اندر فضیلت دیوانگی
«مهرداد ابوطالبی اصفهانی» در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «اندر فضیلت دیوانگی»، درباره‌ی کارنامه‌ی عملکرد دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا نوشت:
به رقم‌های زیر دقت کنید:
200 میلیارد دلار قرار داد برای توسعه‌ی بهداشت و درمان و صنایع نفت و گاز و معدن
15 میلیارد دلار توسعه‌ی صنایع الکترونیک
110 میلیار دلار فروش آنی سلاح به همراه 350 میلیارد دلار قرارداد 10 ساله‌ی فروش تجهیزات نظامی پیشرفته
2 میلیار دلار قرارداد فروش موشک و 15 میلیارد دلار فروش جنگنده‌ی اف_16
3.8 میلیارد دلار فروش انواع کشتی و قایق‌های جنگی و هواپیمای نظامی و موشک ضد تانک
5 میلیار دلار فروش هواپیما، موشک و تسلیحات سبک
این‌ها فقط بخشی از قراردادهایی هستند که که دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا تنها طی دو سفر اخیرش به حاشیه‌ی خلیج فارس با کشورهای عربستان، امارات، بحرین، کویت و قطر امضا کرده است. تماماً در حوزه‌ی صنایع به شدت پر سود نظامی و الکترونیک و صد البته نفت.
جمع ارقام بالا حدود 685 میلیار دلار است و این‌ها البته قراردادهایی هستند که با یک سرچ ساده در گوگل می‌توانید از آنها مطلع شوید و این‌ها جدا است از قراردادها با سایر کشورهای جهان و یا حتی سایر قراردادها با همین کشورهای پرنفت و پول که قرار نیست امثال ما با سرچ کردن در گوگل از آن مطلع شویم.
در دوران پسا برجام و با رفع تحریم‌های مالی و روند افزایش صادرات نفت ایران و با احتساب صادرات روزانه 3 میلیون بشکه نفت 45 دلاری، کل درآمد نفت ایران در سال 95 به رقمی حدود 49 میلیارد دلار بالغ می‌شود.
دوباره ارقام را بخوانیم، کل صادرات نفت ایران در دوران پسابرجام و با افزایش صادرات و پس گفتن سهم‌مان از بازار نفت و اوپک می‌شود حدود 50 میلیار دلار. یعنی ترامپ به اندازه‌ی درآمد 13 سال نفت ایران فقط طی دو مسافرت به چند کشور همسایه تجهیزات پر سود فروخته است.
هنوز هم می‌توان برای خوب ندانستن تاریخ و جغرافیا سرزنشش کرد؟
از بین سیاست مداران آمریکا اولین بار کلینتون مساله‌ی گرمایش زمین را به عنوان یک بحران مطرح کرد. رییس جمهور جمهوری خواه پس از او جرج بوش زیر بار فشارهای داخلی و خارجی برای امضای قرارداد کیوتو نرفت و تلاش کرد اساساً مساله‌ی گرمایش زمین و ارتباطش با انتشار گازهای گلخانه‌ای را رد کند. اوباما پس از جرج بوش آمد و اینبار رییس جمهور دموکرات کاخ سفید به صداهای بیرون از کاخ و لابی‌های قدرتمند نفت و ذغال سنگ گوش داد و قرارداد پاریس را امضا کرد. آمریکا در کنار چین به عنوان بزرگترین تولید کنندگان گازهای گلخانه‌ای متعهد شدند بیشتر از سایر کشورها در روند توسعه‌ی انرژی‌های پاک سرمایه گذاری کنند و حتی متعهد شدند برای توانمند سازی سایر کشورهای جهان برای توسعه‌ی استفاده از انرژی‌های پاک و تجدید پذیر کمک کنند. ترامپ با شعار حمایت از کارگران صنعت فرسوده و کم بازده‌ی ذغال سنگ و با حمایت لابی‌های قدرتمند صاحبان صنایع نفت و گاز و ذغال سنگ آمد و طی یک سخنرانی بی باکانه خروج از پیمان بزرگ پاریس را اعلان کرد. از رهبران سیاسی جهان و صاحب فیسبوک گرفته تا روشنفکران جهان و کاربران فیسبوک این کار را فاجعه‌بار و دیوانه‌وار توصیف کردند اما ترامپ دیگر قرار نبود صدها میلیارد دلار را صرف توسعه‌ی انرژی‌های پاک کند و حتی بدتر از آن به کشورهای ضعیف‌تر حاتم بخشی کند. نکته‌ی مهم‌تری که ترامپ و لابی‌های همراهش خوب می‌دانستند این بود که دیگر قرار نیست بازار جهانی ذغال سنگ را به رقبای سنتی‌شان چین و هند واگذارند و در عوض از سانتی‌گرادهای بی‌ارزش دمای کره زمین مراقبت کنند. در این بین کارگران صنایع قدیمی ذغال سنگ هم به سرکارهای ناامن‌شان بازگشتند و خب هر سیاستمداری می‌داند این یعنی حداقل چند کرسی بیشتر در مجلس و سنا برای خودی‌ها و یا حتی ذخیره‌ی رأی برای دوره‌ی بعدی انتخابات.
ترامپ از قرارداد تجارت آزاد اقیانوس آرام (ترانس پاسیفیک) هم خارج شد. دیگر قرار نیست کشورهای صنعتی دیگری چون آلمان و ژاپن کالاهای صنعتی‌شان را با هزینه‌ی گمرکی کم به آمریکا صادر کنند. ترامپ وعده داده مالیات‌ها را تا 75 درصد کاهش می‌دهد و البته برای شرکت‌هایی که خارج از آمریکا سرمایه‌گذری کنند جریمه وضع می‌کند و این‌ها همه یعنی یک تلاش کلاسیک برای مثبت نگه داشتن تراز تجاری.
نرخ اشتغال در دوران ترامپ از 81 درصد به 84.5 درصد رشد کرده است. بر خلاف برخی پیش بینی‌ها تورم از حدود 2.8 به زیر 2 درصد کاهش یافته است. کسری تجاری از سال آخر ریاست اوباما کمی بهتر شده است و ادعا دارد که می‌تواند رشد تولید ناخالص را به 5 درصد برساند.
شاید بگویید این رشدهای اقتصادی موقتی هستند و در نهایت برای مردم امریکا و «تمام جهان» خطرناک و مضر خواهند بود.
باید بگویم اول اینکه آن بخش «تمام جهان» که اصلاً اهمیتی ندارد و ترامپ و هم فکرانش هم بارها صراحتاً نظرشان را راجع به «تمام جهان» اعلان کرده‌اند. او اکنون رییس جمهور کشوری است که می‌تواند با 6 هزار و هفتصد کلاهک هسته‌ای‌اش چندین بار «تمام جهان» را نابود کند.
در خبرها آمده بود ترامپ در یک مصاحبه گفته برایش مهم نیست دیگران او را دیوانه خطاب کنند. همه‌ی ما خوب می‌دانیم ترامپ یک قهرمان است.
قهرمان شدن در کاپیتالیزم دیوانگی می‌خواهد و او امروز قهرمان سرمایه‌داریست.
همان سرمایه داری که هیچ نمی‌فهمد به جز بازار و تراز مثبت تجاری.
انتهای پیام
حالا ما با کدامین ابزار با می جنگیم؟؟؟؟؟
ناگفته پيداست که کي ديوانه است. آنها ميگذارند که ديگران (ما) هرچه دلشان (دلمان) خواست ، فرياد بکشند (بکشيم) ديوانه ، ديوانه!! و صد البته همه دنيا ميدانند ديوانه کيست!