اسرائیل در اوج یا حضیض؟ | احمد زیدآبادی
«احمد زیدآبادی» در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی وضعیت اجتماعی اسرائیل و موقعیت دولت راستگرا و افراطی نتانیاهو، نوشت:
اسرائیلی‌ها دیروز 70 سالگی کشورشان را جشن گرفتند. این جشن‌ها صورت‌های مختلفی داشت. در حالی که محافل دولتی و ملی‌گرای افراطی به قدرت اسرائیل در زمینه‌های مختلف مباهات می‌کردند، هزاران اسرائیلی صلح طلب نیز که خویشان خود را در جنگ‌های مختلف از دست داده‌اند، همرا با شماری از خانواده‌های قربانیان فلسطینی، دست در دست هم، نسبت به رفتار فاجعه آمیز دولت راستگرای نتانیاهو اعتراض کردند.
نتانیاهو معمولاً هیچ فرصتی را برای ترسیم چهره‌ای از اسرائیل که گویی در اوج قدرت است؛ از دست نمی‌دهد. آمار و ارقامی که نتانیاهو از پیشرفت‌های مادی اسرائیل به دست می‌دهد، شاید چندان هم غیر واقعی نباشد؛ اما از نقطه نظر انسانی و اخلاقی اسرائیل درست در نقطه‌ی مقابل اوج یعنی در حضیض خود قرار دارد.
این نکته‌ای است که بسیاری از متفکران، نویسندگان، روزنامه نگاران و فعالان صلح در اسرائیل آن را به صراحت اعلام می‌کنند. از نظر روزنامه نگارانی مانند امیرا هس و گیدئون لوی و نویسنده‌ی مشهوری چون دیوید گراسمن، موقعیت انسانی و اخلاقی اسرائیل به نقطه‌ای انزجارآور و نفرت انگیز و غیر قابل تحمل رسیده است. این نوع نقد اخلاقی اسرائیل از سوی این دسته از یهودیان شرافتمند و انسان دوست، تنها متوجه دولت راستگرای افراطی حاکم نیست؛ بلکه شامل جامعه‌ی اسرائیل هم می‌شود؛ جامعه‌ای که اکثریت آن به سمت خودخواهی و افزون طلبی و بی اعتنایی به درد و رنج فلسطینی‌های تحت اشغال نظامی ارتش کشورشان حرکت کرده است.
درد و رنج فلسطینی‌ها شاید برای عده‌ای در ایران به صورت ابزاری سیاسی و برای عده‌ای دیگر، به طور واکنشی به امری حاشیه‌ای و حتی بی ربط تبدیل شده است؛ اما برای آن دسته از یهودیان انسان دوستی که وجدان‌های بیدارشان راهنمای نوع سیاست ورزی آنان است؛ این درد و رنج همچون خاری در چشم و جانشان می‌خلد و خواب راحت شب را از آنان می‌رباید. از این رو، زندگی در اسرائیل برای اینگونه افرادِ عمدتاً سرشناس و موفق، نه فقط هیچ افتخاری ندارد؛ بلکه مایه‌ی ننگ و عذابشان شده است.
این عبارات، ادعای من نیست؛ بیان صریح و روشن خود آنهاست که گاه از شدت خشم و نومیدی زبان به دشنام دولت و ملتشان می‌گشایند و در نزاع تاریخی کشورشان با عرب‌ها، بعضاً حق را یکسره به فلسطینی‌ها می‌دهند.
با این وضع، چنانچه اسرئیل بخواهد در همین مسیرِ تأسیس نظام آپارتاید رسمی در برابر فلسطینی‌ها حرکت کند؛ به نظرم هیچکدام از یهودیان انسان دوست، ادامه‌ی زندگی در اسرائیل را تاب نیاورند و در حرکتی دسته جمعی از آنجا مهاجرت کنند. در آن صورت اسرائیل به خلاف ادعاهای پر طمطراق خود به عنوان کشوری دمکراتیک، عملاً به صورت لانه‌ای برای نیروهای افراطی و زیاده خواه با دولتی متشکل از مشتی گانگستر در می‌آید؛ گانگسترهایی همچون خانم شیکید و نفتالی بنت و بسیاری از رهبران لیکود و بیتینو و غیره!
این اما به نظرم چیزی نیست که اتفاق افتد.
انتهای پیام
اسرائیلی صلح طلب که دیگر جمع نقیضین است. اسرائیلی اگر صلح طلب است چرا خاک فلسطین را اشغال کرده؟ برود در همان اروپایی که از آن آمده ساکن شود. مطلقاً حق بقا در سرزمین دیگران را ندارد. اشغالگر خوب، اشغالگر مرده است.
جناب زيد آبادي عزيز، لذا خيلي با ما تفاوت ندارند!
نظربایدبرمبنای شاخصه ًقوی ویا امارومصداق ومدرک باشد وگرنه حرف های دایی جان ناپلونی است