وقتی تماشای فیلم های [جنسی] به اعتیاد تبدیل می شود

دویچه وله نوشت:

بر اساس مطالعات علمی، حدود ۳ درصد از مردان و یک درصد از زنان در آلمان دچار اختلال مراجعه افراطی به فیلم‌‌های [جنسی] شده‌اند. سازمان بهداشت جهانی نیز “اختلال جنسی جبری” را به عنوان یک بیماری تعریف کرده است.

تماشای فیلم‌های [جنسی] از موضوعاتی است که بسیاری از شهروندان اغلب از صحبت در مورد آن در جامعه، خودداری می‌کنند. اما استفاده افراطی از محصولات [جنسی] و اثرات منفی ناشی از آن برای سلامت انسان، به یک مشکل جدی در جوامع بین‌المللی تبدیل شده است.

رودولف اشتارک، استاد روان‌درمانی در دانشگاه “یوستوس لیبیگ” در شهر گیسن آلمان در این زمینه می‌‌گوید: «حدود سه درصد از مردان بزرگسال در آلمان درگیر اختلال در اثر مراجعه به [جنسی] هستند. حدود یک درصد از زنان در آلمان نیز همچنین به “اعتیاد [فیلم های جنسی]” مبتلا شده‌اند.»

او اضافه می‌کند: «مطالعات نشان می‌دهند که زنان نسبتا خیلی کمتر از مردان سراغ محصولات [فیلم های جنسی] می‌روند. این بدان معنی است که میزان خطر ابتلای زنان به اعتیاد در این مورد، کمتر است.»

رودولف اشتارک بیش از ۱۵ سال است که در زمینه مراجعه به [فیلم های جنسی] در جامعه، مطالعات عملی انجام می‌دهد.

این استاد روان‌درمانی اشاره می‌کند: «خدمات درمانی و رسیدگی به این مورد تاکنون بسیار ضعیف بوده است. از آنجایی که این اختلال به تازگی به طور رسمی به رسمیت شناخته شده است، بسیاری از روان‌درمانگران هنوز برای رسیدگی به آن، از آمادگی لازم برخوردار نیستند.»

سازمان جهانی بهداشت (WHO) در ماه مه سال ۲۰۱۹ میلادی اختلالات جنسی جبری را به عنوان یک بیماری، تعریف و طبقه‌بندی کرد.

رفتار جبری یا compulsive behavior به رفتاری گفته می‌شود که به صورت مداوم و مکرر تکرار می‌شود و اغلب تلاشی برای از بین بردن یا کاهش وسواس است.

رودولف اشتارک در این زمینه می‌گوید: «این اقدام، یک گام فوق‌العاده مهمی بود. اما شناسایی رسمی اختلالات جنسی جبری به عنوان یک نوع اعتیاد، هنوز صورت نگرفته است. اما این طبقه‌بندی، زمینه را برای اجرای تحقیقات هدفمندتر و در نتیجه شرایط مناسب را برای ایجاد امکانات درمانی بهتر، فراهم می‌کند.»

خروج هورمون‌های شادی از محور تعادل

هایکه ملتسر، درمانگر جنسی در مونیخ، در مورد اعتیاد به [فیلم های جنسی] توضیح می‌دهد: «بسیاری از کسانی که در طول زمان دچار این اعتیاد می‌شوند، به خاطر فرار از احساسات منفی سراغ [فیلم های جنسی] می‌روند تا از این طریق یک نوع “پاداش” بگیرند.»

او می‌افزاید: «اما با گذشت زمان، وضعیت به جایی می‌رسد که فرد معتاد برای تامین اعتیاد خود زمان بیشتری را صرف مراجعه به [فیلم های جنسی] می‌کند. در مرحله آخر نیز فرد معتاد کنترل خود را از دست می‌دهد.»

به گفته این درمانگر جنسی، به تدریج میزان اعتیاد به “مصرف ۴۰ ساعتی” [فیلم های جنسی] در هفته نیز می‌رسد. گفته می‌شود دلیل این امر را می‌توان در انفعالات مغزی یافت. 

هایکه ملتسر در این زمینه اشاره می‌کند: «دوپامین، هورمون سیستم پاداش در مغز است. چنانچه استفاده از آن به مراتب بیشتر شود، میزان احساس شادی و پاداش نیز کمتر می‌شود. این مسئله را می‌توان با مورد اعتیاد به نیکوتین، مقایسه کرد.»

ملتسر در پایان می‌گوید: «این بدان معناست که فرد معتاد به مرور به محرک‌های قوی‌تری نیاز دارد. این امر نیز بر روی تنظیم هورمون شادی توسط بدن، تأثیر می‌گذارد و منجر به ایجاد اختلال در تعادل آن می‌شود. این نکته نیز به سختی قابل برگشت است.»

علاوه بر آن گفته می‌شود که افراد معتاد به [فیلم های جنسی] دچار اختلالات جدی در روابط جنسی با شریک جنسی خود نیز می‌شوند.

انتهای پیام