بازاری که برای مُدپوشان دهه‌شصتی رونق داشت
روزنامه ی ابتکار در گزارشی نوشت:
دهه شصتی‌ها اینجا را خوب می‌شناسند؛ جایی که اولین‌بار کتانی‌های سفید با سه خط آبی را مُد کرد. نامش آنقدر معتبر بود که هر کسی می‌گفت لباسش را از آنجا خریده همه فکر می‌کردند طرف کاردرست است.
آن زمان واردات لباس به ایران چندان رایج نبود؛ مردم گرفتاری‌هایشان زیاد بود و قدرت انتخابشان کم. شاید شما یادتان نیاید اما زمان نوجوانی ما تنها سه رنگ غالب وجود داشت؛ مشکی، خاکستری، قهوه‌ای و لاغیر! اگر کسی را در مدرسه یا خیابان می‌دیدی که لباس چهارخانه رنگی به تن دارد و سفیدی رنگ کتانی‌اش توی چشم می‌زند بدون تردید می‌گفتی از «کویتی‌ها» می‌آید!
پاساژ کویتی‌های اسلامبول که زمانی تنها دریچه ارتباطی جوانان با دنیای مد بود؛ امروز 41 ساله است اما هنوز به واسطه جنس‌های اصلش در بین مردم مشهور و محبوب است.
اگر فکر خرید به سرتان زده و به دنبال مرکزی می‌گردید که انواع پیراهن، شلوار و کفش را عرضه کند و هم دسترسی آسانی به آن داشته باشید حتما سری به پاساژ کویتی‌ها بزنید.
کدوم کویتی‌ها برم؟!
هرچند اجناس کویتی دیگر متقاضی زیادی در ایران ندارند، اما به خاطر همان سال‌هایی که خریدشان رونقی داشت، چندین پاساژ با نام کویتی‌ها در پایتخت بنا شد.
بازار بزرگ تهران یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین مراکز خریدی است که از این ماجرا مصون نمانده و بازارچه و پاساژی به اسم کویتی‌ها دارد. بازار کویتی‌های رضا، در منطقه بازار بزرگ و در کنار آن واقع شده. این پاساژ از جمله مراکز خرید پوشاک است که پنج طبقه و 600 واحد تجاری دارد.
آسان‌ترین راه دسترسی به پاساژ کویتی‌های رضا، استفاده از خط یک مترو و پیاده شدن در ایستگاه 15 خرداد است. چند متر پس از ایستگاه، پاساژی در میان مغازه‌های قدیمی بازار و دست‌فروش‌ها به چشم می‌خورد که به بازار کویتی‌های رضا مشهور است.
عمده اجناس موجود در بازار رضا را پوشاک زنانه و مردانه تشکیل داده‌اند اما در این بین فروشگاه‌های فروش کیف، کفش و زیورآلات نیز به چشم می‌خورند.
بازار کویتی‌های رضا پارکینگ ندارد اما در عوض برای آنهایی که دوست دارند پس از خرید شکمی نیز از عزا در بیاورند، رستوران، کافی‌شاپ و فست‌فود دارد.
علاوه بر این‌ها سازنده پاساژ کویتی‌های رضا فکر رفت و آمد مشتریان را به طبقات کرده و آسانسوری را در میان آن بنا نهاده است. از آسانسور و رستوران‌هایش که بگذریم، سرویس بهداشتی و نمازخانه از دیگر امکانات این پاساژ است.
قدیمی‌ترین کویتی‌ها کجاست؟
هرچند پاساژ کویتی‌های رضا شهرت خود را وامدار همجواری با بازار بزرگ تهران است اما این پاساژ کویتی‌های اسلامبول است که به سبب قدمتش همچنان نامی ماندگار در خاطرات دیروز و امروز پایتخت‌نشینان دارد.
پاساژ کویتی‌ها در حد فاصل خیابان جمهوری و خیابان فردوسی واقع شده و به‌واسطه همجواری‌اش با چهارراه قدیمی اسلامبول، پسوند اسلامبولی را نیز به دوش می‌کشد.
دسترسی به پاساژ کویتی‌های اسلامبول آسان است. اگر اهل مترو هستید کافی است از هر نقطه‌ای خودتان را به ایستگاه سعدی برسانید، پس از پنج دقیقه پیاده‌روی به سمت چهارراه اسلامبول پاساژ کویتی‌ها رخ می‌نماید. اما اگر علاقه‌ای به این مرکب شلوغ ندارید، می‌توانید به میدان فردوسی بروید و از آنجا تا چهارراه اسلامبول پیاده‌روی کنید یا برای سهولت در مسیر اتوبوس‌های میدان راه‌آهن را سوار شوید و پس از چند دقیقه به پاساژ کویتی‌ها برسید.
پاساژ کویتی‌ها در همسایگی دومین بنای بلند مرتبه و قدیمی تهران یعنی پاساژ معروف پلاسکو واقع شده، از این‌رو از هر کسی که نشان پاساژ کویتی‌ها را بگیری انگشت اشاره‌اش را به سوی بلندترین ساختمان در خیابان جمهوری نشانه می‌رود و می‌گوید: آن ساختمان بلند را می‌بینی، پاساژ کویتی‌ها را کنار دستش پیدا می‌کنی. ساختمان قدیمی و دود خورده‌ای که بر سر در آن نام پاساژ کویتی‌ها اسلامبولی حک شده است.
صمصام خان قدیم، کویتی‌های جدید
کویتی‌ها قدمتی دیرینه در بین مردم تهران دارد و قدیمی ترین مرکز خرید پوشاک در تهران به شمار می‌آید. در دهه‌های 50 و 60 این پاساژ تنها مرکز خرید مدرن و محلی منحصر به فرد برای خریداران پوشاک مردانه به حساب می‌آمده؛ محلی که اجناس به اصطلاح مارک دار خود را از آن سوی مرز‌های ایران تامین می‌کرد.
پاساژ کویتی‌ها در سال 1353 در زمینی به مساحت 2 هزار و 22 متر مربع و در 7 طبقه احداث شده است. در رابطه با سازنده و مالک اصلی این پاساژ گفته‌های متعددی وجود دارد. عده‌ای سازنده آن را یک شرکت فرانسوی می‌دانند و برخی از کاسبان می‌گویند: این پاساژ به دست صمصام خان بختیاری ساخته شده که ابتدا نام آن بر روی پاساژ بوده اما بعدها مردم این پاساژ را کویتی‌ها نامیدند و به مرور تابلوی سر در پاساژ هم به این نام تغییر کرد.
همان طور که قدیمی‌ترین کاسبان این پاساژ می‌گویند: علاقه ایرانی‌ها به خرید پوشاک خارجی در دهه 60 و 70 باعث شد تا بازرگانی کشور کوچکی به نام کویت به دست ایرانیان بچرخد و رشد اقتصاد آن را رقم بزند. هر چند امروز لباس‌های این بازار به نام کویتی‌ها اما به کام ترک‌ها و چینی‌هاست. زیرا عموم لباس‌های مردانه، از پیراهن، تی‌شرت و شلوار راسته گرفته تا کتان و جین، از کشورهای امارات، ترکیه و چین وارد می‌شوند البته لباس‌های تولید داخل نیز در این مرکز خرید عرضه می‌شوند اما اکثر مغازه‌داران به دلیل اینکه خرید لباس‌های تولید داخلی برایشان بیشتر می‌صرفد از خرید و فروش داخلی‌ها کمتر استقبال می‌کنند. به عبارتی نزدیک 75 درصد اجناس عرضه شده در این پاساژ،خارجی و 25 درصد آن تولید داخل است.
آبادانی‌ها اولین کویتی‌پوشان ایران
آبادانی‌ها آغاز کننده واردات پوشاک کویتی به کشور بودند و از این رو اولین پاساژ کویتی‌ها را در خرمشهر و آبادان احداث کردند اما به سبب علاقه وافر پایتخت‌نشینان به پوشیدن لباس‌های خارجی اولین شعبه آن نیز اندکی بعد در تهران برپا شد و پس از مدتی کوتاه نامش بر سر زبانها افتاد.
به همین ترتیب پاساژ کویتی‌ها با 340 باب مغازه تجاری یا واحد صنفی و با 6 دهنه ورود و خروج که دسترسی مراجعان را به بخش‌های غربی و شرقی آسان می‌کند؛ بنا شد و هم‌اکنون حدود 3 الی 4 هزار نفر در آن مشغول به کارند.
هرچند ساختمان این پاساژ قدیمی است و حدود 41 سال از عمرش می‌گذرد اما رنگ و روی مغازه‌های آن دست کمی از فروشگاه‌های لوکس و نوساز بالای شهر ندارد. رنگ‌ها و نور پردازی‌های کلاسیک، طرح‌ها و دکورهای جذاب و مانکن‌هایی که به انتظار مشتریان پشت ویترین‌های پر زرق و برق مغازه‌ها ایستاده‌اند، نشان می‌دهد که کویتی‌ها نمی‌خواهد از دنیای لوکس امروز جا بماند.
دنیای کتانی
برای ورود به این پاساژ کافی است بدانید که به چه چیزی نیاز دارید. اگر به دنبال کفش رسمی یا اسپرت (ورزشی) هستید سری به طبقات زیرین پاساژ کویتی‌ها بزنید. پاساژ کویتی‌ها از دیرباز بورس انواع کفش‌های اسپرت به خصوص، برند آدیداس و نایک بوده است.
این مرکز خرید صرفه نظر از اینکه مرکز خرید و عرضه کفش اسپرت و رسمی است، یکی از اصلی‌ترین مراکز فروش پوشاک سایز بزرگ مردانه به شمار می‌آید و آن طور که کسبه در این باره می‌گویند: این پاساژ اولین مکانی بوده که لباس سایز بزرگ مردانه را در سراسر پایتخت و ایران عرضه می‌کرده است.
کاسب و نه فروشنده!
در بازار کویتی‌ها مغازه داران کاسب هستند و نه فروشنده؛ این چیزی است که در اولین برخوردتان با مردان پاساژ احساس خواهید کرد. کاسبان پاساژ کویتی‌ها در مقایسه با فروشندگان پاساژهای لوکس علاقه‌ای به تعریف‌های بیش از اندازه درباره کالاهای خود ندارند. اغلب سعی می‌کنند مزایا و معایب محصول خود را صادقانه بیان کنند و انتخاب را بر عهده مشتری بگذارند. اگر مشتری ثابتشان باشی می‌دانی که حرفشان سند است و نیازی به مدرک نیست. صداقت،ویژگی قدیم کاسبان ایرانی که امروز بسیار کمیاب است در کویتی‌ها رفتار غالب است.
ورود نامحسوس خانم‌ها
پاساژ کویتی‌ها از قدیم یک پاساژ مردانه بوده است؛ تک و توک زن‌هایی هم که در پاساژ می‌بینید غالبا همراه با یک مرد هستند. اکثر قریب به اتفاق مغازه‌های طبقه اول لباس مردانه می‌فروشند، با این حال در چند مغازه هم مانتو، لباس مجلسی و تونیک‌های زنانه دیده می‌شد. قیمت پیراهن و شلوارهای مردانه در این پاساژ از 80 هزار تومان آغاز و به 500 هراز تومان هم می‌رسد.
اما قرار است به سلطه مردان در پاساژ کویتی‌ها خاتمه داده شود و در طرح گسترش پاساژ طبقه آخر بورس پوشاک زنانه در نظر گرفته شده که به زودی افتتاح می‌شود.
امکانات
روبروی پاساژ، ایستگاه پلیس 109 بهارستان مستقر است و در کنار در پاساژ آب میوه فروشی به چشم می‌خورد که پذیرای خریداران پوشاک پاساژ کویتی‌هاست. تابستان‌ها که گرما،عنان از کف خریداران می‌رباید،صف متقاضیان آب میوه و بستنی نیز طولانی تر می‌شود. پاساژ کویتی‌ها به سبب ساخت قدیمی‌اش راهروهای بزرگ و عریض دارد. هرچند رنگ و روی مغازه‌ها نو و مدرن است اما نمای داخلی ساختمان بوی کهنگی می‌دهد. این پاساژ به دلیل داشتن خروجی‌های متعدد هوایی نسبتا خنک و مطبوع دارد.
پاساژ کویتی‌ها یک پارکینگ دو طبقه دارد که بخش عمده‌ای از بار ترافیک خیابان جمهوری را بر دوش می‌کشد. کار این پارکینگ از ساعت 30/7 آغاز و تا ساعت 21 شب ادامه دارد. همان طور که از قدمت دیرین پاساژ کویتی‌ها پیداست، نمی‌توان از آن انتظار مکان‌های مدرن امروزی مثل کافه را داشت اما به دلیل نفوذ بسیار بالای غذاهای آماده به سلیقه غذایی ایرانیان، این پاساژ نیز از این تغییرات جانمانده و در گوشه‌ای از آن فست فود کوچکی برپا شده است. پاساژ کویتی‌های اسلامبول به سبب همجواری با موزه ملی جواهرات، موزه ایران باستان، موزه آبگینه، سفارت قدیم انگلستان و عثمانی، باغ میرزا حسن خان سپهسالار و مسجد مطهری مکان بسیار مناسبی برای کسانی است که به دنبال مفهوم قدیم بازار ایرانی می‌گردند.
انتهای پیام
