشناس حقوق بین الملل در یادداشتی تلگرامی با عنوان «سخت‌افزار و نرم‌افزار امنیت ملی» نوشت:
از آقای دکتر عراقچی نقل شده که گفته‌اند «شهادت می‌دهم اگر توانمندی دفاعی و موشکی ایران نبود، دشمن حتما مذاکره نمی‌کرد و از طریق نظامی، توانمندی هسته‌ای کشور را مورد حمله قرار می‌داد».
این نکته مهمی است، از جانب یک دیپلمات با تجربه، که بر اهمیت توانمندی نظامی در مناسبات سیاست بین‌الملل تاکید دارد؛ ضمن اینکه نشان‌دهندهٔ این حقیقت نیز هست که برخلاف تبلیغات منفی و تلاش‌های تفرقه‌افکنانهٔ جریان‌های متخاصم، کارگزاران دستگاه دیپلماسی و نیروی نظامی کشور خود را ذاتاً «مکمل» و «هم‌افزای» یکدیگر می‌دانند.
در واقع، اگر دکتر عراقچی می‌گوید توانمندی موشکی و دفاعی کشور متضمن موفقیت مذاکرات بوده، آن روی سکه هم این است که تیم‌ِ مذاکره‌کننده ایران نیز – به همتِ مستقیم شخص آقایان ظریف و عراقچی – در خارج کردنِ فعالیت‌های موشکی ایران از زیر ضربِ «قانون» و اهرم‌های قهریهٔ «شورای امنیت» گُل کاشتند؛ و کاری کردند که امروز هیچ سیاستمدار و حقوقدانی در آمریکا و اروپا و عربستان و اسرائیل قادر نیست با «غیر قانونی» خواندن فعالیت‌های موشکی ایران، سازوکارهای چندجانبه و بین‌المللی را علیه ایران به حرکت درآورد.
مضاف بر اینکه امروز – به همت دیپلمات‌ها – نه تنها مخالفت با برنامه موشکی ایران از پشتوانه حقوقی و استدلالی تُهی شده است، بلکه سیاستمداران ضد ایرانی نیز در تداوم مخالفت با توانمندی دفاعی ایران، با انواع موانع سیاسی و «روابط عمومی» نیز مواجه شده‌اند.
به عنوان مثال، امروزه تحقیقاً هیچ‌یک از سناتورها و نمایندگان جمهورخواهِ کنگره – و تقریباً هیچ‌یک از چهره‌های ارشد این حزب که دولت را در دست گرفته – نمی‌تواند بدون ریسک مواجهه با اتهام «تناقض گویی»، خواستار بکارگیری اهرم شورای امنیت علیه ایران شوند.
تقریباً اکثر آن‌ها – به ویژه آن‌هایی که عضو کمیته‌های روابط خارجی مجلسین کنگره هستند – در اسناد ثبت‌شدهٔ جلسات استماع اذعان داشته‌اند که قطعنامهٔ جدید شورای امنیت (۲۲۳۱) به نحوی تنظیم شده که موشک‌های ایران را از ضرب قانون خارج می‌کند و به دولت اوباما نیز ایراد گرفته‌اند که چرا در روند مذاکرات، تن به چنین تغییراتی در متن قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت داده است!
به بیان دیگر، اگر امروز هریک از آن‌ها ادعا کند که آزمایش‌های موشکی ایران مغایر با قطعنامه شورای امنیت است، به راحتی می‌شود او را در برابر مواضع قبلی‌اش قرار داد و از تناقض‌گویی‌اش بهره‌برداری‌های موثر سیاسی و دیپلماتیک کرد.
به عنوان مثال، امروزه این سند «ثبت» است که سناتور باب کورکر – رئيس کمیتهٔ روابط خارجه مجلس سِنا – در انتقاد از عملکرد مذاکره‌کنندگان دولتِ اوباما به صراحت گفته بود «به نظر می‌رسد ایران می‌تواند از این پس بدون واهمه از برخوردِ شورای امنیت سازمان ملل محدودیت‌ها را به چالش بکشد»؛ و ظهور چنین سندی در مناسبات ایران و آمریکا اتفاق و دستآورد حقوقی و سیاسی ارزشمندی است که نباید دست‌کم گرفت!
در واقع، همان‌قدر که پشتیبانی نیروهای نظامی از مذاکرات جای تقدیر دارد، نقش دیپلمات‌ها در ارتقاء امنیت ملی و محفوظ داشتن ارگان‌های کشور از گزند اهرم‌های قهریه بین‌المللی را نیز نباید فراموش کرد. در این راستا نقش دکتر عراقچی و همکاران او نیز در حافظه تاریخ محفوظ خواهد ماند.
انتهای پیام
