روایت دویچه وله از فیلم اعترافات احمد جلالی [+فیلم]
به گزارش انصاف نیوز، «دویچه وله» آلمان در متن حاوی اداهایی با عنوان «فیلم اعترافات احمدرضا جلالی؛ نقطه مقابل نامه او» نوشت:
شامگاه یک‌شنبه (۲۶ آذر/ ۱۷ دسامبر) شبکه خبر تلویزیون ایران فیلم “اعترافات” محمدرضا جلالی پزشک زندانی در ایران را پخش کرد. در این فیلم به نام “تیشه بر ریشه” که توسط معاونت ضد جاسوسی وزارت اطلاعات تهیه شده، جلالی مقابل دوربین به جاسوسی برای موساد (سازمان اطلاعات و امنیت اسرائيل) اعتراف می‌کند.
احمدرضا جلالی، محقق مقیم سوئد که به دعوت دانشگاه تهران به ایران رفته بود، اردیبهشت سال گذشته بازداشت و به اعدام محکوم شد. دو ماه پیش نامه‌ای به زبان انگلیسی از احمدرضا جلالی منتشر شد که پیش از صدور حکم اعدامش در ماه اوت و در زندان نوشته شده بود اما پس از صدور حکم اعدام منتشر شد.
در این نامه که کمپین بین‌المللی حقوق بشر آن را منتشر کرد، جلالی نوشته بود: «من از آوریل ۲۰۱۶ تا الان که آگوست ۲۰۱۷ است در بازداشت و زیر تهدید اعدام به سر می‌برم. درخواست‌های مکررم برای ملاقات با مقامات حقوق بشری در ایران رد شده است. همچنین اجازه ملاقات با سفیر سوئد در ایران را به من نداده‌اند. حتی وقتی سفرای اروپایی در روز ۲۰ ژولای ۲۰۱۷ از زندان اوین بازدید کردند، مرا به سلول انفرادی ۲۰۹ منتقل کردند تا از ملاقات احتمالی با آن‌ها جلوگیری کنند.»
این پزشک ایرانی در فیلمی که از شبکه خبر پخش شد، پس از شرح مختصری از زندگی‌نامه و تحصیلاتش می‌گوید که پس از دریافت مدرک دکترا برای کار به یک کشور اروپایی رفته و آنجا در جریان یک سمینار با شخصی به نام “توماس” آشنا شد. این فرد بعد از اینکه جلالی خانواده‌اش را از ایران به سوئد می‌برد با او تماس گرفته و به او پیشنهاد کار می‌دهد.
این در حالی است که جلالی در نامه خود نوشته بود: «چند ماه پس از اینکه من مدرک دکترایم را گرفتم، در سال ۲۰۱۲، وقتی در ایران بودم شخصی از مرکز نظامی با من تماس گرفت و خواست در ایران بمانم و در دانشگاه نظامی در حوزه دفاع منفعلانه و موضوعات مبارزه با تروریسم مشغول به کار شوم. من این پیشنهاد را نپذیرفتم و به او گفتم که دوست دارم فوق دکترایم را در حوزه مدیریت بحران در اروپا ادامه دهم.»
راوی فیلم می‌گوید افرادی که پیشنهاد کار به جلالی داده‌اند خود را “افسران امنیتی اروپا” معرفی کرده‌اند در حالی که “افسران موساد بوده‌اند.”
احمدرضا جلالی می‌گوید: «عمده اطلاعاتی که از من می‌خواستند مربوط به دو دانشمند هسته‌ای دکتر شهریاری و دکتر علی محمدی بود.» این دو نفر در ایران ترور شدند.
جلالی اما در نامه‌ای که از زندان به بیرون فرستاد، نوشته بود: «طی سفرم به ایران در سال ۲۰۱۴، دو نفر از یک مرکز نظامی و وزارت اطلاعات با من ملاقات کردند. آن‌ها از من خواستند تا برای شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات و داده‌ها (جاسوسی کردن) در کشورهای اروپایی با آن‌ها همکاری کنم، از جمله در زمینه‌های مبارزه با تروریسم و رویارویی با حملات رادیواکتیو، شیمیایی و بیولوژیکی و برنامه‌های عملیاتی حساس مربوط به تروریسم و حوادث. جواب من منفی بود و به آن‌ها گفتم که من فقط یک دانشمند هستم و نه جاسوس.»
احمدرضا جلالی در این نامه گفته بود: «تیم بازجویی وزارت اطلاعات برایش مهم نبود که من چه چیزهایی را توضیح می‌دهم. آن‌ها من را در یک سلول انفرادی به اندازه سه در پنج در بند ۲۰۹ قرار دادند و [تحت فشار قرار دادند] و اجازه ندادند به وکیل دسترسی پیدا کنم. تا اینکه در ماه هفتم مرا به اعترافات دروغین وادار کردند و پرونده‌ای ساختند پر از دروغ و اتهامات بی‌اساس.»
او در پایان نامه‌اش نوشته است: «من هرگز فعالیتی علیه کشورم نداشتم. من هرگز برای کشور اسراییل یا هر کشور دیگری جاسوسی نکردم. تنها اشتباه من این بود که قبول نکردم تا از اعتماد همکارانم و مسوولان دانشگاه اروپا استفاده و علیه آن‌ها برای وزارت اطلاعات ایران جاسوسی کنم.»
جلالی به اتهام “محاربه از طریق جاسوسی برای اسراییل” به اعدام محکوم شده است. حکم اعدام او روز ۲۹ مهرماه به وکیلش اعلام شد و شعبه یک دیوان عالی کشور نیز آن را عینا تایید کرده است.
انتهای پیام
