تحلیل پیشنهاد ترامپ در مورد مذاکره با روحانى

حسن بهشتی‌پور در تحلیل پیشنهاد ترامپ در مورد مذاکره با روحانى نوشت:

«ترامپ در مصاحبه مطبوعاتی خود برای هرگونه مذاکره مستقیم با رهبران ایران بدون پیش شرط و از موضع برابر و در هر کجا اعلام امادگی کرد . در ظاهر این سخنان بسیار انسان دوستانه و صلح خواهانه است. همانطور که از قبل مشخص بود وقتی دو طرف تند صحبت می کنند، یعنی آماده مذاکره هستند، اما وقتی دو ساعت بعد اقای پمپئو تلاش می کند ضمن حمایت از موضع ترامپ سه شرط مهم از دوازده شرط قبلی خود را برای هرگونه مذاکره مطرح کند، می توان فهمید تاکید بر انجام مذاکره در واقع برای فریب افکار عمومی است که نشان دهند دنبال جنگ نیستند، دنبال صلح مسلح هستند . دنبال تسلیم شدن از طریق فشار اقتصادی هستند .

پیشنهاد من به مسئولین ایرانی آن است که تا می توانند بر انجام مذاکرات متقابلا سودمند و بر اساس منافع ملی و در شرایط برابر تاکید کنند . به جای رد کردن مذاکره، شرایط انجام یک مذاکرات منطقی را برای مردم توضیح دهند. ایران برای آنکه بتواند از بحرانی که خود ساخته و برایش ساخته اند خارج شود لازم است اهل گفتگو و مذاکره شرفتمدانه باشد .

در این صورت است که می تواند افکار عمومی داخل و خارج را با خود همراه سازد.

نفس مذاکره چیز خیلی خوبی است، زیرا راه را برای حل و فصل مشکل از راه دیپلماسی فراهم می کند. اما مذاکراتی ثمر بخش است که دو طرف بپذیرند که قرار است با هم بر سر منافع خودشان مصالحه کنند. یعنی حاضر باشند منافع طرف مقابل را درمذاکرات محترم بشمارند و با در نظر داشت همه جوانب کار، برای رسیدن به توافق از بخشی ازمنافع و خواسته های خود بگذرند تا به توافق دوجانبه یا چند جانبه برسند.

براین اساس ترامپ چون تنها به منافع یکجانبه آمریکا توجه دارد با دنیا درگیر شده و در همه موضوع های کوچک و بزرگ بین المللی شعار اول آمریکا را مطرح می کند. در این نوع نگاه مذاکره برای تحمیل خواسته های یکطرفه مطرح می شود.

بر این اساس است که متاسفانه در ایران عده ای مذاکره را با سازش یکی می دانند و باور نمی کنند که می توان مذاکره را بدون خیانت به منافع ملی؛ سازمان دهی کرد و به نتایج خوبی هم دست پیدا کرد.
در مذاکره نمی شود انتظار داشت هر دو طرف به یک اندازه منتفع شوند. زیرا هر کشوری بر اساس قدرت و امکاناتی که پشت سر خود دارد، در مذاکرات می تواند برنده باشد.

همچنین باید پذیرفت مذاکرات برد برد به معنای تساوی در گرفتن امتیازها نیست، بلکه دقیقا به معنای آن است که هر دو طرف براساس امکاناتی که داشتند مذاکره کردند و امتیازهایی را که می توانستند کسب کردند و احساس رضایت مندی دارند.

اما مذاکرات یکطرفه بر اساس تحمیل خواسته یکطرف به طرف مقابل تنها و تنها از طریق اعمال زور و معمولا با شکست خوردگان درجنگ انجام می گیرد.

بعید می دانم در ایران کسی حاضر باشد به چنین مذاکراتی تن دهد.»

انتهای پیام