ارگان رسانه ای جبهه پایداری به همه حمله می کند: از نماینده اصولگرای مجلس تا فرهنگستان هنر

رجانیوز، ارگان رسانه ای جبهه پایداری از تندروترین های راست (اصولگرا) طی دو مقاله جدا با تیترهای «فاضلابی که زیر پوست فرهنگستان هنر جاری است/ میراث میرحسین موسوی، همچنان به دنبال فتنه‌انگیزی» و «توسل به ریسمان بی‌حجابی برای یک مشت رای حرام/ وقتی آقای نماینده تفاوت مجلس شورای اسلامی با پارلمان سکولار را نمی‌داند» نوشت:

روز گذشته «فرهنگستان هنر» به بهانه فوت کیومرث پوراحمد بیانیه‌ای با مضامینی تند و کنایه‌هایی روشن منتشر کرده است که بخش‌هایی از آن توسط رسانه‌های ضدانقلاب و معاند بازنشر داده شد. در بیانیه این مجموعه دولتی آمده است: «ما را چه شد که هنرمندان با بهای جان خود پیام ناخرسندی خود را به گوش می‌رساند»؛ اما زیر پوست این نهاد چه می‌گذرد که خروجی‌های آن چنین مطالبی است؟ فرهنگستان هنر در سال ۱۳۷۷ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی و با رسالت  ارتقای فرهنگ اسلامی ‌‌برای مقابله با تهديدهاي فرهنگ مهاجم تاسیس شد. موسس این مجموعه میرحسین موسوی بود. میراث موسوی سال‌ها در دست اطرافیانش اداره شد و در سال هشتادوهشت به عنوان «اتاق فکر هنری فتنه» میدان‌داری کرد. 

 مدیر این مجموعه دولتی «بهمن نامور مطلق» است. وی در فرانسه تحصیل کرده و در زمان ریاست میرحسین موسوی به عنوان دبیر این مجموعه مشغول به کار بوده است. نامور مطلق از معتمدین و نزدیکان میرحسین موسوی است. این مجموعه هم اکنون جولانگاه اصحاب فتنه با عناوین و سمت‌های مختلف است. مکی‌نژاد «داماد میرحسین موسوی و عضو هیئت علمی فرهنگستان هنر» یکی افراد موثر در مدیریت این مجموعه است. همچنین داریوش مهرجویی، زهرا رهنورد، میرحسین موسوی، محمد بهشتی شیرازی عضو پیوسته این مجموعه هستند. این مجموعه در حالی با مدیران و روند سابق خود به کارش ادامه می‌دهد که جزو دستگاه‌های زیر مجموعه ریاست جمهوری و رئیس آن منصوب شخص رئیس جمهور است؛ با این حال هم‌ اکنون اکثریت قاطع مدیران آن افراد به‌جامانده از زمان میرحسین موسوی هستند! 

گروه سیاست_رجانیوز: مسئله «پوشش» و «عفاف و حجاب» همچنان یکی از مهمترین مسائل عرصه عمومی جامعه است. با اباحه‌گری‌ها و کشف حجاب‌های عده‌ای اندک، که در واقع سربازان جریان شورشی «زن، زندگی، آزادی» هستند، درخواست مهم مردمِ مومن ایران از مسئولان چاره‌اندیشی برای این مسئله مهم و شرعی است. در این میان اما «مسئله حجاب» برای برخی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی نیز دست‌آویزی برای نشان دادن خود و کسب رای در انتخابات‌های پیش رو شده است.

مجتبی توانگر، نماینده مردم تهران در مجلس یازدهم، اخیرا نامه‌ای بی‌ادبانه و پر از نسبت‌های توهین‌آمیز به حجت الاسلام کاظم صدیقی نوشته است. این نامه در واکنش به اظهارات رییس «ستاد امر به معروف و نهی از منکر» مبنی بر این که «مجلس، جلوی طرح عفاف و حجاب را گرفته است» نوشته شده است. در بخشی از این نامه نیز توانگر به دفاع از رویکرد منفعلانه قالیباف در «مسئله حجاب» و حمله به مرتضی آقاطهرانی، رییس کمیسیون فرهنگی مجلس، پرداخته است.

توانگر در بخشی از نامه خود به رئیس ستاد امر به معروف، با سواستفاده از بیانات رهبر انقلاب نوشته است: «مشی و سیاستگذاری در این زمینه نباید ذره‌ای از آنچه رهبر معظم انقلاب درباره عفاف و حجاب فرموده‌اند، تفاوت کند. ایشان صراحتا «ضعیف الحجاب‌ها» را نه مخالف دین نه انقلاب ندانسته‌اند و حتی گفته بودند که به برخی از آن‌ها غبطه می‌خورند».

البته که هیچکس ضعیف الحجاب‌ها را مخالف دین و انقلاب نمی‌داند اما آیا این نماینده مجلس سخنان رهبری را به عنوان فصل الخطاب قبول دارد که فرمودند: «مسئله‌ی حجاب محدودیّتِ شرعی و قانونی است؛ آنجا محدودیّتِ دولتی نیست، قانونی است و شرعی است؛ کشف حجاب، حرام شرعی و حرام سیاسی است؛ هم حرام شرعی است، هم حرام سیاسی است… دشمن با نقشه و برنامه وارد این کار شده، ما هم باید با برنامه و نقشه وارد بشویم؛ کارهای بی‌قاعده و بدون برنامه نباید انجام بگیرد. مسئولین برنامه داشته باشند و دارند؛ ان‌شاء‌الله این کار با برنامه دنبال بشود».

توانگر در نامه خود سعی کرده است با ایجاد یک دو قطبی انحرافی، «مسئله حجاب» را در برابر «مسئله معیشت» قرار دهد! او در نامه خود با سواستفاده از بیانات رهبری نوشته است: «آیا این که رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی و سخنرانی راهبردی اول فروردین هیچ اشاره به موضوع عفاف و حجاب نکرده‌اند اما برخی این موضوع را تا جایگاه مسئله اصلی و اول کشور بالا برده‌اند، برای حضرتعالی و سایر دلسوزان ایجاد سوال و ابهام نمی‌کند؟ … رهبر انقلاب اصلی‌ترین مقوله و مسئله کشور را در شرایط کنونی، معیشت مردم و اقتصاد می‌دانند و به همین دلیل سال جاری را سال «مهار تورم، رشد تولید» نام‌گذاری کرده‌اند. و به نظر می‌رسد با توجه به شرایط معیشتی مردم یکی از مهم‌ترین وجوه امر به معروف و نهی از منکر همین حوزه معیشت و اقتصاد باشد…».

این‌ دوگانه‌سازی موهوم البته پاسخ‌های متعددی در بیانات رهبر انقلاب دارد و آخرین مورد آن نیز در همین روزها بیان شده است. ایشان در این باره فرمودند: «امّا اینکه ما شعارها را شعارهای اقتصادی قرار دادیم، این به معنای بی‌اعتنائی به مسائل فرهنگی و اجتماعی و مانند اینها نیست؛ آنها هم به جای خود مهم است…».

توانگر در ادامه بی‌احترامی‌هایش در پایان این نامه نوشته است: «اگر شما و دوستانتان در پی فتح کامل پارلمان هستید و از فرط بی‌کارنامه بودن مجبورید به ریسمان حجاب متوسل شوید، در حال بسط منکر و زدودن معروف هستید».

باید به این نماینده مجلس خاطرنشان کرد که اولا در جمهوری اسلامی، مجلس شورای اسلامی وجود دارد و نه پارلمان که با توجه به اسلام به تقنین قوانین می‌پردازد. بنابراین اسلام است که اولویت دارد. دوما بدیهی‌ست افرادی همچون مرتضی آقاطهرانی که با صراحت تمام نظر خود را درباره «مسئله پوشش» بارها اعلام کرده‌اند به‌دنبال کسب «رای حرام» نیستند؛ اتفاقا افرادی همچون او با سکوت منفعلانه خود یا موضع‌گیری‌های «وسط لحافی» به‌دنبال کسب رای حرام بخشی از طبقه متوسط هستند. البته تجربه و سنت الهی نشان داده است هیچگاه با بسط منکر نمی‌توان عزت الهی بدست آورد!

در‌ پایان باید از این نماینده که در نامه‌اش بارها بیانات رهبری را دست‌مایه اهداف سیاسی خود قرار داده پرسید که باتوجه به اینکه رهبر انقلاب بی‌حجابی را منکری می‌داند که باید با برنامه به مقابله به آن پرداخت، برنامه نواصولگرایان برای «مسئله حجاب» چیست؟ رهاکردن معروف الهی و کمک کردن به منکر با سکوت خود برای رای حرام بخشی از طبقه متوسط در انتخابات پیش‌روی مجلس؟

انتهای پیام