تاخیر در اعلام نتایج انتخابات آمریکا بی‌سابقه است؟
ایسنا نوشت: امسال به دلیل شیوع ویروس کرونا، بسیاری با رأی پستی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شرکت کردند، اما اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا با چند روز تأخیر، پدیده تازه‌ای نیست. در قرن نوزدهم، با نبودن اینترنت و دسترسی به فن‌آوری‌های امروز، این کار ممکن بود روزها و حتی هفته‌ها طول بکشد. با این وجود این مسأله در سال‌های اخیر نیز دیده شده است.
۲۰۰۰
رقابت میان ال گور، معاون ریاست جمهوری آمریکا، و جورج دبلیو بوش، فرماندار جمهوریخواه تگزاس، نفس‌گیر بود. سرنوشت انتخابات به دست ایالت فلوریدا با ۲۵ رأی الکترال افتاد؛ اما اختلاف آرأ بسیار اندک و رقابت بسیار نزدیک بود. در نتیجه کار به شمارش مجدد آراء رسید و مشخص شد بوش ۳۰۰ رأی بیشتر دارد. دو نامزد وارد کشمکشی حقوقی شدند و سرانجام، در روز دوازدهم ماه دسامبر، با تصمیم دیوان عالی آمریکا، شمارش مجدد آراء در فلوریدا پایان یافت و جورج بوش پسر وارد کاخ سفید شد.
۱۹۷۶
رقابت میان جیمی کارتر، فرماندار سابق ایالت جورجیا از حزب دموکرات، و جرالد فورد، رئیس جمهوری جمهوریخواه، تا صبح روز بعد از انتخابات ادامه داشت. پیروزی کارتر در ایالت می‌سی‌سی‌پی او را در ساعت ۴ بامداد به وقت شرق آمریکا برنده انتخابات ریاست جمهوری کرد. شایان ذکر است که از آن زمان تاکنون هیچ نامزد دموکرات ریاست جمهوری نتوانسته است در ایالت می‌سی‌سی‌پی پیروز شود.
۱۹۶۰
جان اف کندی، نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری، در شب انتخابات و فردا صبح آن کمی از ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهوری جمهوریخواه جلو بود. ایالت ایلینوی مرتب تغییر جهت می‌داد تا آن که آراء نهایی شیکاگو، نتیجه این ایالت را سرانجام به نفع کندی رقم زد. یا آن که جمهوری‌خواهان از نیکسون خواستند که نتیجه را به چالش بکشد، نیکسون در تلگرافی که نهم نوامبر منتشر شد، شکست را پذیرفت.
۱۹۴۸
توماس دویی، فرماندار جمهوریخواه ایالت نیویورک، انتظار یک پیروزی آسان را در مقابل هری ترومن، رئیس جمهوری دموکرات، داشت. دست‌کم نظرسنجی‌ها این طور نشان می‌دادند. حتی روزنامه‌ها، تیتر پیروزی او را آماده کرده بودند و «شیکاگو تریبیون» خبر را با تیتر یک «دویی، ترومن را شکست داد» زیر چاپ برد. اما صبح روز بعد، ورق برگشت و ترومن، با اختلاف کمی پیشی گرفت و پیروز انتخابات شد.
۱۹۱۶
بیش از دو هفته طول کشید تا نتیجه رقابت میان وودرو ویلسون، رئیس جمهوری دموکرات، و چارلز ایوانز هیوز، فرماندار جمهوریخواه نیویورک، به نتیجه برسد. فاصله آراء به اندازه‌ای کم بود که هر دو حزب ادعای پیروزی کردند. با آن که شمارش آراء در روزهای پیش رو نشان از پیشتازی ویلسون داشت، دو هفته طول کشید تا از شکست رسمی فرماندار نیویورک اطمینان حاصل شود.
۱۸۸۸
رقابت آن سال میان بنجامین هریسون جمهوریخواه و گروور کلیولند دموکرات بود. کلیولند نتوانست در ایالت خودش، یعنی نیویورک، پیروز شود و با از دست دادن ۳۶ رأی الکترال این ایالت، ریاست جمهوری را به هریسون واگذار کرد. او چهار سال بعد دوباره بازگشت و توانست هریسون را شکست دهد و دوباره رئیس جمهوری آمریکا شود. او تنها رئیس جمهوری است که در دو دوره غیرمتوالی در این پست خدمت کرده است.
۱۸۸۴
این، نخستین باری بود که گروور کلیولند از حزب دموکرات رئیس جمهوری آمریکا شد. او روی در روی جیمز ج. بلین جمهوریخواه قرار گرفته بود. نتیجه انتخابات، به نیویورک بستگی داشت؛ جایی که شمارش آراء به کندی انجام می‌شد. واشنگتن پست به نقل از مورخ مارک والگرن می‌نویسد: «بیش ازیک هفته طول کشید تا دموکرات‌ها مطمئن شوند که نامزد آنها ایالت نیویورک و در نتیجه، انتخابات را برده است.»
۱۸۷۶
این انتخابات تاریخی بود. آمریکایی‌ها چهار ماه منتظر ماندند تا نتیجه انتخابات را بدانند. رادرفورد بی. هیز جمهوریخواه دوم ماه مارس، یعنی فقط سه روز قبل از مراسم تحلیف در واشنگتن، به عنوان برنده انتخابات تأیید شد. هر چند او رأی کمتری از ساموئل تیلدن دموکرات دریافت کرده بود، اما با یک رأی الکترال پیروز انتخابات شد.
