آیا این زن ایرانی ۱۲۲ ساله است؟

ایلنا مدعی است که فاطمه نوروزی که ساکن تربت جام است با ۱۲۲ سال سن از پیرترین افراد دنیا است و حتی شاید بتوان گفت پیرترین فرد جهان است.

مشابه این ادعا را روز گذشته خبرگزاری‌های دیگری از جمله تسنیم هم مطرح کرده‌اند اما آیا این ادعا واقعیت دارد؟

شناسنامه در ایران از ابتدای قرن ۱۳ صادر شده است و بسیاری از شناسنامه‌هایی که در آن سال‌ها صادر می‌شد دقیق نبودند به‌ویژه برای کسانی که قبل از آن تاریخ به‌دنیا آمده بودند.

مشخص نیست که آیا تاریخ درج شده در شناسنامه‌ی فاطمه نوروزی واقعی است یا نه.

خبر ایلنا

فاطمه نوروزی که ساکن تربت جام است با ۱۲۲ سال سن از پیرترین افراد دنیا است و حتی شاید بتوان گفت پیرترین فرد جهان است.

بیش از این کین تاناکا ژاپنی با ۱۱۸ سال سن به عنوان پیرترین شخص زنده جهان بصورت رسمی معرفی شده بود و ژان کالمان فرانسوی با ۱۲۲ سال و ۱۶۴ روز پیرترین فرد تاریخ است که در سال ۱۹۹۷ میلادی فوت کرده است.

فاطمه نوروزی متولد ۱۲۷۸/۷/۱ هجری شمسی در شهرستان تربت جام است و ۱۲۲ سال و ۲ ماه و ۵ روز سن دارد.

وی که حافظه تاریخی قوی ای ندارد در مورد سن بالای خود می گوید : خودم هم نمی دانم چرا اینقدر سن کردم و با خدا می گویم ای خدا اولاد و پیر و جوان را پیش خودت بردی ما را تا که زنده نگه می داری و مرا با ایمان بمیران.

این زن مسن دنیا ادامه می دهد : ۲۵ ساله بودم که ازدواج کردم و از این بیشتر نمی دانم و از این دنیا چیزی از من نپرسید که آگاه نیستم.

عبدالواحد هراتی تنها فرزند کنونی فاطمه نوروزی می گوید : مادرم ۲ دختر داشته است و اولین فرزندش متولد سال ۱۳۰۷ هجری شمسی بوده است که هر دوی آنها فوت کرده است و من الان تنها فرزند مادرم هستم.

وی افزود : مادرم از زمانی که یاد دارم به نماز پایبند بوده است و علت سن بالای مادرم را ایمانش می دانم چرا که مادرم نه اهل ورزش بوده است و نه هم خوراک مقوی و خاصی داشته است.

وی که یکی از مسن ترین افراد ایران و جهان است به سختی و با کمک عصا راه می رود و وضو می گیرد و نماز پنجگانه خود را می خواند و دچار بیماری قلبی ، فشار خون و چربی خون و شنوایی و بینایی اش ضعیف است.

عبدالواحد هراتی تنها فرزند فاطمه نوروزی ۶۹ ساله و دارای و ۷ فرزند و ۸ نوه است.

فاطمه نوروزی روز پنج شنبه اولین واکسن کرونای خود را در منزل تزریق کرده است.

---

تاریخچه شناسنامه در ایران

سایت سازمان ثبت احوال کشور درباره‌ی تاریخچه شناسنامه در ایران نوشته است:

شناسنامه سند هویت و تابعیت افراد و یگانه سندی است که اجازه اعمال حق و ادای تکلیف به تک تک افراد می دهد و تنها صحیفه ایست که وقایع تلخ و شیرین همچون روز ولادت ، زمان ازدواج ، نام فرزندان ، طلاق یا مرگ همسر و روز وداع صاحب آنرا امور دنیوی در آن ثبت و ضبط می گردد.

نخستین شناسنامه به شماره 1 در بخش 2 تهران به تاریخ 16 قوص (16 آذر) سال 1297 هجری شمسی صادر گردید.

صدور این شناسنامه بعهده دفتر سجل احوال دارالخلافه تهران بوده است که یکبرگی ، و حاوی اطلاعاتی در مورد تاریخ تولد و محل تولد و خلاصه ای از ازدواج و طلاق بوده و محلی برای ثبت نام فرزندان و یا مرگ صاحب شناسنامه نداشته است.

از نکات جالب توجه که با ملاحظه شناسنامه های ابتدائی مشاهده می شود نقش مهرهای مختلفی است که بر روی آنها زده شده است ( مهر قند و شکر- جیره بندی – سرشماری و غیره ) که وضعیت اقتصادی و اجتماعی آن زمانرا هم تا اندازه ای برای ما روشن می کند.

جالب است که این اوراق بعنوان تصدیق هویت از جانب نظمیه تهران تائید می گردیده است.

اولین شناسنامه به صورت دفترچه در سال 1307 هجری شمسی بموجب اصلاحیه قانون ثبت احوال همان سال صادر گردیده. این شناسنامه نسبت به شناسنامه قبلی کاملتر و علاوه بر ثبت تولد ازدواج و طلاق قسمتی را به نام فرزندان و ثبت فوت صاحب شناسنامه اختصاص داده بودند.

شناسنامه در حال حاضر به دو صورت صادر می گردد.

نوع اول: مختص اشخاص بالای پانزده سال ، که چهاربرگی در 4 صفحه و دو صفحه داخل جلد، محل الصاق عکس و بخشهائی مربوط به ثبت ازدواج و طلاق و درج مشخصات فرزندان و ثبت توضیحات و واقعه فوت خاص این نوع شناسنامه می باشد.

نوع دوم : ویژه اطفال و اشخاص کمتراز پانزده سال است که علاوه بر صفحات داخل جلد یک برگ در دو صفحه که منحصراً مشخصات فردی و محلی برای ثبت واقعه فوت در نظر گرفته شده است.

انتهای پیام