افتضاحی به نام انتصاب مدیران بیمارستانی و غیر بیمارستانی در کشور

مهدی اسفندیار، دبیر سرویس سلامت و رفاه اجتماعی روزنامه صدای ملت در یادداشتی با عنوان «افتضاحی به نام انتصاب مدیران بیمارستانی و غیر بیمارستانی در کشور» نوشت:

یکی از فاجعه‌بارترین اقدامات مدیریتی در بخش درمان مربوط به انتصاب روسای بیمارستانهاست، در جایی که برای انتصاب مدیران آزمون مدیران برگزار می شود و شرط کسب نمره قبولی در آزمون برای انتصاب یک مترون هم در برخی سیستم های درمانی کشور الزامی است اما این شرط در مورد رئیس بیمارستان که بالاترین مقام بیمارستان است وجود نداشته و فرد اول بیمارستان می تواند به راحتی فردی قرار گیرد که از حدود اختیارات خود بی اطلاع و عملا به ماشین امضای مدیران زیر مجموعه تبدیل می شود یا بر عکس از فرط احتیاط بیش از حد کارها را اصطلاحا قفل کند، روسایی که حتی نمی دانند نفر اول یک سیستم هستند و احکام صادره و حتی امضاهای آنها در عرصه عمل به نوعی به تمسخر و استهزا کشیده می شود و این افراد مستاصل و درمانده از هر نوع نظارت و مدیریتی به قول دوست کرمانی ام طفلی حیرون می شوند که در باقالی ها سیر می کنند‌.

به نظر می رسد اگر هدف از برگزاری آزمون انتصاب مدیران، شایسته سالاری یا اعمال حداقل شایستگی ها باشد، خیلی منطقی نیست که شخص اول بیمارستان ها از آزمون مدیریت معاف باشند و از سویی مدیران داخلی نیز بایستی در یک مدار به روز رسانی قرار گیرند، مدیرانی که آموخته ده ها سال پیش خود را با پیشوند و پسوند به عنوان عصای کور مدیریت خویش قرار داده اند در روزگاری که نو به نو شدن و خلاقیت و علم به عنوان جز لاینفک مدیریت شناخته می شود نباید خیلی بر صندلی مدیریت بمانند زیرا باعث رکود و رسوب می شوند و در نهایت هم از پس رضایت مشتریان داخلی بر نمی آیند و هم از عهده رضایت مشتریان خارجی ناتوان هستند و در نهایت منفور و مطرود و آواره می شوند و روی دست سیستم باد می کنند، زیرا نه تن به بازنشستگی می دهند زیرا به خوبی می دانند که در نظام مدیریت بخش خصوصی قدر چند بسته سبزی هم دست آنها نمی دهند چه برسد به مدیریت یک مجموعه بیمارستانی با رتبه ۱ ارزشیابی، و نه تن به استعفا و باز خرید شدن و البته بعضا سهام داری های آنچنانی از برخی مدیرانی که با پول حلال و با یک شغل ده ها و صدها میلیارد تومان سهام بخش خصوصی دارند و مدیر مایملک خود شده اند گزارش می شود اما در بازار مدیریت آزاد و رقابتی هیچ شانسی برای این بسیاری از فسیل ها نیست‌.

بارها در مورد اعتراضات شدید کارکنان نسبت به سو مدیریت برخی مدیران ، مسئله را از مدیران بالادستی پرسیده ام قسم جلاله یاد کردند که بر سر نخواستن آن مدیر در کل سیستم درمانی دعواست و از سویی امکان اخراج بخاطر استخدام رسمی وجود ندارد و امکان تنزل به خاطر قوانین موجود هم میسر نیست و از سوی دیگر این افراد خیلی سریع راه شکایت از دیوان به جهت کاهش مزایای خود را دنبال می کنند و تنها راهی که می ماند پرداخت همین حقوق یامفت به برخی از اباطیل مدعی است که مثل خوره و زالو به جان انگیزه های اصلاح گرایانه نسل جدید افتاده و برای آنها پاسخگویی و مدیریت در فضای پرسشگرایانه مثل خوره ای بر جان و تنشان می باشد که برای ترمیم آن یا به شکل افراط گرایانه ای به رسانه های محلی و ملی و داخلی و … آویزان می شوند و اصطلاحا لحافشان دم در رسانه افتاده و یا پایشان از اتاق لابی خارج نمی شود و کمرشان از تعظیم به اهل قدرت راست نمی شود و در روزگار حضیض التماس گر و سر به زیر و در زمان قدرت گریز پا می نمایند، به هر حال جا دارد به سازمان اداری و استخدامی کشور پیشنهاد دهم که با وضع قوانین جدید و به روز دست و پای مدیریت و اداره کشور را در همه حوزه ها و از جمله در حوزه درمان اعم از بخش های دولتی و عمومی از مدیریت های مادام العمری فاسد و بی تحرک و راکد و کهنه آزاد کنند و خصوصا در معیارهای جدید تحقق اهداف سازمانی و رضایت مشتریان داخلی و خارجی را موکدا مدنظر قرار دهند، وگرنه این مدیران می توانند هر شیر پاک خورده ای را در اصلاح ساختار و سیستم ناکام کند فرقی ندارد، سیستم سوسیالیستی یا آزاد و پرداخت مبتنی بر عملکرد یا ثابت باشد، چه آنکه خانه از پای بست ویران و خواجه در فکر ایوان است.

با تقدیم احترام و تغظیم به همه مدیران عزیزی که با حذف تعارض منافع و افراد چند شغله و ناکارآمد در حال تلاش برای قوام بخشیدن به مدیریت کشور هستند.

انتهای پیام